|
| REVIEW |
|
Η Χ Ε Ι
Ο |
| Audio Physic Step
III |
|
|
|
| ENTYΠΩΣΕΙΣ-ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ... |
|
|
H τοποθέτηση του ηχείου στον χώρο είναι
μία απλή υπόθεση, θυμίζω, άλλωστε, ότι αυτός είναι και ένας από τους
βασικούς λόγους για την αγορά του. Οταν θα κάνετε, πάντως, τους
υπολογισμούς σας καλό είναι στο άθροισμα να υπολογίσετε και
ένα καλό ζευγάρι stands. Οι ακροάσεις έδειξαν ότι
το ηχείο αξίζει μία τέτοια επένδυση. Μετά από μερικές δοκιμές
επιλέξαμε μία θέση αρκετά κοντά στα όρια του χώρου, όχι όμως πολύ
κοντά γιατί το bass reflex του Step αποδείχθηκε αρκετά
"ζωηρό" ιδιαίτερα στις υψηλές στάθμες. Στην πράξη,
έχουμε την εντύπωση, η τοποθέτησή του σε ράφι (όπως υποννοεί ο όρος
bookshelf που συχνά χρησιμοποιήται για τέτοιου είδους ηχεία) δεν θα
το ευνοήσει ιδιαίτερα. Προσοχή επίσης πρέπει να δωθεί στην
διευθέτηση του καλωδίου: επειδή τα βύσματα είναι πάνω από την οπή
ανάκλασης, ορισμένα καλώδια ίσως βρεθούν στον δρόμο του άερα που
εκτονώνεται μέσω αυτής και δημιουργήσουν έναν ελαφρύ θόρυβο. Αυτό θα
συμβεί (όπως μας είπε και Manfred Diestertich στον οποίο αναφέραμε
το θέμα) σε αρκετά υψηλές στάθμες και εν πάση περιπτώσει λύνεται με
λίγη προσοχή. Το σύστημα που οδήγησε το Step περιελάμβανε τα
Esoteric P70/D70, τον προενισχυτή της Melos και τον Parasound
HCA3500.
Η πρώτη εντύπωση από την ακρόαση του
Step έχει το όνομα "διαύγεια". To ηχείο αποδείχθηκε διαφανές, ικανό
να μεταφέρει λεπτομέρειες της ηχογράφησης και εξαιρετικό στο να
εξαφανίζεται τελείως από τον χώρο, αφήνοντας πίσω του μία
πολύ καλή, σταθερά εστιασμένη και με βάθος εικόνα.
Ξεκινήσαμε τις ακροάσεις "ευγενικά" επιλέγοντας έργα με λίγα όργανα
και αρκετό αέρα (Jazz At The Pawnshop/Proprius, Stravinsky-Βach/ECM,
Girl Talk/TBM) και διαπιστώσαμε ότι στις αρετές του ηχείου, πλήν της
εικόνας, ανήκουν η έλλειψη χρωματισμών, η ταχύτητα
και η έκταση ψηλά (τυπικά φθάνει τα 33kHz, επίδοση αξιοσημείωτη που
επιτρέπει την χρήση του και σε συστήματα high resolution audio)
στοιχεία που κάνουν την ακρόαση όχι μόνο ευχάριστη αλλά και
ξεκούραστη. Η μεσαία περιοχή αποδίδεται σωστά και οι φωνές
έχουν καλή άρθρωση και σωστό εστιασμό (Eλένη Καραίνδρου-Ανέκδοτες
Ηχογραφήσεις, Vangelis-Mythodea). Ο τελευταίος αυτός δίσκος,
το Mythodea, εγκαινίασε την ακρόαση μίας σειράς έργων με σεβαστές
απαιτήσεις σε όγκο (OST-Titanic, Philip Glass-Heroes Symphony) τις
οποίες το Step απέδωσε με αξιοπρέπεια ακόμη και σε αρκετά υψηλές
στάθμες, σαφώς επαρκείς για έναν μικρό χώρο ακρόασης. Ωστόσο,
όπως θα περίμενε κανείς υπάρχουν και κάποια όρια:
Με έναν μεγάλο τελικό να το οδηγεί, το μιντ/γούφερ θα φτάσει κάποτε
στο τέλος της διαδρομής του (μην ξεχνάτε ότι μιλάμε για μία μονάδα
15 εκατοστών). Αν ο χώρος σας είναι μεγάλος και οι απαιτήσεις σας σε
στάθμες πολύ υψηλές, ίσως το Step III δεν είναι η καλύτερη
επιλογή. |
 |
Το Step III ως ηχείο βάσης απαιτεί
προσοχή στην στήριξή του. Καλό είναι να μην κάνετε
οικονομίες όταν έλθει η ώρα για την αγορά των stands... H
τοποθέτηση της οπής στην πίσω πλευρά, κάνει την εγκατάσταση σε
ράφι μία όχι πολύ καλή ιδέα. | |
| Από την άλλη πλευρά, το ηχείο
εκπλήσσει με το χαμηλό του. Το κάτω όριο των 55Hz
φαίνεται περιοριστικό στα χαρτιά (η οκτάβα 16-32Hz είναι σαφώς
υποτονισμένη και το σύστημα βρίσκεται ήδη σε φάση αποκοπής στην
περιοχή 32-64Hz) αλλά το θέμα μας δεν είναι τόσο τα "χαρτιά" όσο η
πράξη. Και στην πράξη αποδεικνύεται ότι η αίσθηση του όγκου
δημιουργείται από συχνότητες άνω των 55Hz: Εργα με έντονο χαμηλό δεν
έχασαν την αίσθησή τους μέσα από το Step, αντιθέτως η διαύγεια που
προέρχεται από την μικρή καμπίνα και την δυνατότητα ρύθμισης της
θέσης (μακρυά από γωνίες για παράδειγμα) επιτρέπει την ακρόαση
λεπτομερειών που τραβούν αμέσως την προσοχή. Τόσο τα μεγάλα
έγχορδα (το όρθιο μπασο στο Girl Talk και τα όργανα της Αmerican
Composers Οrchestra) όσο και τα σύνθ στα Pocket Universe (Υello) και
Τhe Seven Letters from Tibet (Tangerine Dream) "γέμισαν" με επάρκεια
τον χώρο και με δεδομένο τον όγκο του ηχείου, το "εκπλήσσει" που
χρησιμοποιήσαμε λίγο πιο πάνω δεν είναι τόσο υπερβολικό όσο ίσως σας
φάνηκε αρχικώς. Τίποτε δεν μπορεί να αντικαταστήσει τον όγκο
ενός μεγάλου ηχείου (εκτός ίσως από ένα καλό υπογούφερ -και η Audio
Physic έχει κι από αυτά) αλλά για το μεγαλύτερο μέρος του
προγράμματος, το Step αποδείχθηκε απόλυτα επαρκές. Κλείνω τις
εντυπώσεις ακρόασης όπως τις άρχισα, με μία αναφορά στην
εικόνα: Πρέπει να ακούσεις ένα καλό μικρό ηχείο (όπως το εν
λόγω -καλή ώρα) για να καταλάβεις πόσο σημαντική είναι η μικρού
πλάτους μπάφλα και οι μικρές αποστάσεις του τουίτερ από τις ακμές
στην δημιουργία του στερεοφωνικού ειδώλου. Η Audio Physic,
εδώ, κινείται σε μία δική της κατηγορία, αφού διατηρεί το μικρό αυτό
πλάτος ακόμη και στα μεγάλα μοντέλα της, αλλά σίγουρα το
συγκεκριμένο ηχείο αποτελεί την επιτομή αυτής της στρατηγικής.
To Step θα ενθουσιάσει χωρίς αμφιβολία όσους θέτουν
τo stereo imaging σε υψηλές θέσεις στον κατάλογο με τις απαιτήσεις
του και είναι σε θέση να αναδείξει τις χωρικές λεπτομέρειες μίας
καλής ηχογράφησης με άνεση που ταιριάζει μάλλον σε ένα ακριβότερο
ηχείο. |
Τελικώς...
... γνωρίζω ότι οι
θιασώτες των μεγάλων όγκων (και αποτελούν την πλειοψηφία) διαφωνούν
επί της αρχής με ένα ηχείο του οποίου το ύψος ξεπερνά λίγο αυτό μίας
σελίδας A4. Ωστόσο, έχω κι εγώ το δικαίωμα να διαφωνώ με την
διαφωνία τους: To μεγάλο ηχείο είναι αναντικατάστατο αν είναι
καλό-μεγάλο ηχείο (το 803D -για παράδειγμα είναι ένα τέτοιο), αλλά
πολύ συχνά, με δεδομένο έναν συγκεκριμένο προυπολογισμό, τα μεγάλα
ηχεία απλώς μπασάρουν αδίστακτα καλύπτοντας όλα τα υπόλοιπα στοιχεία
μίας ηχογράφησης. Αν ο χώρος σας είναι μικρός, αξίζει
τον κόπο να ακούσετε το Step III και να αξιολογήσετε τις μεγάλες
αρετές του. Δεν κάνει για πάρτυ σε 110 τετραγωνικά, ούτε
για να ακούσετε τα πεντάλ του εκκλησιαστικού οργάνου. Κάνει
όμως για όλα τα υπόλοιπα. Δεν είναι κι άσχημα...
καθόλου άσχημα μάλιστα! |
|
Δημήτρης
Σταματάκος |
|
| |
|
