|
| REVIEW |
|
D A C / Τ Ρ Ο Φ Ο Δ Ο
Τ Ι Κ Ο |
| CI Audio
VDA-2/VAC-1 |
|
|
|
| ENTYΠΩΣΕΙΣ-ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ... |
|
|
| Aκολουθώντας το σενάριο της εισαγωγής,
αποφάσισα να χρησιμοποιήσω το VDA-2 για να βελτιώσω κάτι παλιό...
Θύμα -που λέει ο λόγος- ένα από τα αγαπημένα μου μηχανήματα, το Sony
CDP-559ES, ένα θηριώδες player του 1990, (με χαρακτηριστικά ξύλινα
πλευρικά καπάκια), με απίστευτες δυνατότητες (που ακόμη δεν έχω
μάθει να χρησιμοποιώ), πολύ καλό τρανσπόρτ, αλλά ψηφικό κομμάτι
του... τότε. Ο ήχος του είναι ο αναμενόμενος: Λίγο σκληρός
ψηλά, λίγο επιθετικός, κάπως συγκρατημένος στο χαμηλό του.
Αψογος με τα δεδομένα της εποχής εκείνης, μέτριος με τα σημερινά
κριτήρια (η μετάβαση από το 559 στο P70/D70 μου δημιουργεί κάθε φορά
ψυχολογικά προβλήματα αλλά το κομμάτι είναι τόσο όμορφο που το
ανέχομαι και το χρησιμοποιώ από καιρού εις καιρόν...). Με το πακέτο
της CI Audio, το Sony μεταμορφώθηκε από ψηφιακό
λείψανο του περασμένου αιώνα σε ένα μοντέρνο ψηφιακό
σύστημα με όλες τις αντίστοιχες αξίες: Η αίσθηση της υψηλότερης
ανάλυσης, συνδυάσθηκε με τις αέρινες υψηλές συχνότητες, η εικόνα
απέκτησε πολύ μεγαλύτερη σαφήνεια και "μάζεψε" όντας πλέον
περισσότερο πειθαρχημένη και ανάγλυφη. Ο θόρυβος παρέμεινε σε πολύ
χαμηλά επίπεδα και ο διακόπτης της φάσης, λειτουργεί με αυτόν τον,
χαρακτηριστικό για την "ψηφιακή" φάση, τρόπο: Πολλές φορές θα
προτιμήσετε την μία ή την άλλη θέση, ανάλογα με τον δίσκο (και
υποψιάζομαι άλλους ψυχοακουστικούς παράγοντες...). |
 |
 |
| Αυτή είναι μία ενδιαφέρουσα λύση: Δύο σετ
άναλογικών single ended εξόδων οι οποίες μπορούν να
χρησιμοποιηθούν και ως balanced, επειδή βρίσκοντας σε διαφορά
φάσης 180 μοιρών. |
Ο χρήστης μπορεί να επιλέξει μεταξύ μίας
οπτικής (Toslink) και μίας ομοαξονικής ψηφιακής εισόδου.
Χρήσιμο είναι το ότι η πρώτη ασφαλίζει αυτόματα για να
προστατευτεί από την σκόνη όταν δεν
χρησιμοποιήται. | |
|
|
| Εχοντας ήδη διαπιστώσει "από χέρι" ότι το
VDA-2 αποτελεί έναν άξιο λόγου μετατροπέα, προχώρησα σε σκληρότερες
συγκρίσεις: Το "κουτάκι" της CI Audio τοποθετήθηκε στην ψηφιακή
έξοδο του Εsoteric Χ-01 και στην συνέχεια κλήθηκε αντικαταστήσει το
D70. Αδικο, θα πείτε, για ένα προιόν που στοιχίζει κάτω από ένα
χιλιάρικο (όταν το μεν X-01 έχει 11.500 ευρώ, το δε D70 είχε -το
2004- πάνω από οκτώ χιλιάρικα). Ωστόσο η σύγκριση κατέληξε
σε επιτυχία για το VDA-2, υπό την έννοια ότι οι διαφορές
που ακούσαμε και στις δύο συγκρίσεις ήταν οι διαφορές εκείνες που
περιμένει κανείς όταν στην μία περίπτωση έχουν χρησιμοποιηθεί
απόλυτα όπλα για να αντιμετωπιστούν τα διάφορα προβλήματα: Σαφώς το
σύστημα αναφοράς ανέδειξε περισσότερες λεπτομέρειες, είχε καλύτερη
περιγραφή, όγκο και καλύτερη στερεοφωνική εικόνα. Όμως,
το VDA-2 ήταν πολύ πιο κοντά στον ήχο των μεγαθηρίων
αυτών από άλλα ανταγωνιστικά προιόντα και λέγοντας
"ανταγωνιστικά" έχω στο μυαλό μου τα πολύ καλά Audio Nemesis DC-1 και
47 Labs Shigaraki
τα οποία ακολουθούν μία τελείως διαφορετική αρχιτεκτονική,
κυνηγώντας έναν συγκεκριμένο χαρακτήρα -στόχο που τελικώς
επιτυγχάνουν. Είναι η ουδετερότητα η ουσία στην
περίπτωση αυτή; Κατά την γνώμη μου ναι, αλλά αυτό βεβαίως δεν είναι,
πιθανώς,το ζητούμενο σε κάθε εφαρμογή και από κάθε ακροατή κάτι που
πάντα θα πρέπει να έχετε υπ' όψιν σας. |
Τελικώς...
... είναι
εργαλείο; Ασφαλώς. Απαραίτητο; Βεβαίως, αν έχετε ένα ψηφιακό
σύστημα κάποιας ηλικίας και θέλετε να το αναβαθμίσετε αντί να
καταλήξει σε μαύρη σακκούλα έξω από το σπίτι. Ευκαιρία να
ακούσετε πραγματική μουσική από το DVD σας; Σίγουρο πράγμα. Βάση για
μία audiophile ψηφιακή πηγή βασισμένη σε ένα καλό τρανσπόρτ; Δεν θα
σας απογοητεύσει. Ελπίζω να γίνομαι σαφής: Το VDA-2 είναι ένα
all-arround μηχανάκι από αυτά που αποτελούν μία
ενδιαφέρουσα περίπτωση, όντας μια απόλυτα ορθολογική
εφαρμογή όλων των γνωστών κανόνων του καλού digital audio.
Δείτε το από κοντά και ακούστε το γιατί μπορεί να είναι η
λύση στο πρόβλημά σας ή το πρώτο βήμα σας
προς τον ψηφιακό ήχο αξιώσεων... |
|
Δημήτρης
Σταματάκος |
|
| |
|
