ΤO NA ONOΜΑΣΕΙΣ ΕΝΑ
ΠΛΑΤΟ "Το" πλατό αποτελεί από μόνο του μία ηχηρή
δήλωση. Κάποιοι, θα έσπευδαν να χαρακτηρίσουν τον Willi Bauer
υπερφίαλο (για να μην πώ "έναν ακόμη γραφικό", από τους πολλούς του
χώρου) αλλά στην πραγματικότητα, είναι δύσκολο να πείς τί είναι αυτό
που σκαδαλίζει περισσότερο στην περίπτωση του DPS (Der
Plattenspieler): H ονομασία του; Οι χαμηλοί τόνοι που διατηρεί
ο σχεδιαστής του; Η μήπως -τελικώς- το γεγονός ότι μπορεί
απλώς να έχει το σωστό όνομα;
Ζούμε, είναι η αλήθεια, σε
μία περίεργη εποχή για το βινύλιο: Από την μία, ο θόρυβος των νέων
ψηφιακών τεχνολογιών, ξεπερνά κατά πολύ το κατώφλι της ανοχής μας.
Από την άλλη, οι διαδικασίες σχεδίασης και υλοποίησης αναλογικών
συστημάτων έχουν φτάσει σε πολύ υψηλά επίπεδα ποιότητας ενώ
ταυτόχρονα το κόστος και η δυνατότητα χρήσης τους σε μικρής κλίμακας
παραγωγή τις κάνουν προσιτές σε μικρούς κατασκευαστές.
Μάρτυρας μας, τα πραγματικά καλά πλατό που μπορεί να βρεί κανείς
στην αγορά. Χωρίς καμμία πρόθεση για χιούμορ, αν κάποιος θέλει
να επενδύσει στο βινύλιο, με γνώμονα την ποιότητα, τώρα είναι η
ώρα... Αλλά το DPS... Αυτό είναι μία διαφορετική
περίπτωση. Μία εταιρία η οποία έχει επιλέξει να κατασκευάζει
έναν μικρό αριθμό συγκεκριμένων προιόντων, σχεδόν αποφεύγει την
δημοσιότητα και ταυτόχρονα δεν διστάζει να κάνει στρατηγικές
συνεργασίες (όπως για παράδειγμα για την κατασκευή του ειδικού
βραχίονα Schroeder for Willi), είναι σίγουρα κάτι το
ενδιαφέρον. Πέσαμε κυριολεκτικά επάνω του χωρίς να το
περιμένουμε αλλά από την πρώτη στιγμή το DPS σε κερδίζει
-και να πώς... |
