31.10.2006
Ο Ιάπωνας μηχανικός διατηρεί μία
αρκετά μεγάλη και πλήρη σειρά συσκευών στην οποία περιλαμβάνονται
προενισχυτές (phono και line) και τελικοί ενισχυτές (με όλες τις
"απαραίτητες" λυχνίες όπως η 300Β, και η 845 σε τοπολογίες single ended
και push pull, χωρίς ολική ανάδραση) και αυτό δεν είναι τυχαίο. Η άποψη
του Yamada είναι πως ο ενισχυτής αποτελεί την καρδιά ενός συστήματος και
ότι πρέπει να καταβάλεται κάθε προσπάθεια προκειμένου να ελαχιστοποιηθούν
οι ατέλειες στο σημείο αυτό. Το ενδιαφέρον μας τράβηξε, περισσότερο από
τους ενισχυτές, η ψηφιακή πηγή της εταιρίας: Πρόκειται για έναν συνδυασμό
transport/dac (Model 2000/Model 5000 MkIV) ο οποίος επιδεικνύει μία
σφαιρικότητα απόψεων: Ξεκινά από ένα "πειραγμένο" μηχανισμό Philips
CD-Pro2M του οποίου η λειτουργία στηρίζεται σε ένα εξαιρετικής ακρίβειας
clock και τερματίζεται σε έναν μετατροπέα που χρησιμοποιεί λυχνίες
στην έξοδο και (ίσως θα το μαντέψατε) μία τοπολογία zero-oversampling στο
στάδιο της μετατροπής του ψηφιακού σήματος σε αναλογικό, το οποίο
βασίζεται σε έναν ηλικιωμένο γνήσιο 16μπιτο Philips TDA-1541A (μιλάμε για
ολοκληρωμένο του 1991... το οποίο κυκλοφορεί πλέον και σε εκδοχές NOS!).
Το αναλογικό στάδιο δεν χρησιμοποιεί αρνητική ανάδραση και τροφοδοτείται
μέσω (επίσης) λαμπάτης ανόρθωσης. Για όσους θα ήθελαν κάτι ακόμη καλύτερο,
ο μετατροπέας υπάρχει και σε έκδοση "Signature" με εξωτερικό τροφοδοτικό
(του οποίου η ανόρθωση είναι και πάλι με λυχνίες) και -ίσως το πλέον
ενδιαφέρον σημείο- δυνατότητα σύνδεσης με το transport μέσω γραμμής I2S η
οποία εξασφαλίζει μικρότερα προβλήματα στην μεταφορά του ψηφιακού
σήματος. |
