Weiss ATT202

Η ρύθμιση της στάθμης σε ένα σύστημα φαντάζει κάτι το εντελώς τετριμμένο. Κι όμως δεν είναι μόνο μια από τις σημαντικές λειτουργίες, αλλά και μια από τις κρίσιμες: Επενδύσεις σε εξωτικές τοπολογίες και ακριβά υλικά καταλήγουν, κυριολεκτικά, στον κάλαθο των αχρήστων καθώς το σήμα περνάει από μια μεταβλητή αντίσταση για την οποία έχουμε κάθε λόγο να ανησυχούμε αφού είναι το μοναδικό μηχανικό σύστημα που υπάρχει σε έναν ενισχυτή (ή προενισχυτή) και ως τέτοιο κρύβει διάφορες παγίδες. Για παράδειγμα, εμφανίζει φθορές με αποτέλεσμα την εισαγωγή θορύβων. Ή, ακόμη χειρότερα, εμφανίζει ανοχές μεταξύ των καναλιών οι οποίες, μάλιστα, μεταβάλλονται ανάλογα με την θέση: Το αποτέλεσμα είναι η ισορροπία των καναλιών να μεταβάλλεται ανάλογα με το πόσο δυνατά ακούμε. Τέτοιου είδους προβλήματα έχουν ωθήσει τους κατασκευαστές στην υιοθέτηση διάφορων προσεγγίσεων μια εκ των οποίων είναι οι βηματικοί εξασθενητές, στην ουσία μεταγωγικοί διακόπτες που δρομολογούν το σήμα σε έναν διακριτό διαιρέτη τάσης, σε κάθε θέση. Με αυτή την προσέγγιση η ακρίβεια και ο θόρυβος βρίσκονται πλέον στον έλεγχο του σχεδιαστή. Αν αυτός επιλέξει αντιστάσεις πολύ χαμηλών ανοχών και ένα σύστημα μεταγωγής (διακόπτες και επαφές) κορυφαίας ποιότητας, το αποτέλεσμα είναι ένα ρυθμιστικό στάθμης που σέβεται το υπόλοιπο σύστημα. Σε αυτή την προσέγγιση θα πρέπει να προσθέσετε και την σχολή του παθητικού προενισχυτή, ο οποίος δεν περιλαμβάνει παρά μόνον τα απαραίτητα, δηλαδή έναν επιλογέα εισόδου και το περί ου ο λόγος ρυθμιστικό στάθμης. Τα αποτέλεσμα, στα χαρτιά, είναι μια βαθμίδα χωρίς θόρυβο (εκτός του θορύβου Johnson, ίσως) και χωρίς προβλήματα μη-γραμμικότητας, δηλαδή χωρίς αρμονικές και άλλες παραμορφώσεις. Φυσικά, τίποτε δεν είναι δωρεάν: Οι παθητικοί προενισχυτές είναι ευάλωτοι στις ιδιοτροπίες των συσκευών που προηγούνται και έπονται, στα καλώδια σύνδεσης καθώς επίσης και την συνέργεια όλων αυτών με την μεταβαλλόμενη αντίσταση που επιδεικνύει ο ίδιος ο εξασθενητής καθώς ο χρήστης ρυθμίζει την στάθμη. Μια μικρή απροσεξία και έχεις ένα ωραιότατο φίλτρο για το οποίο δεν γνωρίζεις και πολλά πράγματα. Σε αυτό θα πρέπει, τέλος να προσθέσετε και το γεγονός ότι ο παθητικός προενισχυτής δεν έχει κέρδος, με άλλα λόγια η υψηλότερη στάθμη που μπορεί να παρουσιάσει στην έξοδό του είναι η μέγιστη της πηγής, επομένως θα πρέπει να προσέξει κανείς τι συνδέει μετά από αυτόν.
Ο ATT202 που αποτελεί το αντικείμενο της δοκιμής αυτής, τώρα, φαίνεται να έχει ελαφρώς διαφορετική αποστολή. Καθώς δεν διαθέτει περισσότερες της μιας εισόδους, δεν μπορεί παρά μόνο καταχρηστικά να θεωρηθεί προενισχυτής. Η ίδια η εταιρία τον αναφέρει ως “εξασθενητή” και ο προορισμός του, με δεδομένα τα υπόλοιπα προϊόντα της, είναι σαφής: Να αποτελέσει ένα αναλογικό ρυθμιστικό στάθμης στην έξοδο ενός DAC, χωρίς φυσικά αυτό να αποκλείει την χρήση του σε ένα πολύ απλό σύστημα που περιλαμβάνει μόνο μια πηγή και έναν τελικό ενισχυτή (ή ενεργά ηχεία). Ο Weiss, πάντως, δεν έχει παραμείνει στα κλασικά. Ο εξασθενητής του περιλαμβάνει έναν ενδιαφέροντα, όσο και πρωτότυπο τρόπο ελέγχου της εξασθένησης (μέσω μαγνητικών διακοπτών) καθώς επίσης και την δυνατότητα αντιστάθμισης της αντίστασης εξόδου της πηγής. Ας δούμε τις λεπτομέρειες.