|
| REVIEW |
|
HDD/CD
PLAYER |
| Naim Audio
HDX |
|
|
|
| ENTYΠΩΣΕΙΣ-ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ... |
|
|
Οι τακτικοί
αναγνώστες των σελίδων αυτών θα γνωρίζουν ότι τον τελευταίο χρόνο
χρησιμοποιώ σε τακτική βάση ένα σύστημα βασισμένο σε σκληρούς
δίσκους ως εναλλακτική ψηφιακή πηγή. Το σύστημα αυτό βασίζεται σε
ένα NAS SS-4000E της Intel με τέσσερις δίσκους Western Digital 500GB
σε συστοιχία RAID-5 (και συνολική χρήσιμη χωρητικότητα 1.5ΤΒ), ένα
απλό laptop ΙΒΜ R40/WinXP το οποίο τρέχει το λογισμικό EAC (για το
extraction/ripping) καθώς επίσης και τα Foobar2000 και iTunes στον
ρόλο των media players. Η έξοδος του συστήματος οδηγείται μέσω ενός
USB-S/PDIF converter της Trends Audio (UD 10.1) στον Esoteric D70, ο
οποίος παίζει τον ρόλο του DAC. Το Exact Audio Copy χρησιμοποιεί,
όπως και το HDX, secure mode για το extraction, ενώ στο Foobar2000
έχει ενσωματωθεί το upsampler Secret Rabbit.
Κατά την
διάρκεια της δοκιμής, το HDX κλήθηκε να αντικαταστήσει όλα
τα παραπάνω και, για ένα μέρος της διαδικασίας της δοκιμής να
streamάρει αρχεία από το SS-4000E. Εννοείται ότι το μεγαλύτερο μέρος
της αξιολόγησης έγινε με extraction δίσκων από το ίδιο το
HDX. |
 |
Το HDX δέχεται εντολές και από ένα
κλασικό τηλεχειριστήριο. Οι απλές εντολές μπορούν να δοθούν
χωρίς να κοιτά κανείς την οθόνη. Η πλοήγηση στα μενού
χρειάζεται, φυσικά, κάποιο display. |
 |
Προσοχή στη λεπτομέρεια: Ειδικό πανί για
τον καθαρισμό της οθόνης
αφής. | |
Καταρχήν όσον
αφορά το στήσιμο: Δεν θα δυσκολευτείτε ιδιαίτερα ακόμη και
αν δεν έχετε ξανακάνει κάτι παρόμοιο. Πέραν των κλασικών
συνδέσεων (με τον προενισχυτή, μέσω των πολύ καλής ποιότητας RCA) το
HDX θα πρέπει να συνδεθεί με το router σας ώστε να έχει πρόσβαση
στις online βάσεις δεδομένων (στις οποίες θα αναφερθώ αργότερα). Η
σύνδεση αυτή γίνεται μέσω του οικιακού σας Ethernet (και το
αντίστοιχο καλώδιο). Αν υπάρχουν και άλλοι πόροι στο δίκτυό σας, NAS
και υπολογιστές με μουσικά αρχεία, το HDX θα τα δει και
αυτά, με την προϋπόθεση ότι τα έχετε “μοιράσει” και ότι είναι
συμβατά με αυτό. Εδώ, το “συμβατά” φαίνεται να σημαίνει ότι
είναι αρχεία MP3, WAV, AAC, WMA και FLAC μέχρι 96kHz και χωρίς
προστασία μέσω κάποιας τεχνολογίας DRM. Για κάποιο λόγο που δεν
εξηγείται επαρκώς, το HDX δεν μπορεί να πραγματοποιήσει
streaming αρχείων με μεγαλύτερο bitrate.
Η βασική χρήση
της συσκευής είναι επίσης απλή: Βάζεις ένα CD στον οδηγό και η
συσκευή πραγματοποιεί το extraction δημιουργώντας παράλληλα μια
εγγραφή στην εσωτερική βάση δεδομένων της. Για τα metadata που
χρησιμοποιούνται στην εγγραφή αυτή το HDX καταφεύγει σε δύο βάσεις
δεδομένων, την AMG (All Music Guide) και την
FreeDB, προσπαθώντας να επιβεβαιώσει τα στοιχεία του
συγκεκριμένου δίσκου και να κατεβάσει, επίσης, το εξώφυλλό του. Εδώ,
η Naim έχει κάνει μια ενδιαφέρουσα προσθήκη
εισάγοντας ένα νέο πεδίο στην, κατά τα άλλα κλασική, βάση δεδομένων
της, το πεδίο People. Αυτό επιτρέπει στον χρήστη να βρεί δίσκους
όπου συμμετέχουν συγκεκριμένοι δημιουργοί, εκτελεστές,
ενορχηστρωτές, καλλιτέχνες κ.λπ, κάτι που είναι ιδιαίτερα
σημαντικό όταν αρχειοθετούνται compilations και καταργεί τα
προβλήματα που εισάγει η εντελώς ασαφής επιλογή “Various Artists”
στο πεδίο Artist και επιτρέποντας στον χρήστη να πραγματοποιήσει
αναζητήσεις σε επίπεδο τρακ με βάση τα ονόματα των συντελεστών. Το
extraction γίνεται μόνο σε αρχεία WAV και ο χρήστης
δεν μπορεί να επιλέξει κάποιο άλλο φορμά, για παράδειγμα FLAC. Η
ανεξήγητη αυτή επιλογή της Naim περιορίζει τον
χρήστη σε δυνατότητα εισαγωγής μόνο 600 περίπου CDs, όση
είναι η θεωρητική χωρητικότητα ενός 400άρη σκληρού δηλαδή, χωρίς
μάλιστα ελπίδες επέκτασης αφού, τουλάχιστον από ότι μπόρεσα να
αντιληφθώ κατά την διάρκεια της δοκιμής, δεν μπορείς να
rippάρεις αρχεία από το HDX σε άλλο πόρο του δικτύου, ούτε
να μεταφέρεις τα περιεχόμενά του κάπου αλλού. Aν πράγματι συμβαίνει
κάτι τέτοιο (και δεν μου διέφυγε κάποια καλά κρυμμένη δυνατότητα
-οπότε ζητώ εκ των προτέρων συγγνώμη...) τότε έχω κάθε λόγο
να είμαι εξοργισμένος, στο σημείο αυτό, με την Naim:
Διαφημίζει μια κορυφαία τεχνολογία extraction αλλά μου
απαγορεύει (τρέχα-γύρευε γιατί...) να την χρησιμοποιήσω σε όλο το
δίκτυο μου, μου επιβάλλει να σβήσω τα αρχεία μου (και όλη τη δουλειά
που πιθανόν έχω κάνει στα metadata και τις playlists μου) αν θέλω να
ξαναγεμίσω τον σκληρό του HDX και δεν με αφήνει να φτιάξω ένα
playlist και να το φορτώσω σε ένα media player (το οποίο μπορώ να
συνδέσω στην θύρα USB, αλλά μόνο για playback!). Αφήνω απέξω
την φρικτή υποψία ότι το DRL-200 είναι στην
πραγματικότητα CD/DVD recorder οπότε θα μπορούσα να φτιάξω και
τα δικά μου δισκάκια! Συγγνώμη, αλλά οι άνθρωποι που σκέφτηκαν αυτή
την δομή, είναι απλώς βιαστικοί, γραφικοί ή -ακόμη
χειρότερα- δεν γνωρίζουν τον ανταγωνισμό τους, τις δυνατότητες του
και τις τιμές του (για παράδειγμα το EAC τα κάνει όλα αυτά
δωρεάν!)... Προς τιμήν τους, πάντως, έχουν σκεφτεί ένα καλό
μηχανισμό backup: Η συσκευή μπορεί να πραγματοποιήσει
προγραμματισμένες εργασίες μεταφοράς από τον δίσκο “εργασίας” στον
δίσκο “ασφαλείας” σε χρονικές στιγμές που επιλέγει ο χρήστης (για
παράδειγμα αργά τη νύχτα). |
 |
Το σήμα της Naim είναι
φωτιζόμενο... | |
|
|
| Ο χειρισμός της
συσκευής μπορεί να γίνει με διάφορους τρόπους: Εκτός του εξαιρετικά
σχεδιασμένου user interface με την οθόνη αφής στην πρόσοψη, ο
χρήστης μπορεί να ελέγξει το HDX μέσω εξωτερικής οθόνης (η οποία
μπορεί να είναι και η τηλεόρασή του) και συνδυασμού
πληκτρολογίου/ποντικιού, ή μέσω εξωτερικής οθόνης και του
τηλεχειριστηρίου ή, τέλος, μέσω μιας εφαρμογής Flash η οποία μπορεί
να σηκωθεί μέσα από οποιονδήποτε σύγχρονο web browser και να τρέξει
ως client. Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις ο χρήστης βλέπει ένα
αντίγραφο του περιβάλλοντος που εμφανίζεται στην οθόνη αφής, ενώ
υπάρχει και μία ακόμη μέθοδος χειρισμού, όπου χρησιμοποιήται μια
ειδική εφαρμογή με κλασική παραθυρική λογική η
οποία μοιάζει αρκετά με τον Windows Explorer και προσφέρει μερικές
δυνατότητες που δεν υπάρχουν στις υπόλοιπες (όπως την ρύθμιση του
backup) και κάνει κάποιες λειτουργίες απλούστερες (όπως την
αναζήτηση και την εισαγωγή metadata στην περίπτωση που ένας δίσκος
δεν βρεθεί, τελικώς, σε μια από τις δύο βάσεις
δεδομένων). |
 |
Αυτή την εικόνα του κεντρικού μενού
βλέπει ο χρήστης όταν τρέξει το client στον υπολογιστή
του... |
 |
... και έτσι εμφανίζονται οι πληροφορίες
του τρέχοντος τράκ. Φαίνονται και από μεγάλη
απόσταση. | |
Η εκτίμηση της
ηχητικής ποιότητας του HDX εξελίχθηκε σε τρία στάδια: Κατ' αρχήν το
άκουσα ως απλό cd player (μπορείς μέσω του setup να του
“απαγορεύσεις” να κάνει extraction, οπότε αρκείσαι σε απλό playback)
και στην συνέχεια συνέκρινα τις επιδόσεις του στον τομέα αυτό με τις
επιδόσεις του όταν η αναπαραγωγή γινόταν από τον σκληρό δίσκο. Σε
τρίτη φάση, πραγματοποίησα ακροάσεις με streaming.
Ως απλό player
το HDX αποδίδει όπως θα περίμενε κανείς από ένα προϊόν της Naim. Οι
Βρετανοί δεν θα αρκούνταν σε ένα απλό διεκπεραιωτικό
playerάκι και αυτό που αποκτά ο ιδιοκτήτης ενός HDX είναι
μια συσκευή με αξιόλογες επιδόσεις τόσο σε θέματα ουδετερότητας όσο
και στερεοφωνικής εικόνας, αποτελώντας μια πρώτης τάξης ψηφιακή
πηγή. Συγκριτικά με το παρόμοιας τιμής (είναι λίγο φθηνότερο) Mimetism MΑ 20.1 με το
οποίο συγκατοίκησε για κάποιο διάστημα, το HDX ακούστηκε με ελαφρώς
λιγότερο αέρα και άνεση στην περιγραφή ενώ σαφώς έμεινε πίσω από τα
επίπεδα αναφοράς του συνδυασμού Esoteric D70/P70 (ο οποίος ανήκει σε
άλλη κατηγορία τιμής). Δύσκολα, πάντως θα μπορούσε να
θεωρήσει κανείς όλα αυτά ως “κριτική” επειδή αυτή δεν είναι
η χρήση για την οποία προορίζεται το HDX. Όταν κάνεις αυτό που
πρέπει, extraction δηλαδή του CD στον σκληρό δίσκο, τα πράγματα
αλλάζουν σημαντικά: Η σοβαρότερη διαφορά που γίνεται εμφανής είναι
αυτή της εικόνας: Με την ουδετερότητα να παραμένει, η ηχητική σκηνή
γίνεται πολύ πιο σαφής και σφιχτοδεμένη, οι
λεπτομέρειες πολύ περισσότερες και η γενικότερη αίσθηση
προσεγγίζει με χαρακτηριστική άνεση πολύ ψηλά επίπεδα
απόδοσης αφήνοντάς σου περιθώρια να αξιολογήσεις και άλλες
πλευρές της ηχητικής ταυτότητας της συσκευής: Για παράδειγμα, το HDX
είναι εξαιρετικά αθόρυβο, και εννοώ αθόρυβο τόσο
από ηλεκτρικής άποψης (μπορείς, μάλιστα να επιλέξεις και floating
mode για να αποφύγεις το hum από βρόχους γείωσης) όσο και από
μηχανικής. Σε αντίθεση με τις συστοιχίες δίσκων (παραδοσιακά
θορυβώδεις) και τα laptop, το player της Naim δεν ακούγεται
περισσότερο από μια συμβατική ψηφιακή πηγή, ακόμη και κατά το
extraction, όπου ο οδηγός του οπτικού δίσκου περιστρέφεται σε υψηλές
στροφές. Όσον αφορά τον χαμηλό ηλεκτρικό θόρυβο, προφανή ρόλο παίζει
η προσεκτική υλοποίηση (με την απομόνωση μεταξύ υπολογιστικής
πλατφόρμας και DAC) αλλά και η τροφοδοσία. Δεν είχα την ευκαιρία να
χρησιμοποιήσω το HDX με ένα από τα εξωτερικά τροφοδοτικά της Naim,
κρίνοντας όμως από τις διάφορες φήμες που κυκλοφορούν (και την
απόδοση του CDS3 κατά
την αντίστοιχη δοκιμή με το XPS) θα πρέπει να υπάρχει
σημαντική βελτίωση. Αφήνοντας έξω από τα κριτήριά
μου το θέμα της ευχρηστίας, το HDX πλησίασε πολύ το σύστημα αναφοράς
(με το Esoteric D70 στον ρόλο του DAC) και δεν κρύβω ότι σε κάποιες
περιπτώσεις το προτίμησα, κυρίως σε streaming (όπως θα δούμε
παρακάτω) όπου το Trends UD 10.1 αποτελεί ένα περιοριστικό παράγοντα
(με ψηφιακή έξοδο μέχρι τα 48kHz). Πέραν των συγκρίσεων, όμως,
σημαντικό είναι να μεταφερθεί η εμπειρία από την ίδια την ακρόαση
ενός τέτοιου συστήματος: Θα πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι
δεν υπάρχει καμία σχέση με τον ήχο από τις διάφορες -δήθεν
audiophile- κάρτες ήχου με τις οποίες έχουμε έλθει στο
παρελθόν οι περισσότεροι. Εδώ, έχουμε να κάνουμε με μια πολύ σοβαρή
ψηφιακή πηγή, της οποίας η υπολογιστική βάση φαίνεται να είναι
εντελώς αόρατη, και η οποία κινείται σε κορυφαία επίπεδα απόδοσης
βάζοντας σε δοκιμασία συμβατικές πηγές των οποίων το κόστος
είναι αντίστοιχο ή και υψηλότερο. Με δεδομένο ότι ο ίδιος ο
DAC της Naim δεν είναι κάτι το εξωτικό (χωρίς να παύει να είναι μια
ποιοτική υλοποίηση με σεβασμό στην θεωρία) η εξαιρετική αυτή
επίδοση θα πρέπει να αποδοθεί στο extraction και στο custom
κομμάτι της κάρτας PCI που χρησιμοποιήται. Αναρωτιέται
κανείς, πόσο μακρυά θα μπορούσε να φτάσει το HDX με έναν πραγματικά
κορυφαίο μετατροπέα στην έξοδό του...
Άφησα για το τέλος τις
επιδόσεις της συσκευής σε ρυθμούς... streaming. Καταρχήν, τα
κακά μαντάτα: Στα χέρια μου, το HDX είχε
μικροπροβλήματα με τα υψηλά bitrates (δηλαδή τα
αρχεία των 96kHz, διότι υψηλότερα δεν ανεβαίνει) με σποραδικά
dropouts τα οποία ήταν τόσο αραιά ώστε δεν θα τα χαρακτήριζα
“πρόβλημα” αλλά απλή ένδειξη ότι κάτι χρειάζεται βελτίωση. Η Naim
Audio, έχω την υποψία, το γνωρίζει αυτό διότι προετοιμάζει
το έδαφος με διάφορες δηλώσεις περί ποιότητας σκληρών
δίσκων, “προτεινόμενους δίσκους” κ.λπ. Λοιπόν, τους
έχω νέα: Το IBM R40 (ένα laptop πέντε ετών που δεν πρέπει
να στοιχίζει σήμερα πάνω από 500 ευρώ) streamάρει χωρίς το παραμικρό
πρόβλημα αρχεία PCM 24bit/176kHz από το ίδιο ακριβώς δίκτυο και από
την ίδια ακριβώς πηγή (Intel SS-4000E) επομένως, εδώ, χρειάζεται
αναβάθμιση. Αναβάθμιση, ίσως χρειάζεται και το σύστημα προσπέλασης
του HDX στους πόρους του δικτύου: Μου δημιούργησε την εντύπωση ότι
κάθε φορά που το ενεργοποιείς σκανάρει τους πόρους
αυτούς, κάτι που κανονικά δεν “φαίνεται” εκτός αν μιλάμε
για μια συστοιχία σκληρών με 6.000 τράκς. Εκεί, το πράγμα αρχίζει να
αργεί και -πολύ απλά- πρέπει να περιμένεις! |
|
|
 |
Το λογισμικό ελέγχου του HDX από PC.
Προσφέρει πιο εύκολο έλεγχο στα περιεχόμενα του player και
πρόσβαση σε δυνατότητες που δεν είναι προσβάσιμες από την
οθόνη αφής... |
 |
... όπως για παράδειγμα το backup
schedule του σκληρού δίσκου. | |
| Αφήνοντας κατά
μέρος την μουρμούρα, τώρα, η απόδοση του HDX όταν αναπαράγει αρχεία
από εξωτερικό χώρο αποθήκευσης ήταν ταυτόσημη με αυτήν που
πήρα όταν χρησιμοποίησα τον εσωτερικό σκληρό δίσκο.
Πραγματοποίησα extraction τόσο με το Naim όσο και με το EAC και
συνέκρινα τα αποτελέσματα: Οι διαφορές ήταν πρακτικώς ανύπαρκτες
(αυτό σημαίνει ότι άλλοτε μου άρεσε η μια εκδοχή και άλλοτε ή άλλη)
και αυτό είναι μεγάλη τιμή για τους Βρετανούς (και
την DigiFi η οποία φαίνεται να έχει βάλει το χεράκι της σε όλα αυτά,
άγνωστο μέχρι ποιο επίπεδο, πάντως): Ανταγωνίζονται επί ίσοις όροις
ένα από τα διασημότερα προγράμματα extraction ανοικτού πηγαίου
κώδικα και τα καταφέρνουν μια χαρά. Σε αυτό θα προσθέσετε ότι το HDX
προσφέρει την δυνατότητα εγγενούς χειρισμού αρχείων 96kHz με
αποτέλεσμα να παίρνεις στην έξοδο την πλήρη εκδοχή του master χωρίς
περιττά downsampling. Αυτό είναι και το σημείο όπου το player της
Naim υπερτερούσε του συστήματος αναφοράς. Δεν είχα την δυνατότητα να
πραγματοποιήσω άμεση σύγκριση αλλά έχω την εντύπωση ότι ο μόνος
τρόπος να ξαναπεράσει το τελευταίο μπροστά θα ήταν να χρησιμοποιηθεί
ένα αξιόλογο DDC στην θέση του Trends, για παράδειγμα το Vesta του
Weiss ή το νέο U-Clock της dCS (υπόθεση κάνω, δεν έχω δοκιμάσει
κανένα από τα δύο). |
Τελικώς...
... δεν θα τους καταλάβω ποτέ αυτούς τους Βρετανούς:
Θα μπορούσαν να παρουσιάσουν την συσκευή της δεκαετίας και
αρκέστηκαν στην συσκευή της χρονιάς... Το HDX κάνει σαφές,
πέραν πάσης αμφιβολίας, αυτό που έχουμε αισθανθεί όλοι: Ότι η
ανάγνωση αρχείων οδηγεί, με όλες τις υπόλοιπες παραμέτρους ίδιες, σε
καλύτερη απόδοση από την οπτική ανάγνωση. Επιστρατεύει ένα -εκ του
αποτελέσματος κρίνοντας- εξαιρετικό λογισμικό
extraction, καταφέρνει να συνδυάσει δύο είδη κυκλωμάτων
(DAC και αναλογικά με έναν ολόκληρο υπολογιστή) σε ένα
αθόρυβο πακέτο χωρίς προβλήματα και διαθέτει ένα
κορυφαίο user interface που κάνει την χρήση μιας
πολύπλοκης συσκευής όχι αισθητά δυσκολότερη από αυτήν ενός cd player
και το ίδιο σταθερή. Προσθέστε σε όλα αυτά μια πραγματικά
μεγάλη απόδοση σε θέματα ήχου η οποία δεν θα επιτρέψει σε
κανέναν λογικό να μιλήσει για “'ήχο από υπολογιστή” και άλλες
ανοησίες και έχετε κάθε λόγο να είστε ενθουσιασμένοι! Το
γιατί υπάρχουν ορισμένες ελλείψεις σε θέματα δυνατοτήτων παραμένει
ανεξήγητο αλλά έχω την άποψη ότι όλα αυτά διορθώνονται με
επεμβάσεις στο λογισμικό (οι οποίες, για να σας προλάβω, μάλλον
αναμένονται μέσα στη χρονιά, τουλάχιστον σύμφωνα με σχετικό δελτίο
τύπου). Well done! |
|
Δημήτρης
Σταματάκος |
|
|
|
| |
|
