|
| REVIEW |
|
ΜΕΤΑΤΡΟΠΕΑΣ USB ΣΕ
SPDIF/ΓΕΝΝΗΤΡΙΑ CLOCK |
| dCS Puccini
U-Clock |
|
|
| Φωτό: Πάρις Νικολάου |
|
| ΓΕΝΙΚΩΣ... |
|
|
Καταρχήν, ας δούμε μερικά βασικά: Όλα τα
ψηφιακά συστήματα στηρίζουν την λειτουργία τους σε ένα σήμα που το
ονομάζουμε βάση χρόνου. Φανταστείτε το σήμα αυτό ως την θεμελιώδη
συχνότητα επάνω στην οποία βασίζονται όλα τα υπόλοιπα σήματα μια
συσκευής, προκύπτοντας από αυτό με απλές μαθηματικές πράξεις. Στην
περίπτωση των ψηφιακών συσκευών ήχου, αυτή η βάση χρόνου είναι ένα
τετραγωνικό σήμα συχνότητας είτε 44.1kHz είτε 48kHz. Η ύπαρξη δύο
συχνοτήτων οφείλεται στην αρχική διαφοροποίηση των συστημάτων σε
επαγγελματικά και οικιακά, αλλά μπορείτε να δείτε το προφανές: Όλα
τα ψηφιακά σήματα που έχουμε στη διάθεσή μας είναι
πολλαπλάσια της μιας ή της άλλης συχνότητας: 88.2 και
176.4kHz (με διπλασιασμό και τετραπλασιασμό αντιστοίχως από τα
44.1kHz), 96 και 192kHz (με τον ίδιο τρόπο, από τα 48kHz). Ακόμη και
η μυστηριώδης συχνότητα των 32kHz που χρησιμοποιήται σε κάποια
συστήματα που πρέπει να κάνουν “οικονομία” σε δεδομένα, προκύπτει με
πολλαπλασιασμό των 48kHz με τον συντελεστή 2/3, ενώ και το sample
rate των συστημάτων DSD είναι το γινόμενο 44100x64 (=2.822MHz).
Είναι σημαντικό η βάση χρόνου του συστήματός μας να είναι ακριβής.
Ακριβής, εδώ, σημαίνει να έχει την σωστή μορφή (παραδοσιακά το σήμα
της βάσης χρόνου είναι τετραγωνικό με duty cycle 50%, TTL) και την
σωστή τιμή συχνότητας με ελάχιστη ολίσθηση τόσο στιγμιαία όσο και σε
βάθος χρόνου. Η αλήθεια είναι ότι με την σημερινή τεχνολογία
δεν είναι και τόσο δύσκολο να φτιάξει κανείς ένα
τέτοιο πρότυπο σήμα, αν και οι οικονομίες κλίμακας επιβάλλουν συχνά
διάφορους συμβιβασμούς και πολύ κάτω του αναμενόμενου αποτελέσματα.
Το ψηφιακό audio, όμως, έχει ένα άλλο κρυφό
πρόβλημα σχετικό με τον χρονισμό του και αυτό δεν είναι
άλλο από την ασύγχρονη λειτουργία των συσκευών. Με απλά λόγια, κάθε
συσκευή έχει το δικό της “ρολόι” με βάση το οποίο αποστέλλει,
επεξεργάζεται ή/και δέχεται ψηφιακά σήματα και το μόνο που μπορεί να
κάνει είναι προσπαθήσει να συγχρονίσει το κάθε σήμα με το ρολόι
αυτό. Οι τρόποι με τους οποίους γίνεται αυτό δεν μπορούν να
αναφερθούν εδώ (μπορείτε να
βρείτε ένα σχετικό άρθρο εδώ, το οποίο θα σας βοηθήσει, ίσως, να
καταλάβετε και κάποια άλλα πράγματα που αναφέρονται στο υπόλοιπο
κείμενο) αλλά ένα σύστημα δύο ή περισσότερων συσκευών είναι
εκτεθειμένο σε προβλήματα συγχρονισμού επιτρέποντας στο jitter να
κάνει την εμφάνισή του και έχουμε σοβαρούς λόγους να πιστεύουμε ότι
είναι πιθανότερο κάποιο από αυτά να κάνει την εμφάνισή του παρά ότι
“όλα θα πάνε καλά”... Τα ψηφιακά στούντιο γνωρίζουν το πρόβλημα και
το έχουν λύσει εδώ και χρόνια με την χρήση ενός master clock. Αυτό
είναι μια συσκευή που παράγει ένα σήμα χρονισμού και το μοιράζει με
καλώδια στις υπόλοιπες ψηφιακές συσκευές. Από την στιγμή που το
ρολόι του συστήματος είναι ένα, οι συσκευές είναι συγχρονισμένες
και, επιπροσθέτως, η ακρίβεια του σήματος ελέγχεται
κεντρικά: Μπορούμε να σχεδιάσουμε ένα και μοναδικό κύκλωμα
με εξαιρετικές επιδόσεις, αρκεί να θέλει κάποιος να το πληρώσει!
Συσκευές όπως το U-Clock αποτελούν εκφραστές της καθόδου αυτής
της επαγγελματικής νοοτροπίας στον χώρο των οικιακών συστημάτων και
δεν είναι, βεβαίως, τυχαίο ότι προέρχεται από την dCS, μια εταιρία
με βαρύτατη παράδοση στον χώρο του pro audio. Δεν υπάρχει αμφιβολία
ότι η αρχική αποστολή της συγκεκριμένης συσκευής είναι να προσφέρει
μια οδό βελτίωσης του player Puccini και του συστήματος
transport/DAC Paganini, τόσο σε θέματα χρονισμού όσο και με την
προσθήκη μιας εισόδου USB (η οποία είναι πλέον εκ των ουκ άνευ σε
κάθε σοβαρό ψηφιακό σύστημα) αλλά όποιος έχει μια σειρά από σοβαρές
ψηφιακές συσκευές στο ρακ του έχει βάσιμες ελπίδες
ότι μπορεί να ωφεληθεί από αυτήν. Πώς γίνεται αυτό; Θα το μάθετε
στις αμέσως επόμενες σελίδες. |
|
| |
|
