|
| REVIEW |
|
CD
PLAYER |
| Advance Acoustic MCD-203
II |
|
|
|
| ENTYΠΩΣΕΙΣ-ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ... |
|
|
Το MCD-203 II
αντικατέστησε το βασικό cd player αναφοράς (Τeac Esoteric P70/D70)
και συνδέθηκε με το υπόλοιπο σύστημα μέσω των single ended εξόδων
του. Στην πραγματικότητα, πέρα από αυτό, ο χρήστης δεν έχει να κάνει
και πολλά άλλα πράγματα, απλώς να ενεργοποιήσει την συσκευή και να
περιμένει ένα περίπου λεπτό για να θερμανθούν οι λυχνίες. Ο
χειρισμός της συσκευής είναι, βεβαίως, απλός και δεν πρόκειται να
συναντήσετε καμία δυσκολία, αυτό πάντως δεν είναι
δικαιολογία για το μετριότατο εγχειρίδιο που συνοδεύει το
μηχάνημα, στο οποίο δεν περιλαμβάνονται ούτε τα χαρακτηριστικά, ούτε
και κάποιες πληροφορίες που πιθανόν θα χρειαστούν, όπως για
παράδειγμα το αν και πώς μπορεί να πλοηγηθεί ο χρήστης σε CD-MP3 αν
αυτά περιλαμβάνουν ένα ιεραρχημένο δένδρο αρχείων (δεν μπορεί -όπως
ανακάλυψα τελικώς) ούτε και αναφέρει το γεγονός ότι ύστερα από
κάποιο (μικρό) χρόνο απραξίας η συσκευή κλείνει από μόνη της (κι
αυτό το κατάλαβα the hard way, όταν την βρήκα για τρίτη φορά
ανεξήγητα σβηστή)...
Στην πράξη, τώρα, όλα αυτά περνούν σε
δεύτερη μοίρα όταν το MCD-203 II αρχίσει να κάνει αυτό για το οποίο
σχεδιάστηκε, να διαβάζει δηλαδή CDs. Η πρώτη εντύπωση που έχει
κανείς ακούγοντας το, είναι αυτή του “μεγάλου” και
επιβλητικού ηχητικού χαρακτήρα, που γεμίζει με
χαρακτηριστική άνεση τον χώρο και επιβάλλεται εύκολα, κερδίζοντας το
ενδιαφέρον του ακροατή. Είναι προφανές ότι ο συνδυασμός upsampling
και λάμπας έχει δουλέψει, εδώ, προς μια ενδιαφέρουσα
κατεύθυνση προσφέροντας, καταρχήν πολύ καλές χαμηλές
συχνότητες, το κυριότερο γνώρισμα των οποίων είναι το σώμα
και η άνεση στην παράθεση κάποιων λεπτομερειών και στην
συνέχεια μια πολύ σταθερή, γεμάτη λεπτομέρειες στερεοφωνική
εικόνα. Το player φέρνει τον ακροατή κοντά στα τεκταινόμενα
επί της υποθετικής σκηνής, η οποία εστιάζεται σε κάποιο
ύψος (κάτι που την κάνει ακόμη πιο εντυπωσιακή) αλλά η
ιδιότητα αυτή δεν συνοδεύεται από μια αίσθηση υπερβολικής “on your
face” εγγύτητας η οποία σε μερικές ηχογραφήσεις μπορεί και να
κουράσει τελικώς. |
 |
Οι λυχνίες παίζουν, σαφώς, τον ρόλο τους
στην άψογα ρυθμισμένη ηχητική ταυτότητα του player. Είναι όμως
ένας ρόλος ήπιος ο οποίος καταλήγει σε μια πολύ καλή συνολική
αίσθηση. | |
|
|
| Παρά την
σχετική ουδετερότητα που πήραμε από την μεσαία περιοχή, με τις φωνές
κοντινές μεν αλλά όχι καταπιεστικές και την περιοχή των υψηλών
συχνοτήτων η οποία είχε την αίσθηση της σωστής έκτασης και τις
άνεσης στην παράθεση των αρμονικών που περιμένει κανείς από ένα
upsampled σύστημα, είναι σαφές ότι το MCD-203 ΙΙ είναι
“κουρδισμένο” προς κάποια συγκεκριμένη ηχητική ταυτότητα
την οποία η Advance αντιλαμβάνεται ως “σωστή” για τα δεδομένα της
κατηγορίας, αφήνοντας -προφανώς- την υπόθεση “ανηλεές κυνήγι της
απόλυτης ακρίβειας” για τα μεγαλύτερα μοντέλα της. Στοιχεία της
ταυτότητας αυτής (πέραν του soundstage) είναι η διαφάνεια και μια
άνεση στην αναπαραγωγή κάθε είδους μουσικής που, υποκειμενικά,
σου δημιουργεί την εντύπωση η συσκευή δεν πιέζεται
ποτέ για να δώσει τον καλύτερο εαυτό της. Πόσο κακό μπορεί
να είναι κάτι τέτοιο; Θα έλεγα “καθόλου”, επειδή σε αυτή την
κατηγορία τιμής το ζητούμενο είναι να το ευχαριστιέται ο χρήστης,
ένας στόχος τον οποίο το συγκεκριμένο player δείχνει να έχει στο
τσεπάκι του. Ακροάσεις (προσεγμένων) CD-MP3s έδειξαν ότι πρόκειται
για μια all-around συσκευή που θα αισθανθεί άνετα και με “λιγότερες”
από αναφοράς παραγωγές και θα συνεργαστεί άψογα με ένα καλής
ποιότητας σύστημα χωρίς να θέτει όρους. Αιτία για
αυτή την αξιέπαινη συμπεριφορά είναι, κατά πάσα πιθανότητα, το
υβριδικό (στην ουσία) αναλογικό στάδιο όπου οι λυχνίες παίζουν τον
ρόλο τους, αλλά με χαμηλούς τόνους και χωρίς να προβληματίζουν με
θορύβους και περιττές γλυκανάλατες προσθήκες και παραξενιές και,
βεβαίως, το upsampling του οποίου τα πλεονεκτήματα είναι πλέον
γενικώς αποδεκτά (γι' αυτό και θα βρείτε δύσκολα “σκέτο” cd player
πλέον...). Καθώς οι ώρες ακρόασης περνούν, η συνολική
εντύπωση που σχηματίζεις είναι αυτή ενός πολύ καλού,
ισορροπημένου και καλόηχου player, το οποίο θα παίξει τα πάντα, από
ακραία ηλεκτρικά ακούσματα όπου η ταχύτητα και ο όγκος μετρούν πάνω
από όλα, μέχρι ολιγομελή τζαζ γκρουπ με απαιτητικά και σε πρώτο
πλάνο πνευστά, όπου θα ήθελες να ακούς τα κλειδιά και τον “αέρα” και
από μεγάλες ορχήστρες με πολυπληθείς οργανικές ομάδες με το βάθος
και την κίνηση να μετρούν πολύ στην τελική αίσθηση, μέχρι
ομφαλοσκοπικά -στα όρια του αυτισμού- έργα ηλεκτρονικής μουσικής που
διαρκούν 20 λεπτά/τρακ και θα ήθελες να τα ακούσεις σε εξοντωτικές
στάθμες χωρίς να κουράζεσαι χωρίς λόγο . |
 |
Μια ακόμη διαφορά σε σχέση με το πρώτο
MCD-203 είναι το νέο
τηλεχειριστήριο. | |
Τελικώς...
... προσωπικά δεν έχω αμφιβολία ότι η απάντηση στο ερώτημα
που είχα στο μυαλό μου αρχικά, το αν δηλαδή το MCD-203 II δικαιούται
να έχει την φήμη που έχει, είναι “ναι”. Τα προσφερόμενα
είναι πολύ περισσότερα από αυτά που θα περίμενε κανείς αν
απλώς διάβαζε το ταμπελάκι με την τιμή και η Advance Acoustic έχει
επιτύχει έναν χρυσό συνδυασμό μεταξύ standard και custom τμημάτων
του οποίου το αποτέλεσμα είναι πραγματικά αξιοπρόσεκτο ακόμη
και με απόλυτα κριτήρια. Αν αναζητάτε ένα player σε αυτά τα
χρήματα και έχετε σαν στόχο να ακούτε την μουσική σας καλά
είναι ίσως ό,τι καλύτερο μπορείτε να βρείτε αυτή τη
στιγμή! |
|
Δημήτρης
Σταματάκος |
|
|
|
| |
|
