|
| REVIEW |
| Parasound Halo Controler C1,
Amplifier A51 |
|
|
| ENΤΥΠΩΣΕΙΣ,ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ |
 |
|
|
| Ακόμη και με
τις απλούστερες διαδικασίες ρύθμισης, χωρίς δηλαδή ψάξιμο,
τοποθέτηση περισσότερων ηχείων κ.λπ, κ.λπ, το δίδυμο C1/A51βάζει τα
πράγματα αμέσως στην θέση τους: Τεράστια δυναμική περιοχή,
άφθονη ισχύς και ικανότητα οδήγησης και πολύ καλή αποκωδικοποίηση σε
προγράμματα Dolby/DTS είναι τα κύρια χαρακτηριστικά του C1 σε
κινηματογραφικούς ρυθμούς. Η παράδοση της εταιρίας που θέλει
τις συσκευές της να διαθέτουν αξίες hifi ακόμη και στον συχνά
φτηνιάρικο ήχο πολλών ταινιών υπάρχει κι εδώ, ενώ φυσικά ταινίες με
πραγματικά καλό ήχο (Gladiator, Lord of The Rings)
και πολύπλοκα εφέ (Episode I) δικαιολογούν με άνεση
την επένδυση. Τα ηχητικά πεδία ξεδιπλώνονται με χαρακτηριστική
άνεση και πλαστικότητα, η κίνηση γίνεται αβίαστα και το κυριώτερο,
ακόμη και στις ρεαλιστικές-δηλαδή υψηλές- κινηματογραφικές στάθμες
το σύνολο ακούστηκε πάντα ξεκούραστο, ευχάριστο και ικανό να σε
κρατήσει για πολλή ώρα στην θέση σου χωρίς να αγγίξεις το
τηλεχειριστήριο και την στάθμη, ένα κριτήριο ιδιαίτερα δύσκολο στην
ικανοποίησή του. Τα πράγματα γίνονται ακόμη πιο ενδιαφέροντα αν το
ψάξεις λίγο βαθύτερα. Η ρύθμιση της τονικότητας, η εισαγωγή
δεύτερου υπογούφερ και η μείξη σήματος στα βοηθητικά κανάλια μπορούν
με λίγη δουλειά από την πλευρά του χρήστη να απογειώσουν το σύστημα
και να μεταφέρουν το συνολικό ακουστικό ερέθισμα μία κλάση πιο
πάνω. Το τελικό χτύπημα, πάντως, τα Halo το κρατάνε για
το τέλος, όταν αποφασίσεις απλώς να τα ακούσεις σε ρυθμούς
hifi. Χμ. Τι μπορεί να κάνει ένας τέτοιος επεξεργαστής
στα χέρια του πιουρίστα, που στη θέα και μόνο των εκατοτόσων
βυσμάτων και στο άκουσμα ύπαρξης dsp στο εσωτερικό παθαίνει
κρίση; Απάντηση: Τα πάντα. Οδηγούμενοι από δύο κορυφαίες
πηγές υψηλής ανάλυσης το Krell SACD Standard και το
Sony SCD-XA9000ES μέσω των διακριτών εισόδων (και
χωρίς να παρεμβάλεται ψηφιακή επεξεργασία), οι Halo κατάφεραν να
δώσουν μία νέα διάσταση στο "καθαρό" ηχητικό πρόγραμμα τόσο
στερεοφωνικό όσο και πολυκαναλικό. O C1 είναι ουδέτερος και
διαφανής με ανύπαρκτο θόρυβο και εξαιρετικές δυνατότητες envelopment
(δημιουργίας δηλαδή ενός ηχητικού πεδίου που περιβάλλει τον ακροατή)
ενώ επιπρόσθετα απουσιάζει πλήρως οποιαδήποτε σκληρότητα στις υψηλές
συχνότητες στην οποία -ψυχολογικά μάλλον- έχουμε συνηθίσει από τις
"κινηματογραφικές" συσκευές. Ο χώρος που περιγράφεται στο
The Dark Side of The Moon (SACD) ξεπερνά σε αίσθηση
κατά πολύ την αίσθηση του κινηματογράφου, οι επάλληλες μελωδικές
γραμμές του Tubular Bells γεμίζουν τον ακουστικό
ορίζοντα και η συμβατική (αλλά πάντα ευαίσθητη) στερεοφωνική εικόνα
ανάμεσα στα κυρίως ηχεία είναι σταθερή και με βάθος. Το μοναδικό
πράγμα που λείπει από τον C1 είναι ένα αντίστοιχης λογικής και
ποιότητας phono stage (μόνο και μόνο για να χάσουν τον ύπνο τους
κάτι τζάμπα μάγκες εσοτέρικ σχεδιαστές -μη βαράτε δεν ΟΛΟΙ
τέτοιοι...) αλλά τι να κάνουμε; Κανείς δεν είναι
τέλειος. |
|
Συμπέρασμα...
Eντάξει, τέτοιου είδους
συσκευές δεν τις αγοράζεις κάθε μέρα με τα ψιλά που έχεις στην
τσέπη. Ομως, αν ο στόχος είναι ένα κορυφαίο
πολυκαναλικό σύστημα με δυνατότητες διαχείρισης της εικόνας
και κυρίως επίπεδο ποιότητας ικανό να υποστηρίξει πραγματικά
απαιτητικές εφαρμογές ήχου υψηλής ανάλυσης και όχι μόνο ελικόπτερα
που πετάνε από 'δώ κι από ΄κει, το concept C1/A51 είναι πραγματικά
κορυφαίο, τόσο σε ποιότητα όσο και σε δυνατότητες και ευκολία χρήσης
θέτωντας ασφάλως τα σημεία αναφοράς της κατηγορίας, έχω δε την
εντύπωση, όχι μόνο της κατηγορίας αλλά συνολικά της ιδέας all around
πολυκαναλικός ήχος... |
|
Δημήτρης
Σταματάκος |
|
| |
|
