|
 |
|
Συνδέσεις
Audio/Video |
| ΨΗΦΙΑΚΑ ΣΗΜΑΤΑ
ΑUDIO |
|
Αναλογικά Σήματα Audio:
Single Ended (RCA/Cinch), Balanced (XLR)
Αναλογικά ΣήματαVideo: RF,
Composite (YC), S-Video (YC), Component (Y/Cb/Cr, Y/Pb/Pr), RGB
(RGBHV, RGBS, RGsB), SCART
Ψηφιακά Σήματα Αudio: S/PDIF
(coaxial Cinch/75Ω BNC), SP/DIF (ΤoshLink/ST Glass), AES/EBU-AES3
(XLR), IEEE1394
Ψηφιακά
Σήματα Video: DVI (-D, -A, -I), HDMI, IEEE1394
(FireWire/MiniDV) |
|
|
|
|
|
S/PDIF
Το όνομα της
σύνδεσης προέρχεται από το "Sony/Philips Digital InterFace" και η
θέση της καθέτου ποικίλει χωρίς αυτό να έχει σημασία.
Ιστορικά, πρόκειται για την πρώτη σύνδεση που επιτρέπει την μεταφορά
ψηφιακών σημάτων του Κόκκινου Βιβλίου και εμφανίζεται σε δύο βασικές
παραλλαγές:
Την ηλεκτρική ψηφιακή σύνδεση η
οποία χρησιμοποιεί έναν ομοαξονικό -coaxial- αγωγό
(και γείωση) για την μεταφορά του σήματος. Oι ομοαξονικές
συνδέσεις χρησιμοποιούν δύο τρόπους τερματισμού της γραμμής
μεταφοράς, είτε με κλασικό βύσμα Cinch, είτε με
βύσμα BNC (Bayonet Neill Concelman), το οποίο
εξαφαλίζει εμπέδηση σύνδεσης 75Ω, όπως προβλέπεται από τη αρχική
προδιαγραφή.
Την οπτική ψηφιακή σύνδεση, η οποία
χρησιμοποιεί έναν εκπομπό με ερυθρό LED (και όχι Laser...) μία
οπτική ίνα και έναν αντίστοιχο δέκτη για να μεταφέρει τα
σήματα. Η ιδέα της οπτικής σύνδεσης βασίζεται στο ότι μία
τέτοια γραμμή δεν υπόκειται σε θορύβους και -στην θεωρία- έχει
μηδενικές απώλειες. Η βασική οπτική σύνδεση ονομάζεται
ToshLink (ή TosLink, σε μία προσπάθεια να ξεχαστεί
η προέλευση του ονόματος από το ToshibaLink...) και χρησιμοποιεί
απλούς πλαστικούς συνδετήρες και πλαστική ίνα. Η προσέγιση
αυτή οδηγεί σε μία σειρά από περιορισμούς, κυρίως λόγω απωλειών στην
σύνδεση (που πρέπει να είναι φωτοστεγής -και συχνά δεν είναι) και
στην ίδια την ίνα (που είναι πλαστική και δεν έχει καλή συμπεριφορά
ειδικά σε μικρές ακτίνες καμπυλότητας), γεγονός που θέτει υπο
αμφισβήτηση το κέρδος από την μηδενική επαγωγή θορύβου ιδιαίτερα αν
το σήμα που μεταφέρεται έχει ανάγκη από μεγαλύτερο εύρος (όπως είναι
για παράδειγμα τα πολυκαναλικά σήματα του DTS). Μία βελτιωμένη
έκδοση της Toshlink (με ίδιο ακριβώς πρωτόκολλο μεταφοράς) είναι η
ST Glass της AT&T. Η ST Glass
χρησιμοποιεί διαφορετικούς συνδετήρες και γυάλινη ίνα που
προέρχονται απ'ευθείας από τον χώρο των τηλεπικοινωνιών,
εξαφαλίζοντας (έναντι τιμήματος φυσικά) πολύ καλύτερα
χαρακτηριστικά. |
|
|
AES/EBU και
AES3
Πρόκειται για μία σύνδεση που προέρχεται από τον
χώρο του επαγγελματικού audio (το όνομα προέρχεται από τα αρχικά
(Audio Engineering Society/European Broadcasting Union) και για τον
λόγο αυτό υλοποιήται ως balanced γραμμή μεταφοράς με συνδετήρες
XLR και καλώδιο twisted pair με θωράκιση. Υπάρχει
μία ακόμη εκδοχή αυτής της σύνδεσης, η οποία χρησιμοποιεί το ίδιο
ακριβώς πρωτόκολλο αλλά δεν απαιτεί τερματισμό των γραμμών με
μετασχηματιστές απομόνωσης (κάτι που αυξάνει το κόστος του AES-EBU)
και ονομάζεται AES3. Το S/PDIF αποτελεί υποσύνολο του AES/EBU υπό
την έννοια ότι χρησιμοποιεί την ίδια κωδικοποίηση του ψηφιακού
σήματος αλλά όχι κάποιες άλλες πληροφορίες. Aυτό σημαίνει ότι, εκτός
της καλύτερης συμπεριφοράς σε θέματα θορύβου, μία σύνδεση AES/EBU
δεν έχει λόγο να "ακούγεται καλύτερα" από μία S/PDIF. Η
μετατροπή μεταξύ S/PDIF και AES/EBU απαιτεί ειδική
επεξεργασία. |
|
|
iLink (Αudio)
Είναι
μία ψηφιακή σύνδεση η οποία αναπτύχθηκε για την μεταφορά ψηφιακών
σημάτων υψηλής ανάλυσης (άνω των 16bit/44.1kHz) από πηγές SA-CD και
DVD-A προς εξωτερικούς επεξεργαστές. Βασίζεται στην
προδιαγραφή και το βύσμα IEEE 1394 αλλά δεν
αποτελεί μία πλήρως συμβατή εκδοχή της. Πρέπει να
χρησιμοποιήται μόνο μεταξύ συσκευών που είναι ρητώς συμβατές μεταξύ
τους συνήθως της ίδιας εταιρίας. |
|
| |
|
