 |
AΝ ΔΕΝ
ΥΠΗΡΧΑΝ ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΜΙΚΡΕΣ, ίσως και ανεπαίσθητες, λεπτομέρειες
στην σχεδίαση και την κατασκευή του 803D, αυτό που θα είχαμε μπροστά
μας, δεν θα ήταν παρά ένα ακόμη ανοικονόμητο ηχείο δαπέδου κατάλληλο
για αμερικάνικα σπίτια, άξιο μέλος της κατηγορίας "πολύ κακό για το
τίποτα" και υποψήφιο για το πρώτο "πού θα το βάλουμε αυτό
χριστιανέ μου" βραβείο της χρονιάς που απονέμεται στα προιόντα
που είναι υπεύθυνα για τα περισσότερα διαζύγια. Αλλά, οι περί
ων ο λόγος λεπτομέρειες υπάρχουν. Κι έτσι, η Bowers & Wilkins,
από την μία γλυτώνει από τον κόπο να παραστεί σε μία καθόλου
τιμητική βράβευση και από την άλλη κερδίζει με το σπαθί
της το δικαίωμα να γράψει ένα ακόμη κεφάλαιο στο έπος της
σειράς 800. Τελικώς, αυτή η εταιρία δεν κουράζεται ποτέ...
Το
803D είναι η τελευταία προσθήκη στην σειρά 800D που παρουσιάστηκε
στο τέλος του 2004, ένα ηχείο που μοιράζεται το σύνολο των
τεχνολογιών των μεγάλων μοντέλων 800D, 801D και 802D αλλά όχι την
(κατά την εταιρία) κάπως επιθετική τεχνοκρατική τους εμφάνιση, η
οποία περιορίζει την αποδοχή τους από ένα ευρύτερο κοινό.
Οποιος και αν είναι ο λόγος για τον οποίο η Bowers & Wilkins
αποφάσισε να δημιουργήσει το συγκεκριμένο ηχείο, το αποτέλεσμα είναι
μία ενδιαφέρουσα χρυσή τομή: Επιλέγοντας τις σωστές
αναλογίες στις διάφορες παραμέτρους, ο βρετανός κατασκευαστής
κατάφερε πράγματι να αφήσει "απ' έξω" δύο στοιχεία που επκρατούν στα
μεγάλα μοντέλα, τον σφαιρικό θάλαμο του μιντ και την μεγάλου πλάτους
μπάφλα, αλλά να διατηρήσει τις εξαιρετικές καμπύλες της καμπίνας και
να προσφέρει παράλληλα τα πλεονεκτήματα της αρχικής μελέτης της
σειράς 800D. To αποτέλεσμα, με λίγα λόγια είναι ένα μεγάλο,
αλλά ελκυστικό ηχείο, που δεν μπορεί, παρά να μας βάλει σε
υποψίες: Πόσο "800" είναι το "803", δηλαδή, πόσες
παραχωρήσεις έχουν γίνει τελικώς; |
