|
| REVIEW |
|
Φ Ω Ν Ο Γ Ρ Α Φ Ι Κ Η
Κ Ε Φ Α Λ Η Κ Ι Ν Η Τ Ο Υ Π Η Ν Ι Ο
Υ |
| Βenz
Micro Wood L2 |
|
|
|
| ENTYΠΩΣΕΙΣ-ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ... |
|
|
| H L2 αντικατέστησε μία εκ των βασικών
κεφαλών αναφοράς, την Βenz Micro MC2 (μικρός που είναι ο κόσμος
ε;...) την οποία οι τακτικοί αναγνώστες θα έχουν παρατηρήσει ότι
χρησιμοποιούμε συχνά, επάνω στον Ιttok LVII, ενώ κατά την ίδια
χρονική περίοδο χρησιμοποιούσαμε και μία ZYX R100 (την οποία
ακούσαμε για πρώτη φορά επάνω στο DPS και από τότε την υιοθετήσαμε
ως κεφαλή αναφοράς για την κατηγορία τιμής των 1000 ευρώ).
Κατά την διάρκεια της δοκιμής χρησιμοποιήσαμε τον προενισχυτή phono
RHQ-10 της Rotel (σε συνδυασμό με τον παθητικό RHC-10), ενώ το
υπόλοιπο σύστημα περιελάμβανε τον τελικό HCA-3500 της
Parasound και τα Audio Spectrum Baby με παθητικό υπογούφερ. Ο
κατασκευαστής προτείνει μία αρχική περίοδο περίπου 40 ωρών, μέχρι η
κεφαλή να φτάσει το μέγιστο της απόδοσής της και την εφαρμογή
δύναμης ανάγνωσης από 1.8 έως 2.2 γραμμάρια. Κατά το
μεγαλύτερο μέρος των ακροάσεων χρησιμοποιήσαμε 2
γραμμάρια. Μετά το "στρώσιμο" και με αυτή την δύναμη
ανάγνωσης, η L2 επέδειξε άψογη μηχανική συμπεριφορά
με συχνότητα συντονισμού 8Hz περίπου και
στους δύο άξονες και πολύ καλή αναγνωστικότητα. |
 |
Η Wood L2 είναι
κατασκευασμένη από σκληρό ξύλο πρίνου και το βάρος της είναι 9
γραμμάρια. Εχει αρκετά καθαρές γραμμές, γεγονός που
διευκολύνει την ευθυγράμμισή
της. | |
|
|
| Η πρώτη εντύπωση που δημιουργεί η ακρόαση
της κεφαλής είναι αυτή της μουσικότητας και της
ομοιογένειας, η οποία θα ενθουσιάσει τους φίλους της
μεγάλης ορχήστρας και των φωνών. Πολυπληθή έργα, ενίοτε με
χορωδίες, αποδίδονται με μία σωστή αίσθηση του
μέτρου και χωρίς ροπή προς τον εντυπωσιασμό, χαρακτηριστικά
που, η αλήθεια είναι, απαιτούν μία εξοικείωση πριν τα εκτιμήσεις
δεόντως. (James Horner/The London Symphony Orchestra/Aliens/TER,
Pink Floyd/Atom Heart Mother/Mobile Fidelity). Χωρίς να αποκλίνει
προς το λαμπρό, η L2 δημιουργεί μία πολύ ευχάριστη αίσθηση
εγγύτητας η οποία σε συνδυασμό με τις σημαντικές
δυνατότητες απόδοσης των μικρολεπτομερειών έκανε την ακρόαση του
κλαρινέτου στο "Portrait of A Romantic" (John Surman/Private
City/ECM) καθηλωτική εμπειρία. Ιδαίτερα ενδιαφέρουσα επίσης
είναι η απόδοση της κεφαλής στην περιοχή των χαμηλών
συχνοτήτων: Πέρα από το γεγονός ότι είναι σε θέση να
κατέβει χαμηλά αποδίδοντας απολύτως ικανοποιητικά τόνους
που αγγίζουν τα όρια των υπόηχων όπως συμβαίνει στην εισαγωγή του
"Breathe" (Pink Floyd/The Dark Side of the Moon/EMI 30th Anniversary
Edition) είναι, επίσης, σε θέση να αποδώσει εξαιρετικά το
σώμα των μεγάλων εγχόρδων της συμφωνικής ορχήστρας (Alan
Sylvestri/The Abyss/Varese Sarabande), με πολύ καλή κίνηση
και αέρα, καταφέρνοντας να μεταφέρει πλήρως την αίσθηση του
soundtrack, αλλά και τα κρουστά σε όλο τους το εύρος όπως φάνηκε
ακούγοντας το The Immigrants (Τhom Rotella Band/DMP All
Stars/ESA). Ο τελευταίος αυτός δίσκος αναδεικνύει
ένα ακόμη ιδιαίτερο γνώρισμα της κεφαλής που σχετίζεται με την
απόδοση της στερεοφωνικής εικόνας: Η σκηνή εστιάζεται
αρκετά πίσω από τα ηχεία, έχει καλό βάθος
και πλάτος και θα ικανοποιήσει ιδιαίτερα τους φίλους της
αίθουσας συναυλιών (όπου δεν υπάρχει απόλυτος εστιασμός των πηγών)
όχι όμως και όσους αναζητούν την εξαιρετική λεπτομέρεια, ιδιαίτερα
στο βάθος της σκηνής. Εν προκειμένω, η ZYX, είναι συγκριτικά
καλύτερη σε αυτόν ακριβώς τον τομέα και παρά το γεγονός ότι ο
υπογράφων προτιμά σε προσωπικό επίπεδο την προσέγγιση της
τελευταίας, μην βιαστείτε να κάνετε την επιλογή σας, γιατί έχουμε να
κάνουμε μάλλον με μία υπόθεση αισθητικής και λιγότερο με τεχνικό
ζήτημα: Γνωρίζω πολλούς που θα προτιμούσαν την άποψη της Benz Micro
στο συγκεκριμένο θέμα. Στην ανώτερη περιοχή του φάσματος η
Wood L2 εμφανίστηκε, απόλυτα ικανοποιητική τόσο σε θέματα
έκτασης όσο και σε θέματα αρμονικού πλούτου με το
βιμπράφωνο στο "Limehouse Blues" (Jazz at the Pawnshop/Proprius) να
αποδίδεται με επαρκή αίσθηση υγρότητας και άψογο χρονισμό στα μέτωπα
και τις αποσβέσεις του κάθε φθόγγου. Η καλή συμπεριφορά της
κεφαλής ψηλά, εξασφαλίζει και την δυνατότητα ξεκούραστων
ακροάσεων σε υψηλές στάθμες. "Ηλεκτρικά" έργα
απόδιδονται στο... ύψος τους χωρίς την παραμικρή αίσθηση τραχύτητας
που θα σε οδηγούσε να μειώσεις την στάθμη ύστερα από λίγο (Υello/Οne
Second, στον ίδιο δίσκο, η φωνή της Shirley Bassey στο Rhythm Divine
ακούγεται θαυμάσια) αποδεικύοντας έτσι, ότι έχουμε να κάνουμε με μία
all around κεφαλή η οποία παράλληλα σέβεται τις
προτιμήσεις του χρήστη και δεν θέτει θέματα δικών της προτιμήσεων
προς το ένα ή το άλλο μουσικό είδος. |
Τελικώς...
...όλα συνηγορούν
ότι η Wood L2 είναι μία κεφαλή με άποψη και αυτό,
σε μία εξαιρετικά δύσκολη κατηγορία τιμής, είναι κάτι που μόνο ως
θετικό μπορεί να εκτιμηθεί. Η Benz Μicro απέχει πολύ από το να
θεωρηθεί ένας απλός διεκπεραιωτής στον χώρο του βινυλίου κάτι που
φαίνεται σε αυτό ακριβώς το σημείο: Ακριβής όπου χρειάζεται,
με πολύ καλή έκταση και δυνατότητες απόδοσης λεπτομερειών, αλλά
παράλληλα κομιστής μίας συγκεκριμένης αισθητικής πρότασης συνεπούς
προς την φήμη της εταιρίας, η Wood L2 απευθύνεται στον
σοβαρό ακροατή δίσκων. Μη τα θέλετε όλα στο
πιάτο: Αν κινείστε στην κατηγορία του χιλιάρικου,
πρέπει οπωσδήποτε να την ακούσετε! |
|
Δημήτρης
Σταματάκος |
|
| |
|
