ATC SCM40

Η ανηχοϊκή μέτρηση του SCM40 (με κάτω όριο τα 500Hz) δείχνει ένα ηχείο με ομοιογενή χαρακτήρα, η απόκριση του οποίου εμφανίζει μικρές σε εύρος διακυμάνσεις. Τα πλέον χαρακτηριστικά ευρήματα από το σχετικό διάγραμμα είναι μια μείωση της ευαισθησίας στην περιοχή 2-7kHz και μια τάση ενίσχυσης των πολύ υψηλών συχνοτήτων, πάνω από τα 10kHz περίπου. Σε σχέση με την μέση ευαισθησία που προκύπτει με τα δεδομένα του διαγράμματος η μεγαλύτερη βύθιση παρατηρείται λίγο πάνω από τα 5.5kHz (-6.5dB περίπου) με εύρος που δεν ξεπερνά το 1kHz όμως, στοιχείο που συνηγορεί υπέρ της άποψης ότι δεν έχουμε να κάνουμε με σοβαρό χρωματισμό, ενώ η μεγαλύτερη ενίσχυση εμφανίζεται λίγο πάνω από τα 11kHz (3.4dB). Στο ίδιο διάγραμμα (το οποίο, υπενθυμίζεται δεν περιλαμβάνει εξομάλυνση) φαίνεται καθαρά ότι η ρόλος του προστατευτικού πλέγματος είναι σημαντικά περιορισμένος. Αν εξαντλήσει κανείς την παρατηρητικότητά του, μπορεί να δει ότι εισάγει αποκλίσεις περί το 1dB (μέγιστο) στην περιοχή από τα 5kHz μέχρι τα 10kHz ωστόσο, η επιλογή της ATC δικαιώνεται: Σχετικά με άλλα ηχεία, η επίδρασή του είναι αμελητέα.
Η ψευδοανηχοϊκή απόκριση του ηχείου η οποία προκύπτει με splicing near field και far field μέτρησης (με εξομάλυνση τρίτου της οκτάβας) επιβεβαιώνει την αρχική εντύπωση περί ομοιογενούς χαρακτήρα. Η ATC δίνει την ευαισθησία του SCM40 στα 85dBSPL χωρίς να διευκρινίζει την μέθοδο μέτρησης. Η μέση ευαισθησία όπως υπολογίστηκε από το σχετικό διάγραμμα (ως μέσος όρος μετρήσεων ανά οκτάβα από τα 125Hz μέχρι τα 16kHz) είναι χαμηλότερη (ως συνήθως), στα 81dBSPL περίπου. Στο ίδιο διάγραμμα φαίνεται λίγο πιο ξεκάθαρα η γενική τάση εξασθένησης της περιοχής 2-7kHz, η συμπεριφορά του τουίτερ ψηλά, καθώς και η ρύθμιση των χαμηλών συχνοτήτων η οποία έχει γίνει, μάλλον, με γνώμονα την ακρίβεια και όχι το εντυπωσιασμό, καθώς η περιοχή 50-150Hz βρίσκεται μόλις 1.5dB πάνω από την μέση ευαισθησία. Η αποκοπή στα δύο άκρα του φάσματος είναι ιδιαίτερα ομαλή, ειδικά δε στις υψηλές συχνότητες απουσιάζει οποιαδήποτε υποψία συντονισμού του θόλου, τουλάχιστον μέχρι τα 40kHz. Με βάση το διάγραμμα και την μέση ευαισθησία, τα σημεία -6dB του ηχείου βρίσκονται κοντά στα 35Hz και τα 22kHz για τις χαμηλές και τις υψηλές συχνότητες αντιστοίχως. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον, τέλος, έχει η σύγκριση του διαγράμματος που έχει προκύψει από την μέτρηση επί του άξονα (ο οποίος σύμφωνα με το εγχειρίδιο χρήσης είναι αυτός του μιντ) με αυτό που έχει προκύψει ως μέσος όρος μετρήσεων εντός και εκτός άξονα σε οριζόντιο και κατακόρυφο επίπεδο. Οι δύο καμπύλες διαφοροποιούνται σημαντικά μόνο πάνω από τα 7kHz και μόνο κατά τη στάθμη, εύρημα που αφήνει υποσχέσεις για πολύ ομαλή συμπεριφορά εκτός άξονα και συμβαδίζει με τις δηλώσεις της ATC γύρω από το νέο τουίτερ.

Η συμπεριφορά του ηχείου ως φορτίο είναι κατά τα φαινόμενα φροντισμένη. Η ελάχιστη τιμή του μέτρου της εμπέδησης είναι 5.95Ω (στα 90Hz), επίδοση που, επιτρέπει στην ATC να κατατάξει το SCM40 στην κατηγορία των 8Ω και η συνολική διακύμανση (περίπου 14Ω) θα επέτρεπε (δυνητικά) σε έναν ενισχυτή με χαμηλό συντελεστή απόσβεσης να οδηγήσει το ηχείο χωρίς ιδιαίτερα μεγάλες διακυμάνσεις στην απόκριση συχνότητας, αν και με την ευαισθησία του, το SCM40 ζητά, ασφαλώς, ενισχυτές με αρκετά βατ και στάδια εξόδου με χαμηλή αντίσταση για να αποδώσει σημαντικές στάθμες. Από την άλλη και η φάση της αντίστασης δεν προβληματίζει (η διακύμανση είναι +/-34 μοίρες με μια ροπή προς την χωρητική συμπεριφορά μάλλον, στο μεγαλύτερο μέρος του φάσματος) επομένως ο ενισχυτής δεν θα επιβαρυνθεί με μεγάλες θερμικές απώλειες. Με βάση τα δεδομένα αυτά και την ευαισθησία, αυτός που θέλει να εξαντλήσει τις δυνατότητες του ηχείου θα χρειαστεί έναν ισχυρό ενισχυτή ο οποίος όμως δεν θα καταπονείται από πολύ χαμηλές τιμές αντίστασης και υπερβολική θέρμανση.
Η βηματική απόκριση του ηχείου χαρακτηρίζεται από ομαλή -εν γένει- συμπεριφορά. Η σχεδίαση δεν είναι χρονικώς ευθυγραμμισμένη σε απόσταση 2m (κάτι που συμβαίνει με την συντριπτική πλειοψηφία των ηχείων) αλλά η χρονική διαφορά μεταξύ του τουίτερ και του μιντ είναι πολύ μικρή, η μετάβαση από την μια μονάδα στην άλλη γίνεται χωρίς ιδιαίτερα μεταβατικά φαινόμενα και η απόσβεση των χαμηλών συχνοτήτων γίνεται, επίσης, ομαλά.

Το διάγραμμα αποσβεννυμένων φασμάτων δείχνει ένα ηχείο που είναι αρκετά γρήγορο. Σημαντικά ευρήματα εδώ είναι μια σειρά συντονισμών γύρω από τα 5.5kHz από τους οποίους αυτός με την πιο αργή απόσβεση βρίσκεται στα 4.5kHz (2.3mS για απόσβεση -25dBr), ένας συντονισμός στα 7.9kΗz (1.6mS) και ένας στα 15.3kHz (1.2mS).
Τέλος, το πολικό διάγραμμα του ηχείου επιβεβαιώνει την ομαλή συμπεριφορά του εκτός άξονα. Μέχρι τα 8kHz περίπου η γωνία για μείωση της στάθμης κατά -6dB είναι μεγαλύτερη από τις 60 μοίρες και μόνο στις πολύ υψηλές συχνότητες (16kHz) ο λοβός εκπομπής “μαζεύεται” λίγο κάτω από την τιμή αυτή. Στην πράξη, αυτό σημαίνει, πρώτον, ότι δεν είναι απαραίτητη η στροφή των ηχείων προς τον ακροατή (οι απώλειες εκτός άξονα είναι υπαρκτές αλλά μικρές) και, δεύτερον, ότι το πεδίο αντήχησης είναι ομαλό και πλήρες. Με βάση τα ευρήματα αυτά, το SCM40 μπορεί να ακουστεί τόσο από μικρή όσο και από μεγαλύτερες αποστάσεις χωρίς πρόβλημα, αν ο χώρος είναι στοιχειωδώς σωστός και, ακόμη, ο ακροατής έχει την δυνατότητα να μικρορυθμίσει την αίσθηση στις υψηλές συχνότητες επιλέγοντας το αν και πόσο θα περιστρέψει το ηχείο προς την θέση ακρόασης (το διάγραμμα της μέσης απόκρισης είναι, ίσως, αποκαλυπτικό της δυνατότητας αυτής).