|
| REVIEW |
|
CD
PLAYER |
| Mimetism MA
20.1 |
|
|
|
| ENTYΠΩΣΕΙΣ-ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ... |
|
|
| Το 20.1
αντικατέστησε το CD player αναφοράς (Teac Esoteric P70/D70) και
ανέλαβε να παίξει τον ρόλο της ψηφιακής πηγής σε ένα σύστημα το
οποίο περιελάμβανε τον προενισχυτή Melos Plus Series, τον τελικό
Parasound HCA3500 και τα ηχεία ATC SCM-50PSL. Όσον αφορά την χρήση
του, το cd player της Mimetism δεν έχει να παρουσιάσει σημαντικές
ιδιαιτερότητες, εκτός -ίσως- από το ασυνήθιστα μεγάλο βάθος
του το οποίο φθάνει τα 47 εκατοστά, χωρίς “αέρα” για τα
βύσματα και τα καλώδια και χωρίς να περιλαμβάνονται στην μέτρηση τα
χειριστήριά του. Με όλα αυτά, το βάθος ξεπερνά το μισό μέτρο, κάτι
που θα πρέπει να ληφθεί υπόψιν στο ρακ που θα χρησιμοποιηθεί. Αν και
οι δύο περιστροφικοί διακόπτες αρχικώς δημιουργούν υποψίες ότι η
χρήση της συσκευής θα είναι δύσκολη, στην πράξη είναι πολύ
εύκολο να τους συνηθίσεις. Οι χειρισμοί είναι προφανείς
(τους ανακαλύπτεις σε λιγότερο από ένα λεπτό, χωρίς να χρειαστεί να
καταφύγεις στο εγχειρίδιο χρήσης), η ανταπόκριση του
μηχανισμού ταχύτατη και η αίσθηση πολύ καλή. Ένα θέμα,
τέλος, το οποίο παρέμεινε σκοτεινό είναι αυτό της αλλαγής
φάσης. Σύμφωνα με την Mimetism, το 20.1 μπορεί να
πραγματοποιήσει αναστροφή της φάσης στο ψηφιακό πεδίο αλλά η
ενεργοποίηση της επιλογής αυτής φαίνεται να γίνεται μόνο μέσω του
ZAP και όχι του απλού τηλεχειριστηρίου ή με κάποιον άλλο
τρόπο. |
 |
Η ποιότητα κατασκευής είναι πολύ υψηλή,
με προσοχή στη λεπτομέρεια και βαρύ
περίβλημα. | |
|
|
Έχω ήδη
αναφέρει και σε άλλες περιπτώσεις, ότι εδώ και κάποια (λίγα) χρόνια
ο ήχος των cd players καθορίζεται περισσότερο από το upsampling και
γενικότερα τον τρόπο διαχείρισης του ψηφιακού σήματος και
λιγότερο από επιλογές των σχεδιαστών στο αναλογικό
στάδιο. Κατά την γνώμη μου αυτό είναι ένα δείγμα ωριμότητας
της τεχνολογίας καθώς το παιχνίδι φαίνεται να έχει μετατεθεί στην
συνεχώς αναβαθμιζόμενη ποιότητα των ολοκληρωμένων (και των
αλγορίθμων) από την αγχώδη προσπάθεια να σχεδιαστεί ένα αναλογικό
τμήμα που να αντισταθμίζει τα όποια ψηφιακά προβλήματα είχαν
εισαχθεί αμέσως πριν από αυτό. Το 20.1 είναι μια καλή ένδειξη
ότι η άποψη αυτή έχει κάποια στοιχεία αλήθειας. Το στάδιο εξόδου του
είναι μεν ποιοτικό αλλά αρκετά απλοποιημένο (ακόμη
και το application note της Wolfson προβλέπει τρεις τελεστικούς στην
έξοδο!) περιοριζόμενο σε ένα απλό φίλτρο πρώτης τάξης . Κι όμως, ο
ήχος του cd player εκπλήσσει με την ακρίβειά του
(σε θέματα εικόνας), την αίσθηση ευρύτητας και αέρα στις υψηλές
συχνότητες και κυρίως με τον “μεγάλο” ήχο του που σε κερδίζει
αμέσως.
Δεν αποκλείεται ένα μεγάλο ποσοστό στην επιτυχία αυτή να
οφείλεται στην προσεγμένη (χωρίς υπερβολές) τροφοδοσία: Το 20.1
είναι εξαιρετικά ήσυχο αποτελώντας το ιδανικό φόντο
για την μουσική (δηλαδή ένα ανύπαρκτο φόντο...) και δίνοντας ώθηση
σε μια αίσθηση ανεξάντλητων δυναμικών η οποία θα ικανοποιήσει τους
απαιτητικούς ακροατές, ιδιαίτερα αυτούς που είναι φίλοι της μεγάλης
ορχήστρας ή των υπερβολικών ηλεκτρονικών ήχων.
Παραφωνία στην γενική “ησυχία” είναι τα συχνά κλικ
κατά την κίνηση από τρακ σε τρακ, μια ατέλεια η οποία μπορεί να
οφείλεται είτε στο λογισμικό ελέγχου είτε στην συγκεκριμένη συσκευή.
Αν συμβαίνει το πρώτο, τότε καλό θα είναι να υπάρξει μια αναβάθμιση.
Επιστρέφοντας στα του ηχητικού χαρακτήρα, το 20.1 θα ικανοποιήσει
πλήρως (μέχρις ενθουσιασμού) όσους αναζητούν μια ψηφιακή πηγή η
οποία δεν έχει άποψη για τα δεδομένα του δίσκου:
Χωρίς να φτάνει στο ίδιο επίπεδο απόδοσης, το player της Mimetism
φαίνεται να βρίσκεται στην ίδια λογική με άλλα
κορυφαία ψηφιακά συστήματα που έχω ακούσει πρόσφατα και περιλαμβάνω
εδώ όχι μόνο το P70/D70 αλλά και το Weiss Medea, συσκευές που κατά
την άποψή μου καθορίζουν το state of the art του βασισμένου στο Red
Book ψηφιακού audio. Με τον όρο “ίδια λογική” εννοώ την δυνατότητα
για εξαγωγή και ανάδειξη μικρολεπτομερειών, την ουδετερότητα, τις
πολύ καλές υψηλές συχνότητες και την δυνατότητα να ακούσεις
σε υψηλές στάθμες επί πολύ ώρα, μια άσκηση που δεν φέρνουν
εις πέρας όλα τα players με την ίδια επιτυχία. |
 |
Η οθόνη είναι ευανάγνωστη και η
φωτεινότητά της μπορεί να
ρυθμιστεί. | |
| Είναι
σαφές, τέλος, ότι το upsampling δεν δημιουργεί
λεπτομέρειες από το πουθενά. Η επίδρασή του “φαίνεται” περισσότερο
στην εικόνα, η οποία στην περίπτωση του 20.1 είναι πολύ
σαφής, με μια αίσθηση εγγύτητας που δεν καταπιέζει αλλά
αντίθετα επιτρέπει την άνετη παρακολούθηση όλων των στοιχείων μιας
μουσικής σύνθεσης και στο ανώτερο φάσμα όπου λείπει η
τεχνητή λαμπρότητα που στο παρελθόν ήταν σήμα κατατεθέν
πολλών cd players, έχοντας αντικατασταθεί από έναν αέρινο χαρακτήρα,
με τις αποσβέσεις να είναι ελάχιστα πιο γρήγορες
από ό,τι έχω συνηθίσει. Αν ήθελα να χρησιμοποιήσω μια λέξη για να
περιγράψω το 20.1 αυτή θα ήταν “καθαρό”. Η διαύγεια είναι μέσα στα
γνωρίσματα που αντιλαμβάνεσαι αμέσως και αν και δεν μπορώ να
συσχετίσω άμεσα την συγκεκριμένη αίσθηση με τις επιδόσεις του player
στo jitter δεν θα πρέπει να διαφεύγει η δήλωση της Mimetism για
επιδόσεις κάτω από τα 200pS, τιμή που θα πρέπει να θεωρηθεί ως
εξαιρετικά ικανοποιητική αν αναλογιστεί κανείς ότι
δεν έχει χρησιμοποιηθεί κάποιο εξωτικό κύκλωμα χρονισμού, παρά μόνον
ένα “καλό” ψηφιακό interface. |
Τελικώς...
... έχουμε να κάνουμε με μια ιδιαίτερα συνεπή
εκτέλεση της τελευταίας και, κατά τα φαινόμενα, καλύτερης
συνταγής ψηφιακού ήχου από δίσκους 16bit/44.1kHz, η οποία
συνδυάζεται με πολύ καλή ποιότητα κατασκευής και
ενδιαφέρουσα αισθητική, οδηγώντας σε ένα αποτέλεσμα που δεν
μπορεί παρά να θεωρηθεί άψογο. Αν αναζητάτε ένα καθαρόαιμο cd player
με πολύ καλό ήχο, το 20.1 είναι κάτι που θα πρέπει να δείτε
και να ακούσετε από κοντά! |
|
Δημήτρης
Σταματάκος |
|
|
|
| |
|
