ATC CDA2

Με το CDA2 να είναι, στην πραγματικότητα, τρεις συσκευές, η εργαστηριακή εκτίμηση περιέλαβε αντίστοιχα, διαφορετικά, πακέτα μετρήσεων. Αξιολογήθηκε ο μηχανισμός ανάγνωσης (με σήμα πολύ χαμηλής στάθμης), ο μετατροπέας d/a (με σήμα 24/96 μέσω ομοαξονικής εισόδου) και, τέλος, ο προενισχυτής μέσω μιας εκ των αναλογικών εισόδων. Εκτός αν αναφέρεται διαφορετικά, το ρυθμιστικό στάθμης βρισκόταν στη θέση της μηδενικής εξασθένισης.
Το CD player έδειξε να κάνει καλή δουλειά στην εξαγωγή πληροφορίας πολύ χαμηλής στάθμης. Το σχετικό διάγραμμα (για σήμα -80dBFS) περιλαμβάνει κάποιο ποσοστό υψίσυχνου θορύβου αλλά διατηρεί σε μεγάλο ποσοστό την ημιτονοειδή μορφή του και δεν φαίνεται να έχει θόρυβο από την τροφοδοσία. Η λύση της Wolfson σε ο,τι αφορά το interfacing των ψηφιακών εισόδων αποδείχθηκε αρκετά καλή: Η αντοχή σε σήματα με jitter είναι υψηλή με τις καμπύλες παραμόρφωσης στο σχετικό διάγραμμα να παραμένουν κάτω από τα -90dB χωρίς να αλλάζουν συμπεριφορά σε συνάρτηση με την συχνότητα του jitter, κάτι που σημαίνει ότι ο μετατροπέας του CDA2 δεν θα είναι ευαίσθητος σε εξωτερικά τρανσπόρτ ή μέτριας ποιότητας καλώδια σύνδεσης.

Το υπολογισμένο (inferred) jitter κυμάνθηκε σε καλά επίπεδα. Οι τιμές που υπολογίστηκαν είναι 43pS (500Hz), 260pS (200Hz) και 1nS (100Hz). Οι τιμές αυτές δείχνουν ότι η απόρριψη του jitter ξεκινά από αρκετά χαμηλή συχνότητα (η Wolfson αναφέρει τα 100Hz) και, όπως θα περίμενε κανείς, η χειρότερη επίδοση είναι πολύ χαμηλότερη από τις τυπικές απαιτήσεις της προδιαγραφής (σχεδόν κατά οκτώ φορές, αν αναλογιστεί κανείς ότι το όριο είναι 0.05UI). Η απόκριση συχνότητας είναι πρακτικώς επίπεδη με αποκλίσεις ανάξιες λόγου στις πολύ χαμηλές και πολύ υψηλές συχνότητες (μικρότερες του 0.01dB) και εξαιρετική ομοιότητα μεταξύ των δύο καναλιών.

Η αποκοπή στο άνω όριο του φάσματος, όπως αυτό υπαγορεύεται από το sample rate είναι η αναμενόμενη με την κλίση να μειώνεται καθώς το sample rate αυξάνεται. Η γραμμικότητα του ψηφιακού τμήματος αποδείχθηκε, επίσης, πολύ καλή. Το CDA-2 κατέβηκε άνετα μέχρι τα -90dBFS περίπου, σημείο όπου φαίνεται να βρίσκεται η στάθμη του θορύβου.

Το εύρημα αυτό επιβεβαιώνεται και από την καμπύλη μεταβολής του συνόλου της παραμόρφωσης και του θορύβου σε συνάρτηση με την στάθμη, καθώς αυτό δεν ξεπερνά τα 1% για στάθμη -60dBFS. Η παραμόρφωση κυμάνθηκε κοντά στο 0.01% για στάθμη -20dBFS και μεταξύ 0.002% και 0.003% για στάθμη -1dBFS. Η συμπεριφορά αυτή δείχνει ότι το στάδιο εξόδου δεν λειτουργεί κοντά στο όριό του, όταν το ψηφιακό σήμα προσεγγίζει την μέγιστη θεωρητική του τιμή, αφήνοντας υποσχέσεις για ένα προενισχυτικό στάδιο με μεγάλες δυνατότητες υπερφόρτωσης, γενικώς (κάτι που θα εξετάσουμε σε άλλο σημείο του κειμένου αυτού).

Το διάγραμμα της διαμόρφωσης του σήματος από θόρυβο περιλαμβάνει μια σειρά από ευδιάκριτα προϊόντα ενδοδιαμόρφωσης, των οποίων η στάθμη βρίσκεται κάτω από τα -100dBFS. Προϊόντα ενδοδιαμόρφωσης από πολύ χαμηλές συχνότητες φαίνονται επίσης στην βάση της θεμελιώδους αλλά η στάθμη τους βρίσκεται κάτω από τα -120dBFS. Η μέτρηση του θορύβου σε αδρανές κανάλι (περιλαμβανόμενου και του σταδίου του προενισχυτή, φυσικά) ανέδειξε ένα κύκλωμα αρκετά ήσυχο με στάθμη θορύβου γύρω και κάτω από τα -120dBFS στις χαμηλές συχνότητες. Ψηλά, η συσκευή δεν ξεπερνά τα -105dBFS στα 20kHz.

Το φάσμα του θορύβου που οφείλεται στην τροφοδοσία περιλαμβάνει μια συνιστώσα στα 50Hz σε πολύ χαμηλή στάθμη, κοντά στα -120dBV, ενώ αυτή των 100Hz είναι σαφώς ισχυρότερη (κοντά στα -90dBV). Τα προϊόντα ενδοδιαμόρφωσης των δύο, παραμένουν κάτω από τα -100dBV. Η ATC δίνει μια επίδοση διαφωνίας καναλιών (crosstalk) μεγαλύτερη από τα -90dB. Η μέτρηση την δικαιώνει όντας ακριβώς στο όριο αυτό (στα 20kHz) και κοντά στα -100dB στις χαμηλές συχνότητες. Αυτή είναι μια κρίσιμη μέτρηση για ένα σύστημα όπως το CDA2, που περιλαμβάνει πολλά κυκλώματα και διαδρομές σήματος και η επίδοση που μετρήθηκε μπορεί να θεωρηθεί ως πολύ καλή (βάζοντας ένα τέλος, επί τεχνικής βάσης, στις πιθανές ανησυχίες για την αρχιτεκτονική της συσκευής).

O προενισχυτής αποδείχθηκε αρκετά ευαίσθητος απαιτώντας λίγο παραπάνω από 300mV για έξοδο 1Vrms (single ended) και με σημαντικά περιθώρια υπερφόρτωσης, αφού η έξοδος εμφανίζει ψαλιδισμό κοντά στα 9.7Vrms, για σήμα εισόδου λίγο μεγαλύτερο των 3Vrms. Αυτό σημαίνει ότι κάθε πηγή με λογική στάθμη εξόδου μπορεί να χρησιμοποιηθεί χωρίς πρόβλημα. Οι στατικές μετρήσεις παραμόρφωσης ήταν σε πολύ χαμηλά επίπεδα, 0.003% thd+N (1kHz, 1Vrms) και 0.0005% imd (SMPTE, 1Vrms), όπως άλλωστε και ο θόρυβος, ο οποίος μετρήθηκε στα -80.3dBR(A) με στάθμη αναφοράς το 0.1Vrms. Η διαφωνία των καναλιών (μέσω της αναλογικής εισόδου) μετρήθηκε στα -90.6dBr (10kHz, 1Vrms). Το τράκινγκ του ρυθμιστικού στάθμης αποδείχθηκε αρκετά καλό πάνω από το μέσον της διαδρομής του με μέγιστη απόκλιση τα -0.08dB. Κάτω από το μέσον, είδαμε μέγιστη απόκλιση μέχρι 0.48dB.
Το φάσμα της εξόδου για σήμα 1kHz, 1Vrms περιλαμβάνει μια σειρά από αρμονικές, ισχυρότερη των οποίων είναι η δεύτερη (-105dBr), οι οποίες φθίνουν αρκετά γρήγορα, ώστε η πέμπτη να βρίσκεται ήδη κάτω από τα -120dBr. Η μορφή του φάσματος θορύβου, επιβεβαιώνει το διάγραμμα του θορύβου από την τροφοδοσία (οι στάθμες είναι διαφορετικές επειδή είναι διαφορετική η στάθμη αναφοράς μεταξύ των δύο μετρήσεων) και αποκαλύπτει έναν ήσυχο χαρακτήρα και στις υψηλές συχνότητες.

Το διάγραμμα της παραμόρφωσης σε συνάρτηση με την συχνότητα (μέσω των αναλογικών εισόδων) κινείται, όπως είναι αναμενόμενο, στην ίδια περιοχή με αυτήν της μέτρησης μέσω του DAC, ήτοι μεταξύ 0.002% και 0.003% με μικρή διαφορά μεταξύ των δύο καναλιών. Τέλος, η συμπεριφορά του προενισχυτή σε συνάρτηση με την στάθμη εξόδου είναι ιδιαίτερα καλή. Η παραμόρφωση παραμένει πρακτικώς αμετάβλητη για στάθμες 0.8Vrms-8Vrms, σημείο όπου φαίνεται να ξεκινά η υπερφόρτωση. Το τυπικό 3% της παραμόρφωσης σημειώνεται κοντά στα 9.7Vrms, επιβεβαιώνοντας την στατική μέτρηση της υπερφόρτωσης.