|
| REVIEW |
|
HDD/CD PLAYER |
| Naim Audio
HDX |
|
|
|
| ΓΕΝΙΚΩΣ... |
|
|
Έχει περάσει,
πλέον, η εποχή κατά την οποία η εμφάνιση ενός ψηφιακού συστήματος
αναπαραγωγής audio μέσω σκληρού δίσκου αποτελούσε κάτι το
αξιοπερίεργο. Μπορεί πολλοί από τους απαιτητικούς ακροατές να μην
αισθάνονται ιδιαίτερα άνετα με την ιδέα και να έχουν τις αντιρρήσεις
τους αλλά όλοι γνωρίζουμε την βασική αλήθεια: Οι σκληροί δίσκοι και
-σε ελάχιστο χρόνο από σήμερα- οι μνήμες στερεάς κατάστασης ήλθαν
για να μείνουν και μπορούν να προσφέρουν, υπό προϋποθέσεις, πολύ
καλή ή και κορυφαία ποιότητα. Τις προϋποθέσεις αυτές έχουν ήδη
διερευνήσει κατασκευαστές με μεγάλα ονόματα όπως η McIntosh με τον MS300 και
η Linn με το Aκurate
DS έχοντας αποδείξει περίτρανα ότι αν ξέρεις τι κάνεις, το
αποτέλεσμα θα είναι το αναμενόμενο. Το HDX παρουσιάστηκε με
ιδιαίτερα έντονο τρόπο στην φετινή έκθεση του Μονάχου και το
υπονοούμενο ήταν κάτι παραπάνω από σαφές: Οι Βρετανοί δεν
το έβλεπαν ως ένα απλό προϊόν αλλά ως μια κομβική πλατφόρμα και
πιθανόν (λέω εγώ) ως την διέξοδο από το δεδομένο τέλμα στο οποίο
έχει περιπέσει ο χώρος των ψηφιακών πηγών με τα φορμά υψηλής
ανάλυσης να μην έχουν την αναμενόμενη ανταπόκριση από το κοινό και
τα αρχεία να φαίνεται ότι αποτελούν, εν τέλει, το μέλλον στον χώρο
του απαιτητικού ήχου. Κατά την άποψη πολλών, συμπεριλαμβανόμενου και
του υποφαινόμενου, η κίνηση της Naim είναι εξόχως συμβολική:
Πρόκειται για έναν κατασκευαστή με φανατικό κοινό και “βαρύ” όνομα,
συντηρητικό ως προς τις επιλογές του (αν δεν κάνω λάθος, το πρώτο CD
player τους παρουσιάστηκε μόλις το 1991...) και για πολλούς η
επιλογή της να μπει στον συγκεκριμένο χώρο ισοδυναμεί με έγκριση του
τελευταίου από ένα άτυπο κονκλάβιο που εκπροσωπεί τα συμφέροντα των
audiophiles.
Όλα τα παραπάνω είναι θαυμάσια σε θεωρητικό επίπεδο
αλλά αυτό που ενδιαφέρει είναι, βεβαίως, η πράξη. Και στην πράξη
οι πλατφόρμες-υβρίδια pc και συσκευών audio αποτελούν
δύσκολη υπόθεση. Δεν είναι μόνο τα προβλήματα σε τεχνικό
επίπεδο (με τους υπολογιστές να είναι χαρακτηριστικά θορυβώδεις
-μηχανικά και ηλεκτρικά και να απαιτούν βαθιά γνώση σε θέματα
interfacing) αλλά και τα προβλήματα σε επίπεδο χρήσης: Το να
δημιουργήσεις μια εικονική δισκοθήκη είναι κάτι που το καταλαβαίνει
κανείς εύκολα. Το να την διαχειριστείς, όμως τόσο αποτελεσματικά
ώστε σταδιακά να αντικαταστήσει την πραγματική σου δισκοθήκη είναι
κάτι τελείως διαφορετικό. Το στοίχημα λοιπόν, στην περίπτωση του HDX
αλλά και κάθε άλλης παρόμοιας κατασκευής, είναι πολύπλευρο: Η
συσκευή δεν πρέπει απλώς να “παίζει καλά” (αυτό είναι κάτι που στην
περίπτωση της Naim και στην συγκεκριμένη κατηγορία τιμής το
περιμένεις...) αλλά πρέπει να λειτουργεί άψογα και συνεχώς (κάτι που
δεν είναι προφανές για ένα pc) και να προσφέρει όλες (και επιμένω,
γιατί έχει σημασία, όλες) τις δυνατότητες που
περιμένει ο χρήστης από μια τέτοια συσκευή.
Πιστή στην υπόσχεση
που έδωσε στους δημοσιογράφους κατά την επίσημη παρουσίαση του HDX
στο Μόναχο, η Naim, πράγματι, μπήκε στην αγορά με την συσκευή το
Φθινόπωρο του 2008. Όπως ήταν αναμενόμενο, έβαλα στο χέρι ένα και
αποφάσισα να δω πόσο καλοί είναι τελικά αυτοί οι Βρετανοί
όταν παίζουν σε ένα όχι-και-τόσο-γνωστό
γήπεδο... |
|
| |
|
