Ekco EV55DP/EV55SE

Η εργαστηριακή εκτίμηση των δύο Ekco περιέλαβε κάποιες μετρήσεις του player, μετρήσεις του μετατροπέα μέσω ομοαξονικής εισόδου (στα 24bit/96kHz, εκτός και αν αναφέρεται διαφορετικά) καθώς επίσης και το συνηθισμένο πακέτο μετρήσεων για τον ολοκληρωμένο ενισχυτή.
Το CD player φάνηκε αρκετά καλό στην αναπαραγωγή σήματος σε πολύ χαμηλή στάθμη με την κυματομορφή να περιλαμβάνει κάποιες συνιστώσες θορύβου αλλά να διατηρεί σε μεγάλο βαθμό την γεωμετρία της και να μην χαρακτηρίζεται από έντονο ripple.
Το φάσμα της εξόδου με σήμα 1kHz/-20dBFS περιλαμβάνει κάποια δείγματα ενδοδιαμόρφωσης στη βάση της θεμελιώδους (συνολικά κάτω από τα -100dBFS) και χαρακτηρίζεται από παντελή απουσία έντονων αρμονικών. Ενδιαφέρον είναι να παρατηρήσει κανείς τον θόρυβο έξω από το pass band και το πώς αυτός μορφοποιείται όταν απεμπλακεί το sample rate converter.

To sample rate converter που έχει ενσωματωθεί στη συσκευή “φαίνεται” αρκετά και στην μέτρηση των δυνατοτήτων καταστολής του εισερχόμενου jitter. Εδώ, το 55DP φαίνεται να κάνει καλή δουλειά, κινούμενο στην περιοχή μεταξύ -55dB και 60dB για το μεγαλύτερο μέρος του φάσματος του jitter με τις δυνατότητές του να μειώνονται κάτω από τα 2kHz περίπου αλλά να είναι υπαρκτές ακόμη και σε πολύ χαμηλές συχνότητες. Αυτό συμβαίνει με το SRC σε λειτουργία. Σε bypass mode, η συσκευή χάνει την δυνατότητά της να καταστείλει το εισερχόμενο jitter, όπως φαίνεται και από την σχετική καμπύλη η οποία βρίσκεται στα 0dB. Επομένως το bypass είναι, καταρχήν, μια επιλογή που συστήνεται μόνο για πηγές και γραμμές μεταφοράς καλής ποιότητας.
Το jitter που εισάγει ο ίδιος ο μετατροπέας κινήθηκε σε χαμηλά επίπεδα με τις τιμές να βρίσκονται μεταξύ 8.8pS και 28pS, ανάλογα με την συχνότητα.
Η γραμμικότητα στάθμης του μετατροπέα κινήθηκε σε τυπικά επίπεδα με την σχετική καμπύλη να αποκλίνει ορατά της ιδανικής μορφής γύρω στα -100dBFS και να εμφανίζει σοβαρές αποκλίσεις πάνω από τα -110dBFS.

Το διάγραμμα μεταβολής της αρμονικής παραμόρφωσης σε συνάρτηση με την στάθμη αποκαλύπτει ενδιαφέρουσες πληροφορίες: Το στάδιο εξόδου με ημιαγωγούς ακολουθεί την πεπατημένη, με την αρμονική παραμόρφωση να ξεπερνά λίγο τα -70dB και το σύνολο αρμονικής παραμόρφωσης και θορύβου τα -50dB, ενώ σε υψηλές στάθμες δεν υπάρχει σημαντική αύξηση που να υποδηλώνει ότι πλησιάζει στην υπερφόρτωση. Τα στάδιο με την λυχνία, παρουσιάζει σημαντικές διαφορές μεταξύ παραμόρφωσης και συνόλου παραμόρφωσης και θορύβου (με τις αντίστοιχες τιμές να βρίσκονται λίγο πάνω τα -70dB και τα -20dB αντιστοίχως) και κάποιες αυξητικές τάσεις για στάθμες πάνω από τα -20dBFS οι οποίες μπορούν να ερμηνευθούν ως δείγμα υπερφόρτωσης κοντά στην μέγιστη στάθμη του μετατροπέα.
Η παραμόρφωση σε συνάρτηση με την συχνότητα επιβεβαιώνει την σημαντική διαφορά μεταξύ των δύο σταδίων εξόδου στον τομέα αυτό, αλλά δείχνει μια αξιοσημείωτη σταθερότητα στο φάσμα.

Σε γενικές γραμμές το player εμφανίστηκε αρκετά αθόρυβο με την στάθμη του θορύβου σε αδρανές κανάλι να κινείται μεταξύ -135dBFS και -120dBFS. Κοντά στα 20kHz, ο θόρυβος βρίσκεται ελάχιστα πάνω από τα -120dBFS.
Τα διαγράμματα θορύβου από την τροφοδοσία για τα δύο στάδια εξόδου ίσως εξηγούν το γιατί το λαμπάτο στάδιο έχει αυξημένες τιμές THD+N. Εδώ γίνεται εμφανές ότι η απόρριψη του θορύβου αυτού είναι πολύ μικρότερη στην περίπτωση της λυχνίας (με το hum στα 50Hz να βρίσκεται σχεδόν 10dBV υψηλότερα και στα 100Hz σχεδόν κατά 50dBV υψηλότερα στα -70dBV. Οι στατικές μετρήσεις του θορύβου από την τροφοδοσία είναι ανάλογες: 4.6μVrms στην περίπτωση των ημιαγωγών έναντι 315μV στην περίπτωση της λυχνίας.

Το φάσμα της διαμόρφωσης του σήματος από θόρυβο είναι ιδιαίτερα καθαρό στην περίπτωση που έχει ενεργοποιηθεί το SRC χωρίς ορατές συνιστώσες εκατέρωθεν της θεμελιώδους και διατηρείται σε παρόμοια κατάσταση και χωρίς το rate conversion, με εξαίρεση κάποια ίχνη ενδοδιαμόρφωσης από πολύ χαμηλές συχνότητες.
Ο διαχωρισμός των καναλιών είναι τυπικά καλός με τις σχετικές καμπύλες να κινούνται στην περιοχή των -100dB για τις χαμηλές και μεσαίες συχνότητες, μέχρι το 1kHz περίπου, σημείο από το οποίο υπάρχει μια σταδιακή μείωση σε συνάρτηση με την συχνότητα. Στα 20kHz η τιμή το crosstalk είναι λίγο υψηλότερη από τα -80dB.

O ενισχυτής στο όριο του ψαλιδισμού (3% THD+N) απέδωσε 46Wrms σε φορτίο 8Ω, τιμή η οποία μειώθηκε (όπως είναι αναμενόμενο για το είδος της συσκευής) στα 32Wrms όταν το φορτίο έγινε 4Ω. Οι τιμές αυτές αφορούν στην συνδεσμολογία Ultralinear με κανονική ανάδραση. Οι αντίστοιχες τιμές σε τριοδική λειτουργία με χαμηλή ανάδραση ήταν 28Wrms και 22Wrms για φορτία 8Ω και 4Ω αντιστοίχως. Ο συντελεστής απόσβεσης υπολογίστηκε αρκετά χαμηλά, στο 1.2 (Ultralinear). Οι στατικά μετρημένες παραμορφώσεις κινήθηκαν σε λογικά επίπεδα για το είδος του ενισχυτή, με 1.1% και 1.3% THD+N και 0.8% και 0.9% IMD (SMPTE) για τις συνδεσμολογίες Ultralinear/Normal και Triode/Low αντιστοίχως, για ισχύ 15Wrms/8Ω/Ultralinear και 7Wrms/8Ω/Triode. O συνολικός θόρυβος της συσκευής κινήθηκε στα -87dBr(A) για ισχύ αναφοράς 1Wrms/8Ω/Ultralinear.
Η απόκριση συχνότητας με ωμικό φορτίο παραμένει απολύτως ομαλή στο pass band με σαφείς τάσεις αποκοπής στις πολύ χαμηλές συχνότητες (-2dBr/10Hz) και πολύ πιο ήπιες στις υψηλές, με τον ενισχυτή να ξεπερνά άνετα τα 40kHz (η συνδεσμολογία τριόδου δείχνει να “κόβει” λίγο πιο γρήγορα, αλλά και πάλι, ο ενισχυτής έχει μεγάλο εύρος). Η ομοιότητα των καναλιών είναι πολύ καλή, στην περιοχή του δεκάτου του dB. Η μέτρηση της απόκρισης με σύνθετο φορτίο φέρνει στην επιφάνεια τον πολύ χαμηλό συντελεστή απόσβεσης. Ο ενισχυτής ακολουθεί της μεταβολές της αντίστασης του φορτίου με αποτέλεσμα να εμφανίζονται σημαντικές αποκλίσεις τόσο στην περιοχή των χαμηλών όσο και στην περιοχή των υψηλών συχνοτήτων, κοντά στα +/-3dB, σε συνδεσμολογία τριόδου. Σε συνδεσμολογία Ultralinear οι αποκλίσεις είναι αισθητά μικρότερες συμπεριφορά που εξηγείται από το γεγονός ότι σε “τρίοδο” ο ενισχυτής έχει ακόμη υψηλότερη αντίσταση εξόδου, άρα χαμηλότερο συντελεστή απόσβεσης.
Το φάσμα της εξόδου με σήμα 1kHz στην είσοδο περιλαμβάνει μια μεγάλη σειρά αρμονικών με αρκετά υψηλές στάθμες, ισχυρότερη των οποίων είναι η δεύτερη (-40dBr). Μέχρι και την δέκατη αρμονική, οι στάθμες παραμένουν πάνω από τα -100dBr, ενώ η λειτουργία σε τρίοδο αυξάνει την στάθμη κάποιων αρμονικών, σε κάποιες περιπτώσεις, εμφανώς.

Το φάσμα του θορύβου περιλαμβάνει τις αναμενόμενες συνιστώσες του hum (50/100Hz), τις αρμονικές και την ενδοδιαμόρφωσή τους. Όλα τα υποπροϊόντα βρίσκονται κάτω από τα -80dBr και στις υψηλότερες συχνότητες κάτω από τα -100dBr. Οι διαφορές μεταξύ Ultralinear και τριόδου είναι, εδώ, μικρές.
To διάγραμμα μεταβολής της παραμόρφωσης σε συνάρτηση με την συχνότητα δείχνει μια σχετικώς ομαλή συμπεριφορά. Σε συνδεσμολογία Ultralinear η σχετική καμπύλη κινείται στην περιοχή του 1% για την περιοχή των χαμηλών και μεσαίων συχνοτήτων με τάσης αύξησης κάτω από τα 40Hz και πάνω από τα 3kHz περίπου. Παρόμοια είναι η συμπεριφορά του ενισχυτή σε συνδεσμολογία τριόδου με τις τιμές να είναι λίγο υψηλότερες.

Η συμπεριφορά του σταδίου εξόδου σε ότι αφορά την παραμόρφωση σε συνάρτηση με την ισχύ είναι σε γενικές γραμμές η αναμενόμενη. Το σχετικό διάγραμμα δείχνει τα σημεία από τα οποία αρχίζουν να γίνονται σαφή τα φαινόμενα υπερφόρτωσης στα 40W και τα 30Wrms για φορτία 8Ω και 4Ω αντιστοίχως σε συνδεσμολογία Ultralinear και στα 22W και 20Wrms για φορτία 8Ω και 4Ω αντιστοίχως σε συνδεσμολογία τριόδου. Το 3% της αρμονικής παραμόρφωσης (τυπικά το σημείο ψαλιδισμού) εντοπίζεται στα 50/32Wrms 8/4Ω σε συνδεσμολογία Ultralinear και στα 28/22Wrms 8/4Ω σε συνδεσμολογία τριόδου.
Τέλος η απόκριση του ενισχυτή σε τετραγωνικό σήμα είναι αρκετά ομαλή, με μικρά μόνο μεταβατικά φαινόμενα. Ο χρόνος ανόδου υπολογίστηκε στα 4.6μS/6.3μS (Ultralinear/Triode) επίδοση που αντιστοιχεί σε θεωρητικό εύρος 76kHz και 55kHz αντιστοίχως (τιμές που φαίνονται συμβατές με τις αντίστοιχες καμπύλες απόκρισης με ωμικό φορτίο). Ο ρυθμός ανύψωσης υπολογίστηκε στα 12.2V/μS και 8V/μS (Ultralinear/Triode).