Η
ΓΑΛΛΙΚΗ Kora Electronic Concept (όπως είναι το πλήρες όνομά
της) ξεκίνησε ως μια περιφερειακή εταιρία που κατασκευάζε
τροφοδοτικά και άλλα κυκλώματα για την αεροδιαστημική βιομηχανία της
Γαλλίας, την Aerospatiale, στην Τουλούζη το 1990, ωστόσο, η χρονιά
που μας ενδιαφέρει είναι το 1994: Τότε η Kora παρουσίασε τον πρώτο
της ενισχυτή, έναν ολοκληρωμένο με την ονομασία Design 30. Θα
μπορούσε κάλλιστα να είναι "ένας ακόμη λαμπάτος ενισχυτής" από τους
πολλούς που κυκλοφορούν με σχετική επιτυχία στην παγκόσμια αγορά,
αλλά ο σχεδιαστής του Francois Philibert έδωσε, από
το πρώτο κιόλας μοντέλο, ενδιαφέροντα δείγματα γραφής. Μπορεί το
ενισχυτικό κύκλωμα να ήταν, πράγματι, λαμπάτο και όχι ιδιαίτερα
ασυνήθιστο, όντας μια push-pull σχεδίαση με EL34 στην έξοδο και
ECC81 στην προενίσχυση/οδήγηση που απέδιδε 30W ανά κανάλι, αλλά
υπήρχαν και εκπλήξεις: Σταθεροποίηση της τροφοδοσία με Hexfets,
εντελώς διαχωρισμένα στάδια προενισχυτή και τελικού ενισχυτή και
απουσία tap για 4Ω στην έξοδο (ενώ υπήρχε, φυσικά μετασχηματιστής
εξόδου) είναι οι σημαντικότερες. Ο "30", σύμφωνα με την ίδια την
εταιρία, έβαλε την Kora στην αγορά, αλλά είναι σίγουρο ότι οι
περισσότεροι που την γνωρίζουν έχουν άλλες εικόνες στο μυαλό τους.
Οι Γάλλοι, παρά την συντηρητική τους εκκίνηση, εξελίχθηκαν
με ενδιαφέροντα τρόπο παρουσιάζοντας, την μια μετά την
άλλη, συσκευές με ξεχωριστή αισθητική και δυνατότητες. Σίγουρα έχετε
δει τους "πολυγωνικούς" τελικούς Galaxy και Cosmos και επίσης θα
αναγνωρίσετε την ταυτότητα της Kora στην πολύ χαρακτηριστική
σχεδίαση του DAC Hermes II. Την στιγμή αυτή, ο κατάλογος της
εταιρίας περιλαμβάνει δύο ολοκληρωμένους ενισχυτές, τον DAC, τρεις
τελικούς (έναν δικαναλικό και δύο μονομπλόκ) καθώς και έναν
προενισχυτή.
Ο Explorer 150 SB είναι ο
μεγαλύτερος ολοκληρωμένος ενισχυτής της Kora (ο μικρός "90" έχει
σταματήσει να παράγεται) και χρησιμοποιεί την πάντα ενδιαφέρουσα
υβριδική αρχιτεκτονική κατά την οποία ένα λαμπάτο
στάδιο, ως προενισχυτής, οδηγεί ένα στάδιο ημιαγωγών το οποίο
ελέγχει την ισχύ. Οι υβριδικοί ενισχυτές είναι μια -επιτυχημένη κατά
την άποψή μου- προσπάθεια να συνδυασθούν τα κυριώτερα θετικά
γνωρίσματα των λυχνιών (όπως είναι τα μεγάλα περιθώρια υπερφόρτωσης
τους για παράδειγμα) με τα θετικά γνωρίσματα των ημιαγωγών (όπως
είναι ο εύκολος έλεγχος μεγάλων ρευμάτων) και ταυτόχρονα να
αποφευχθούν μερικά από τα μειονεκτήματά τους, όπως είναι η ανάγκη
μετασχηματιστών εξόδου στην περίπτωση των λυχνιών, και οι μέτριες
επιδόσεις πολλών τελεστικών ενισχυτών. Στην πράξη, ένας υβριδικός
ενισχυτής δεν είναι τίποτε άλλο από την μεταφορά σε μορφή
ολοκληρωμένου ενισχυτή μιας πολύ συνηθισμένης επιλογής που γίνεται
σε συστήματα υψηλού (και άνω) κόστους: του να έχεις, δηλαδή, έναν
καλό λαμπάτο προενισχυτή και έναν δυνατό ημιαγωγικό τελικό. Σίγουρα,
οι άνθρωποι της Kora αγαπούν τις λυχνίες αλλά, παράλληλα, δεν
φοβούνται καθόλου τους ημιαγωγούς. Ο Explorer 150 δεν είναι καμμία
πιουρίστικη κατασκευή, σαν αυτές όπου ο audiophile φονταμενταλισμός
χρησιμοποιήται ως άλλοθι για προχειρότητες και μικρόψυχες επιλογές
σε θέματα εξοπλισμού. Ο έλεγχος του γίνεται με μικροελεγκτή και
ηλεκτρονόμους, υπάρχει τηλεχειρισμός και από πλευράς αισθητικής,
όπως βλέπετε και από τις φωτογραφίες, είναι πολύ παραπάνω από τον
μέσο όρο... |
