|
| REVIEW |
|
ΤΕΛΙΚΟΣ
ΕΝΙΣΧΥΤΗΣ |
| Spectron Musician
III |
|
|
|
| ENTYΠΩΣΕΙΣ-ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ... |
|
|
Ο ενισχυτής
προσφέρει εισόδους single ended και balanced και ο χρήστης μπορεί να
επιλέξει την απόλυτη φάση του κυκλώματος μέσω ενός διακόπτη στην
πίσω πλευρά, ώστε να μπορεί να ρυθμίσει συνολικά το σύστημά του. Η
σύνδεση των ηχείων γίνεται με τον χαρακτηριστικό “διπλό” συνδετήρα
της Cardas ο οποίος είναι πολύ αποτελεσματικός ενώ
στον ίδιο χώρο βρίσκονται και οι είσοδοι “Sense” του ενισχυτή οι
οποίες είναι υλοποιημένες με βύσματα Speakon.
Ο Musician III
αντικατέστησε τον ενισχυτή αναφοράς (Parasound HCA-3500) σε ένα
σύστημα το οποίο περιελάμβανε ως πηγές το Teac Esoteric P70/D70 και
ως προενισχυτή τον Melos Plus Series. Ως ηχεία χρησιμοποιήθηκαν τα
ATC SCM50 PSL.
Από τις τυπικές προδιαγραφές και μόνο, είναι
προφανές ότι ο Musician ΙΙΙ είναι ένας ενισχυτής
σχεδιασμένος με βάση τις μεγάλες δυνατότητες οδήγησης και
αυτό, όπως θα περίμενε κανείς, φαίνεται πεντακάθαρα στις ακροάσεις.
Το αποτέλεσμα ήταν, το λιγότερο, εντυπωσιακό με τον
Spectron να ελέγχει πλήρως το ηχείο σε στάθμες κυριολεκτικά εκτός
των ορίων της αντοχής των ακροατών και των ορίων της λογικής,
χωρίς το παραμικρό πρόβλημα και χωρίς να δείχνει κανένα σημείο
κόπωσης. Θέμα ψαλιδισμού δεν τίθεται εδώ, εκτός αν πάρεις απόφαση να
καταστρέψεις το ηχείο αλλά δεν στάθηκε δυνατόν να παρατηρήσω
ούτε την παραμικρή συμπίεση σε αυτές τις στάθμες.
Δεν περνά πολύ ώρα πριν παραδεχθείς ότι ο Spectron θέτει ένα
νέο επίπεδο αναφοράς σε θέματα οδήγησης στην
κατηγορία τιμής όπου κινείται και ότι οι σχεδιαστές γραμμικών
κυκλωμάτων θα πρέπει να κουραστούν πολύ για να τον
πιάσουν... |
 |
Ο διακόπτης On-Off ενεργοποιεί ένα
κύκλωμα soft-start το οποίο, αφού φορτιστούν οι πυκνωτές
τίθεται εκτός, ώστε να μην επηρεάζει την απόδοση του
τροφοδοτικού. | |
| Ένα θέμα το
οποίο έχει απασχολήσει αρκετά όσους έρχονται σε -κριτική- επαφή με
ενισχυτές τάξης D είναι αυτό του θορύβου. Ο Ulrick ισχυρίζεται (και
δεν έχω λόγο να τον αμφισβητήσω) ότι τα κυκλώματα αυτού του είδους
έχουν εγγενώς μικρότερο θόρυβο επειδή τα ψηφιακά κυκλώματα είναι
λιγότερο θορυβώδη (ή, καλύτερα, επειδή δεν χειρίζονται σήματα επάνω
στα οποία μπορεί να “φορτωθεί” ο θόρυβός τους) και επειδή το
τροφοδοτικό δεν οδηγείται συχνά κοντά στα όριά του (εισάγοντας
κυμάτωση στις συνεχείς τάσεις). Εννοεί, προφανώς, τα σωστά
σχεδιασμένα κυκλώματα, επειδή έχει τύχει να ακούσω περισσότερους
τους ενός τέτοιου είδους ενισχυτές να κινούνται σε μάλλον μέτρια
επίπεδα σε θέματα θορύβου. Ο Musician III, πάντως, δικαιώνει τους
ισχυρισμούς του σχεδιαστή του, όντας ένας εξαιρετικά
αθόρυβος ενισχυτής ο οποίος προσφέρει μεγάλη δυναμική
περιοχή και έχει αναλόγως μεγάλη δυνατότητα απόδοσης των δυναμικών
αντιθέσεων του προγράμματος αλλά και των μικρολεπτομερειών μιας
ηχογράφησης οι οποίες ξεπηδούν στα ήσυχα περάσματα. Ταυτοχρόνως,
αποδείχθηκε ουδέτερος, με πολύ καλό σώμα χαμηλά,
ίσως κάπως υπερβολικό στο κατώτατο άκρο χωρίς να ενοχλεί καθόλου
πάντως (ορισμένοι μάλιστα θα ενθουσιαστούν), άψογο έλεγχο στα
κρουστά και ξεκάθαρη, ιδιαίτερα περιγραφική και πλούσια σε
λεπτομέρειες μεσαία περιοχή. Οι υψηλές συχνότητες αποδόθηκαν ελαφρώς
πιο μαλακές από ό,τι έχω συνηθίσει με τον ενισχυτή αναφοράς αλλά δεν
μπορώ να πω ότι μου έλειψε κάτι συγκεκριμένο. Ο αρμονικός πλούτος,
τα χρονικά χαρακτηριστικά, η λεπτομέρεια ήταν εκεί. Απλώς σε
συγκεκριμένα σημεία (βιμπράφωνο, ανώτερες οκτάβες στο πιάνο)
ακούστηκαν πιο ήπια ίσως -θα έλεγα- και πιο ξεκούραστα!. Αν ήθελα
-με το στανιό- να αποδώσω έναν χαρακτήρα στον Spectron θα βασιζόταν
σε αυτό ακριβώς το χαρακτηριστικό. Μπορώ να εικάσω, ότι αυτή η
αίσθηση οφείλεται στην διαμόρφωση εύρους παλμών που χρησιμοποιεί ο
ενισχυτής (επομένως να θέσω θέμα ότι ένα στάδιο εξόδου τάξης D
“ακούγεται” χαρακτηριστικά); Μάλλον όχι, αλλά
και αν το έκανα, θα έλεγα ότι η συμπεριφορά του θυμίζει ελαφρώς την
καλή συμπεριφορά των upsampled ψηφιακών συστημάτων (αυτό είναι ένα
θέμα που θέτει και ο ίδιος ο Ulrick, θεωρώντας τα 500kHz του
sampling που χρησιμοποιήται στον Musician III ως υπερδειγματοληψία
με μεγάλο συντελεστή (περίπου 10x)-κάτι με το οποίο δεν είμαι
βέβαιος ότι συμφωνώ επειδή τότε θα μιλούσαμε για μάλλον χαμηλό
oversampling! Θυμίζω ότι η διαμόρφωση PWM στο DSD γίνεται στο 64x
και θεωρώ ότι η σύγκριση που επιχειρεί ο σχεδιαστής της Spectron με
τα 192kHz είναι ατυχής: Εκεί μιλάμε για συστήματα με μήκος λέξης
16bit!). Σε κάθε περίπτωση πάντως, αυτό που δεν χαρακτηρίζει
τον Musician III είναι “ψηφιακή σκληρότητα” (ότι κι αν
είναι αυτό)... Θα έλεγα μάλλον το αντίθετο και η άμεση σύγκριση με
τον Parasound υπήρξε αποκαλυπτική: Ο ενισχυτής αναφοράς (παρά την
αναγνωρισμένη επάρκειά του σε θέματα ισχύος και δυναμικών) ακούστηκε
κάπως “λιγότερος” και περισσότερο συγκρατημένος στην περιοχή των
χαμηλών συχνοτήτων, αφήνοντας χώρο στον Musician III να αναδείξει
αρετές που θα περίμενε κανείς από πολύ ακριβότερα κομμάτια με
γραμμικά στάδια εξόδου. |
|
|
 |
προσεγμένο. Σε συνδυασμό με τον μικρό
όγκο του σασί, κάνουν τον Musician III μια συσκευή χαμηλών
τόνων που δεν δείχνει τις δυνατότητες οδήγησης που
κρύβει... | |
| Άφησα για το
τέλος τις εντυπώσεις από την χρήση των εισόδων Sense. Η Spectron
αναφέρει ότι αυτές επεκτείνουν τον βρόχο ανάδρασης
ώστε να περιλάβει και το καλώδιο μεταφοράς του σήματος προς τα ηχεία
διαθέτει μάλιστα έναν ειδικό αγωγό προκειμένου να χρησιμοποιηθούν
αυτές. Κατά την διάρκεια της δοκιμής το καλώδιο αυτό δεν ήταν
διαθέσιμο και προβληματίστηκα για το αν θα μπορούσε να
αντικατασταθεί και, αν ναι, με τί. Η τελική απάντηση που
έδωσα ήταν “ναι”, με την λογική ότι εδώ δεν μιλάμε για έξοδο σήματος
αλλά για μια είσοδο “μέτρησης” η οποία -υποθέτει κανείς- έχει μεγάλη
αντίσταση ώστε να μην επιδρά στην σύνδεση του ενισχυτή με το ηχείο,
επομένως δεν χρήζει κάποιου ειδικού καλωδίου (καλού-κακού πάντως,
υπήρξε και μια επιβεβαίωση από την εταιρία!). Έτσι, χρησιμοποίησα
έναν απλό αγωγό (με μεγάλη διατομή) ο οποίος κατέληγε σε Speakon. Το
αποτέλεσμα ήταν ενδιαφέρον: Καταρχήν η στάθμη του ενισχυτή
ανέβηκε (ελάχιστα αλλά πάντως αισθητά) κάτι που απέδειξε
ότι πράγματι το “Sense” λειτουργεί με κάποιο τρόπο. Στην συνέχεια,
είχα την αίσθηση ότι το σύστημα απέκτησε ελάχιστη
λεπτομέρεια παραπάνω, αλλά αυτό ήταν ό,τι καλύτερο πήρα.
Δεν μπορώ να πω ότι δεν το περίμενα. Για να είμαι ειλικρινής θα
ανησυχούσα αν αυτή η συνδεσμολογία έκανε τη... νύχτα μέρα, “σήκωνε
πέπλα”, “κατέβαζε κουρτίνες” και άλλα τέτοια γνωστά. Το καλώδιο που
χρησιμοποιώ είναι το DH Labs Silver Sonic T14, δηλαδή ένα τεχνικώς
άρτιο και επαρκέστατο καλώδιο για κάθε εφαρμογή οδήγησης ηχείων,
επομένως ο βρόχος ανάδρασης δεν θα έπρεπε να διορθώσει και
πολλά πράγματα όπως και δεν διόρθωσε. Αντιστρέφοντας το
σκεπτικό αυτό, θα έλεγα ότι ο Musician III, ίσως, αποτελεί
έναν ενδιαφέροντα τρόπο να “ακούσει” κανείς καλώδια: Όσο
μεγαλύτερες διαφορές εισάγει η χρήση της εισόδου Sense, τόσο πιο
γρήγορα θα πρέπει να καταλήξει στα σκουπίδια το καλώδιο ηχείων που
χρησιμοποιήται εκείνη τη στιγμή... |
Τελικώς...
... ο Spectron ήταν η ευχάριστη έκπληξη του καλοκαιριού (και
όχι μόνο διότι παρέμεινε πεισματικά κρύος...): Εξαιρετικά
ισχυρός, ώστε να οδηγεί τα πάντα (αν υπάρχει ηχείο που ζητά
περισσότερα, καλό είναι να ανασχεδιαστεί), με μεγάλες
δυνατότητες στην αναπαραγωγή δυναμικών και ουδέτερη τονική
συμπεριφορά, είναι ένας ενισχυτής που θα συζητηθεί και τώρα
(επειδή αποτελεί μια πολύ ενδιαφέρουσα αγορά) και στο μέλλον, όταν ο
ιστορικός του χώρου θα αναζητήσει ποιοι ήταν οι πρώτοι διακοπτικοί
ενισχυτές που άξιζαν τον τίτλο της audiophile συσκευής. Πραγματικά,
θα πρέπει να τον ακούσετε οπωσδήποτε. |
|
Δημήτρης
Σταματάκος |
|
|
|
| |
|
