|
| REVIEW |
| CD PLAYER |
| Meridian Audio G08 |
|
|
|
| ENTYΠΩΣΕΙΣ-ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ... |
|
|
Δεν θα σας κρύψω ότι το G08 έχει
τις ιδιαιτερότητές του, ίσα-ίσα για να θυμίζει την καταγωγή
του. Η οθόνη είναι φθορισμού και ένα μέρος της χρησιμοποιήται
για να δείχνει την λειτουργία του κάθε πλήκτρου, η οποία αλλάζει
πατώντας το τελευταίο πλήκτρο ("More"), ένα user interface που
απαιτεί μία σχετική εξοικείωση. Επίσης ο χρήστης θα πρέπει να
εξοικειωθεί με τον τρόπο που κινείται το player από track σε track
(με τα βελάκια ή με το πλήκτρο play και με μία ελάχιστα ενοχλητική
καθυστέρηση...) και μέσα στο track (απλώς πατάς μία φορά το
κατάλληλο πλήκτρο) αλλά φυσικά όλα αυτά δεν αποτελούν κριτήριο
ποιότητας, παρά μόνον λεπτομέρειες. Στην πραγματικότητα, η
απόδοση του G08 επισκιάζει κάθε τι άλλο:
Είμαι βέβαιος ότι το
τμήμα marketing της εταιρίας θα είναι σε θέση να αιτιολογήσει τον
ήχο του G08 με πολλούς και διαφορετικούς τρόπους. Η αλήθεια,
πάντως είναι -μάλλον- μία. Το G08 έχει τον ήχο του
καλού upsampling, δηλαδή, έχει εξαιρετικό εστιασμό,
κορυφαίο χαμηλό και μία συνολική παρουσία ή καλύτερα απουσία που
ξαφνιάζει και καθηλώνει τους ακροατές. Από τα cd players που
έχω ακούσει το μοναδικό που είναι σαφώς καλύτερο είναι το P70/D70
(των 15.000 ευρώ) ενώ το G08 είναι το πρώτο player στην κατηγορία
αυτή που κατάφερε να ξεπεράσει σε ποιότητα την αναπαραγωγή CD από το
XA-9000ES της Sony (από το οποίο χάνει βεβαίως, αν χρησιμοποιηθούν
δίσκοι SACD -αλλά αυτό είναι το αναμενόμενο και ίσως το σημαντικό
μήνυμα προς τους Stuart-Boothroyd, το οποίο πάντως είμαι βέβαιος ότι
έχουν λάβει...). Τίποτε από αυτά δεν μπορεί να είναι τυχαίο:
Το Teac χρησιμοποιεί επίσης upsampling τέταρτης τάξης ενώ το Sony
όχι, και το Meridian βρίσκεται πιο κοντά στο πρώτο παρά στο
δεύτερο! Εδώ, επομένως θα πρέπει να μιλάμε για σχολή και όχι
για έναν τυχαίο ηχητικό χαρακτήρα. Στην πραγματικότητα, το G08
είναι αόρατο υπό την έννοια ότι δεν επιβάλλει κάποια ιδιαίτερη
ταυτότητα. Οσοι περιμένουν σημαντικές διαφορές στις ανώτερες
περιοχές του φάσματος (άλλωστε η βασική δικαιολογία για το
upsampling είναι ακριβώς οι συχνότητες αποκοπής των φίλτρων εκεί, αν
και αυτό αμφισβητείται από ορισμένους) θα βρούν τα πράγματα
διαφορετικά -ίσως- από ό,τι τα περίμεναν: Οι υψηλές συχνότητες είναι
εξαιρετικά ξεκούραστες χωρίς το παραμικρό ίχνος
προβολής -οι βιαστικοί θα τις χαρακτήριζαν και υποτονικές-
αλλά πολύ γρήγορα αντιλαμβάνεσαι ότι όλα είναι εκεί: Ταχύτητα,
αρμονικός πλούτος και μικρολεπτομέρειες κερδίζουν αμέσως την
προσοχή. (Jazz at The Pawnshop/Proprius). Το πλέον εύκολα
αναγνωρίσιμο κομμάτι της απόδοσης είναι το χαμηλό:
είναι άγνωστο που την βρίσκει το G08 την πληροφορία που άλλα players
δεν μπορούν να βρούν, αλλά αν επιλέξετε συγκεκριμένους δίσκους θα
αναγνωρίσετε ότι υπάρχει. Στο Weather Storm του Craig Armostrong
(Τhe Space Between Us), στο The Way We Were (Girl Talk/Three Blind
Mice -XRCD), στο Beyond Mirrors (Υello/Pocket Universe) και στο
Twenty Eighth Parallel (Vangelis/1492) δύο μόνο players κατάφεραν να
εξωθήσουν το sub της Audio Spectrum στο όριο (δηλαδή στο σημείο να
"ακουστεί" η δίοδος των χαμηλών συχνοτήτων) και -θα το μαντέψατε-
αυτά ήταν το G08 και το P70/D70. Σημείωστε ότι δεν αναφερόμαστε σε
όγκο αλλά σε πραγματική πληροφορία -λεπτομέρειες που με άλλες πηγές
απλώς χάνονται. |
 |
 |
| Για τις ενδείξεις χρησιμοποιήται οθόνη
φθορισμού... |
ενώ το
display εξηγεί και τις λειτουργίες των
πλήκτρων | |
|
|
| Ωστόσο, με το Meridian το θέμα δεν
τίθεται τόσο στην βάση της επιμέρους απόδοσης ανά ζώνη συχνοτήτων
όσο στην γενική, ολοκληρωμένη, εικόνα: Οι χαμηλές και οι υψηλές
συχνότητες δένουν άψογα με την μεσαία περιοχή δημιουργώντας ένα
εξαιρετικό συνολικό ακουστικό ερέθισμα, ηχητικές εικόνες που δεν
μπορείς παρά να θαυμάσεις. Τα πολυμελή χορωδιακά έργα έχουν
αέρα και κίνηση που συναρπάζει (Μythodea/Vangelis και Song for the
Unification of Europe/Bleu) και οι φωνές αιωρούνται ανάμεσα σε δύο
ηχεία που πραγματικά εξαφανίζονται πανεύκολα δίνοντας την θέση τους
σε μία κορυφαία εικόνα με εξαιρετικό βάθος και
σταθερές διαστάσεις. Οπως συνέβει και με το θηριώδες Teac το άκουσμα
είναι τόσο ξεκούραστο που οι στάθμες περιορίζονται
μόνον από τις δυνατότητες του συστήματος. Ακούσαμε εξοντωτικά
δυνατά, μικρά σύνολα με μεγάλη δυναμική περιοχή (Μystery Man του
Terje Rypdal/ECM :rarum, και Portrait of a Romantic, του John
Surman στην ίδια σειρά) χωρίς να χάνουμε ίχνος από την λεπτομέρεια
και τον αέρα της ηχογράφησης αλλά και μεγαλύτερα και σαφώς
περισσότερο compressed έργα (Sweet Lullaby, Deep Forest/World Mix
και Allegro, Klaus Schulze/The Dome Event-Cologne Cathedral) χωρίς
να χρειαστεί να μειώσουμε την στάθμη ύστερα από λίγο. Η
διαδικασία αυτή έφερε στην επιφάνεια ένα σημείο που χρήζει προσοχής:
Με στάθμη εξόδου 2.3Vrms στα 0dBFS (και 4.6Vrms στις balanced
εξόδους), το G08 ζητά από τον προενισχυτή ένα σημαντικό περιθώριο
υπερφόρτωσης, οπότε προσέξτε τι θα βάλετε στην
έξοδό του. |
 |
 |
| Το τηλεχειριστήριο έχει ανανεωθεί ως προς το φινίρισμα
αλλά διατηρεί την άποψη της εταιρίας ως προς την γενική
δομή. Είναι πάντως πλήρες και... χάνεται
δύσκολα. |
Η Μeridian έχει δώσει μεγάλη προσοχή στην
λεπτομέρεια και το φινίρισμα. | |
Τελικώς...
Xωρίς αμφιβολία,
το G08 είναι ένα εκ των κορυφαίων cd players που έχει τύχει να
ακούσουμε και η απόδοσή του οφείλεται αποκλειστικά στο ψηφιακό του
κομμάτι. Το γεγονός αυτό δεν είναι βεβαίως τυχαίο: Η Meridian
είναι η κορυφαία ευρωπαική εταιρία στο dsp όσον αφορά την εφαρμογή
στις consumer συσκευές και -για να είμαστε ειλικρινείς δεν
περιμέναμε και τίποτε λιγότερο από τους Stuart-Boothroyd.
Aκούστε το G08 με ιδιαίτερη προσοχή, στην περίπτωση
που ενδιαφέρεστε να αποκτήσετε ένα cd player σε αυτή την κατηγορία
τιμής, αν και έχω την εντύπωση ότι δύσκολα θα βρεθεί κάτι ανάλογο σε
αυτά τα χρήματα. Αν, πράγματι, υπάρχει, ας κάνει ένα βήμα
εμπρός. |
|
Δημήτρης
Σταματάκος |
|
| |
|
