Burmester 100 Phono

O 100 αντικατέστησε τον προενισχυτή phono που χρησιμοποιώ σε τακτική βάση Rotel RHQ-05 “Michi” και ανέλαβε να ενισχύσει τα σήματα μιας Linn Karma (τοποθετημένης, κατά τα γνωστά σε ένα Linn LP12/Ittok). Φυσικά με δεδομένες τις δυνατότητες του, η βαλίτσα των συνδέσεων πήγε πολύ μακρύτερα: Ο Burmester χρησιμοποιήθηκε επίσης στη θέση του dCS Puccini U-Clock που χρησιμοποιώ σε ρόλο USB-S/PDIF converter, συνδέθηκε ομοαξονικά με τον Teac Esoteric D70 (για να αξιολογήσω τις δυνατότητες του ως a/d χωρίς τη μεσολάβηση συσκευής εγγραφής, αλλά -φυσικά- συνδέθηκε και με το Teac Tascam DV-RA1000 και το Sony CD-RW66 τα οποία χρησιμοποιώ για εγγραφές σε ψηφιακούς δίσκους. Νομίζω ότι ήδη -σε αυτό το σημείο- ο 100 έχει κερδίσει μια πρωτιά: Αυτήν του περισσότερο “συνδεδεμένου” προενισχυτή phono που έχει περάσει από τα χέρια μου. Για τις ανάγκες της δοκιμής χρησιμοποίησα προενισχυτή (τον Melos Plus Series Line), επειδή χρειαζόμουν το ρυθμιστικό στάθμης του 100 για να εξισορροπήσω την έξοδό του με αυτήν του D-70 (επομένως χρειαζόμουν έναν επιλογέα εισόδων και ένα master volume μετά τις δύο αυτές πηγές). Το υπόλοιπο σύστημα ήταν το γνωστό, ήτοι Parasound HCA3500 (στη θέση του τελικού) και ATC SCM50 PSL.
Ο 100 δεν χρειάζεται και πολλά πράγματα για να αρχίσει να λειτουργεί: Ο χρήστης θα πρέπει να επιλέξει τις σωστές τιμές αντίστασης ή χωρητικότητας για την κεφαλή του (το άρθρωμα κινητού πηνίου προσφέρει επιλογές 33, 75, 220, 390Ω, 1kΩ και 47kΩ ενώ το άρθρωμα κινητού μαγνήτη προσφέρει επιλογές 68, 120,180,220,300 και 400pF) και το κατάλληλο κέρδος (37-52dB για κεφαλές κινητού μαγνήτη και 57-72dB για κεφαλές κινητού πηνίου σε βήματα των 3dB). Οι επιλογές αυτές γίνονται με διακόπτες στην πρόσοψη, γεγονός που επιτρέπει την ρύθμιση και με το αυτί (κάτι ιδιαίτερα χρήσιμο στην περίπτωση της χωρητικότητας εισόδου). Μπορεί, επίσης, να πραγματοποιήσει την αυτόματη ρύθμιση της ισορροπίας των καναλιών με την χρήση του ειδικού δίσκου και να ενεργοποιήσει το ρυθμιστικό στάθμης μέσω του τηλεχειρισμού, κάτι που γίνεται με μια πολύπλοκη διαδικασία για λόγους ασφαλείας: Κανείς δεν θα ήθελε να βγάλει από το δρόμο του σήματος το ρυθμιστικό στάθμης ενώ το phono είναι απ ευθείας συνδεδεμένο σε έναν τελικό, νομίζω...

Μετά από αυτά, το μόνο που μένει είναι να βάλεις έναν δίσκο στο πλατό και να ξεκινήσεις να ακούς. Το πρώτο πράγμα που σου κάνει εντύπωση στον 100 είναι η εξαιρετική δυνατότητα που έχει να εστιάζει άψογα την στερεοφωνική εικόνα. Η σκηνή βρίσκεται απέναντί σου, σταθερή και με λεπτομέρειες στο όριο που επιτρέπει η ηχογράφηση/εκτύπωση του δίσκου. Η αίσθηση αυτή είναι αρκετά ασυνήθιστη και απαιτεί λίγο χρόνο να την συνηθίσεις, καθώς οφείλεται -κατά πάσαν πιθανότητα- στην δυνατότητα ρύθμισης της ισορροπίας των καναλιών και έρχεται σε αντίθεση με την συνήθη εμπειρία (ακόμη και από κορυφαία συστήματα) όπου η εικόνα είναι, συχνά, εντυπωσιακή αλλά -επίσης συχνά- αφύσικα μεγάλη και όχι πολύ σαφής. Με κίνδυνο να ταράξω κάποιους, αισθάνομαι την ανάγκη να πω ότι ο 100 είναι ο πρώτος προενισχυτής phono που επέτρεψε στους δίσκους μου να προσεγγίσουν επίπεδα ψηφιακής ακρίβειας στην στερεοφωνική εικόνα, αναδεικνύοντας ένα πρόβλημα που τελικώς είναι ίσως σοβαρότερο από όσο έχουμε εκτιμήσει: Ακόμη και καλές κεφαλές έχουν αποκλίσεις μεταξύ των καναλιών τους από 0.5 έως και πάνω από 1dB και χρειάζονται διόρθωση! Καθώς οι ώρες της ακρόασης περνούν, φυσικά, αρχίζεις να εκτιμάς και άλλα... χαρίσματα του 100: Το πρώτο από αυτά είναι η ουδετερότητα: Ο προενισχυτής εμφανίστηκε εξαιρετικά ομοιογενής χωρίς ίχνη έμφασης και φαίνεται να επιδεικνύει εξαιρετικό σεβασμό στο πρόγραμμα (και τις επιδόσεις της κεφαλής). Πήρα εξαιρετικά ελεγχόμενο και πλήρες χαμηλό, με σωστό όγκο ώστε να μεταφέρει την αίσθηση του επιβλητικού στα μεγάλα έγχορδα και την κατάλληλη ταχύτητα ώστε να είναι αυτό που λέμε “ρυθμικός” (απολαυστικός δηλαδή σε πρόγραμμα με ρυθμικά κρουστά και μπάσο) ενώ παράλληλα οι μικρές λεπτομέρειες της ηχογράφησης κυριολεκτικά ρέουν, γεμίζουν τον χώρο και καθηλώνουν τον ακροατή. Η μεσαία περιοχή διατηρεί μια άψογη ισορροπία σε σχέση με το υπόλοιπο φάσμα κρατώντας τον ακροατή σε μια σωστή “απόσταση”, χαρακτηριστικό στο οποίο νομίζω ότι οφείλεται ο εξαιρετικά ξεκούραστος χαρακτήρας του προενισχυτή, ο οποίος δεν επιβάλλεται στον ακροατή, αλλά τον αφήνει, απλώς, να απολαύσει την μουσική του. Μεγάλα χορωδιακά έργα και σόλο φωνές αποδίδονται πραγματικά εξαιρετικά με την χορωδία και τους σολίστ να εστιάζονται με ακρίβεια και να διαθέτουν όλες εκείνες τις λεπτομέρειες που συνθέτουν αυτό λέμε “άρθρωση”. Στις υψηλές συχνότητες ο προενισχυτής αποδείχθηκε, επίσης, άψογος. Αυτό που εισέπραξα ήταν έκταση και ταχύτητα που συνοδεύονταν από καθαρότητα και μεγάλες δυνατότητες περιγραφής μικρολεπτομερειών όπως η απόσβεση των μικρών μεταλλικών κρουστών που χάνεται προοδευτικά στην ησυχία του στούντιο. Γράφοντας για ησυχία, ο προενισχυτής φαίνεται να έχει πολύ καλές επιδόσεις στον τομέα αυτό (οι Γερμανοί δίνουν ένα “ξερό” -79dB(A) χωρίς να εξηγούν τι είναι και πώς μετρήθηκε αυτό...). Με καλής ποιότητας βινύλια (που έχουν χαμηλό θόρυβο επιφανείας και μικρές φθορές) ο θόρυβος από τα ηλεκτρονικά είναι ελάχιστος και συχνά μπορείς εύκολα να ξεχωρίσει θορύβους που οφείλονται στο μηχανικό μέρος (και έχουν διαφορετικό φάσμα). Αυτό, φυσικά, μεταφράζεται σε πολύ καλές δυνατότητες στην απόδοση δυναμικών και των μικρολεπτομερειών που συχνά κρύβονται από τον θόρυβο.

Από την στιγμή που ο χρήστης αποφασίσει να εκμεταλλευθεί τον ενσωματωμένο a/d, θα πρέπει, καταρχήν, να τον ενεργοποιήσει επιλέγοντας μιας από τις τρεις συχνότητες δειγματοληψίας (48, 96 και 192kHz), στην συνέχεια να συνδέσει τον 100 στην ψηφιακή είσοδο ενός εγγραφέα και -τέλος- να ρυθμίσει την στάθμη του σήματος στην είσοδο του a/d. Για τις ανάγκες της δοκιμής χρησιμοποίησα την ομοαξονική έξοδο και οδήγησα με αυτήν μια αντίστοιχη είσοδο του D-70. Επέλεξα συχνότητα 96kHz και ρύθμισα την στάθμη με βάση τις ενδείξεις του προενισχυτή. Εδώ, η Burmester θα μπορούσε να κάνει καλύτερες επιλογές, κατά την άποψή μου. Παρά το γεγονός ότι ο συνδυασμός των δύο οργάνων (RMS και peak) προσφέρει μια αρκετά καλή απεικόνιση της στάθμης, το ίδιο το ρυθμιστικό (μέσω του τηλεχειριστηρίου) είναι κάπως χονδροειδές, προσφέροντας βήματα 1dΒ. Αυτή είναι μια καλή ανάλυση για ρύθμιση στάθμης ακρόασης αλλά όχι για ρύθμιση στάθμης εγγραφής (βήματα 0.1dB θα ήταν πολύ προτιμότερα) επειδή δεν επιτρέπει στον χρήστη να προσεγγίσει με ακρίβεια το μέγιστο επιτρεπτό όριο. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να πρέπει να επιλέξεις μεταξύ της υπερφόρτωσης της εισόδου του μετατροπέα (κάτι που απαγορεύεται ρητώς) και να επιλέξεις στάθμη αρκετά χαμηλότερη (1dB και παραπάνω) χάνοντας σε δυναμική περιοχή. Πέραν αυτής της λεπτομέρειας, πάντως, οφείλω να πω ότι ο 100 είναι η καλύτερη λύση στο θέμα της ψηφιοποίησης βινυλίων που έχω δει μέχρι σήμερα. Οι διαφορές μεταξύ της αναλογικής εξόδου του phono και της εξόδου του DAC (ρυθμισμένες με ακρίβεια 0.3dB) είναι πραγματικά ελάχιστες. Ο μετατροπέας στερεί ελάχιστη από την αμεσότητα, διατηρεί την χωρική πληροφορία και ίσως μπορεί κανείς να ανιχνεύσει μια ελάχιστη απόκλιση των υψηλών συχνοτήτων από την ουδετερότητα, με την έξοδο του μετατροπέα να ηχεί κάπως πιο αυστηρή, γρήγορη και με μειωμένο αρμονικό πλούτο, σε σχέση με αυτήν του phono που έχει χαρακτήρα πιο φωτεινό και γεμάτο. Τούτων λεχθέντων, νομίζω ότι ο ενσωματωμένος μετατροπέας κάνει πολύ καλή δουλειά και θα προσφέρει σοβαρή υπηρεσία σε κάθε σοβαρό συλλέκτη που θέλει καλής ποιότητας ψηφιακά αντίγραφα των βινυλίων του.

Τελικώς...

... νομίζω ότι βρισκόμαστε απέναντι από τον πληρέστερο προενισχυτή φωνογραφικής κεφαλής της αγοράς: Προσφέρει όλες τις απαραίτητες ρυθμίσεις (και μάλιστα με εύκολη πρόσβαση μέσω διακοπτών στην πρόσοψη), ενσωματωμένο ποιοτικό μετατροπέα a/d για όσους θέλουν να περάσουν στην ψηφιακή πλευρά των πραγμάτων και επαυξημένες δυνατότητες σύνδεσης (μέσω του USB), σε σημείο να μπορεί να συνδεθεί και ως DAC και ως USB transcoder! Αυτά, εννοείται, αποτελούν απλά πλεονεκτήματα τα οποία θα πρέπει να προστεθούν στην ουσιαστική του προσφορά, δηλαδή στην εξαιρετική προενίσχυση/αποέμφαση RIAA που προσφέρει. Κατά την άποψη μου, o Burmester 100 θέτει ένα νέο επίπεδο αναφοράς στον χώρο των προενισχυτών phono και -γιατί όχι; -αποτελεί τον ιδρυτή μιας εντελώς νέας κατηγορίας συσκευών, όπου o hardcore αναλογικός κόσμος, όπως εκπροσωπείται από το βινύλιο, συναντά τον hardcore ψηφιακό κόσμο (με τους σέρβερ και τα αρχεία υψηλής ανάλυσης) και είναι, αυτή, μια συνάντηση επιτυχής. Μπράβο!