|
| REVIEW |
| Αudio
Physic Padua |
|
| ΓΕΝΙΚΩΣ... |
|
|
|
|
Προσωπικά, μου αρέσουν τα
ηχεία με μικρό πλάτος. Η στενή μπάφλα εξασφαλίζει δύο βασικά
θετικά γνωρίσματα. Πρώτον το ηχείο δεν σε καταπιέζει με την
παρουσία του όσο μεγάλο και αν είναι και, δεύτερον και
σημαντικότερο, είναι σε θέση να δημιουργήσει εξαιρετική στερεοφωνική
εικόνα (περισσότερα γι αυτό αργότερα). Σε κάθε περίπτωση, η
υπόθεση "στενό" μου φάνηκε παρατραβηγμένη στην περίπτωση του
γερμανικού ηχείου. Σαν έφηβη με χρόνια νευρική ανορεξία (που
από κάποιο παλιό περιοδικό έχει ξεπατικώσει το πρότυπο της Τουίγκυ
και η μαμά της την κυνηγάει στους δρόμους με το... τάπερ μπάς και
τσιμπήσει τίποτε...) το Padua έχει ύψος ένα μέτρο και πλάτος
ελάχιστα μεγαλύτερο των δεκαέξι εκατοστών. Μία πραγματικά
άψογη, από πλευράς αισθητικής, φιγούρα την οποία
κανένας (μα κανένας) από όσους την είδαν στον χώρο ακρόασης δεν
παρέλειψε να σχολιάσει θετικά, φιγούρα που γίνεται ακόμη πιο
μυστηριώδης όταν διαπιστώσεις πόσο λίγο χώρο καταλαμβάνουν τελικά οι
μονάδες που είναι τοποθετημένες στην κορυφή. Μα που είναι τα
υπόλοιπα; Αναρωτιέσαι... Εντάξει. Κι εμείς το ξέραμε από πρίν
ότι το Padua έχει τα γούφερ τοποθετημένα στις πλευρικές
επιφάνειες της καμπίνας, το ερώτημα είναι φιλοσοφικό για να
τονίσει ότι το ηχείο χρησιμοποιεί μία αρχιτεκτονική η οποία
υιοθετείται όλο και πιο συχνά από σχεδιαστές ηχείων δαπέδου, με την
διαφορά ότι η Audio Physic ήταν από τις πρώτες εταιρίες που την
αξιοποίησαν(την συναντήσαμε στο εκπληκτικό εκείνο Caldera). Η βασική
ιδέα της πλάγιας αυτής τοποθέτησης είναι βεβαίως ότι επιτρέπει στην
μείωση του πλάτους του ηχείου (γιατί με γούφερ που να μπορούν να
τοποθετηθούν σε μπάφλα 16 εκατοστών δεν θα πήγαινε και πολύ μακριά
από την άποψη του καλού μπάσου) αλλά προσφέρει και μερικά ακόμη
πλεονεκτήματα. |
|
| |
|
