Κατ΄ αρχήν, από την
συγκεκριμένη δοκιμή γίνεται σαφές ότι υπάρχουν σημαντικές διαφορές
μεταξύ των μικρών ηχείων βιβλιοθήκης και των, μεγαλύτερων σε όγκο,
ηχείων βάσης. Τα πρώτα είναι γενικώς πιο αναίσθητα και με μικρότερες
δυνατότητες στάθμης και θα πρέπει να χρησιμοποιούνται σε μικρούς
χώρους και από μικρές αποστάσεις ακρόασης. Τα δεύτερα είναι σαφώς
πιο πλήρη ηχεία, τόσο σε δυνατότητα χαμηλών συχνοτήτων όσο και σε
δυνατότητες στάθμης, έχουν όμως το μειονέκτημα ότι θα πρέπει να
τοποθετηθούν στον ελεύθερο χώρο, σε κάποια κατάλληλη βάση, επομένως
δεν μπορούμε να πούμε ότι καταλαμβάνουν αισθητά μικρότερο όγκο σε
σχέση με ένα ηχείο δαπέδου με αντίστοιχη επιφάνεια στήριξης.
Στο
προκείμενο, τώρα, στο μέτρο που θα πρέπει να αναγνωρίσουμε το
καλύτερο ηχείο από τα δέκα, ανεξαρτήτως μεγέθους, αυτό είναι, με
αρκετή διαφορά, το ATC SCM19. Πρόκειται για ένα ηχείο μεγάλης
ακρίβειας το οποίο αντέχει στην σκληρή χρήση, διαθέτει καλό χαμηλό
και έχει ιδιαίτερα λογική τιμή για τα προσφερόμενα.
Εκείνοι που
θα ήθελαν να στραφούν προς ένα πραγματικά μικρό ηχείο, το Xero της
Leema Acoustics είναι μια από τις εκπλήξεις της δοκιμής: Αρκετά
ακριβές, με ξεχωριστή στερεοφωνική εικόνα και αντοχή στην σκληρή
χρήση χαμηλά είναι μια πολύ συνεπής κατασκευή με λογική τιμή, η
οποία είναι ίσως λίγο στεγνή στις υψηλές συχνότητες.
Εναλλακτική
πρόταση στo Xero αποτελούν τόσο το Step της Audio Physic (το οποίο
κατεβαίνει χαμηλότερα, αλλά είναι και πολύ ακριβότερο) όσο και το
Eros της Audio Spectrum το οποίο είναι καλύτερο στις υψηλές
συχνότητες από το Xero, βρίσκεται πολύ κοντά σε απόδοση χαμηλών
συχνοτήτων με το Audio Physic αλλά είναι αισθητά φθηνότερο. Αν σας
ενδιαφέρει η καλύτερη δυνατή απόδοση του χαμηλού με τον μικρότερο
δυνατό όγκο θα πρέπει να διαλέξετε ένα από αυτά τα δύο και όχι το
Xero.
Από τα υπόλοιπα ηχεία, ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει το S-4EX
της Pioneer, με κορυφαία καμπίνα και εξαιρετική απόκριση ψηλά καθώς
και τα δύο κλασικά βρετανικά μόνιτορς, το TR8s της ProAc και το
3S/5R της Spendor, τα οποία έχουν μεν σπουδαίες αρετές απευθύνονται
όμως σε ακροατές πρόθυμους να θυσιάσουν δύο -σχεδόν- οκτάβες στις
χαμηλές συχνότητες και να περιοριστούν σε μέτριες στάθμες,
εκταμιεύοντας περίπου 1.000 ευρώ.
Στις ιδιαιτερότητες της δοκιμής
αυτής κατατάσσονται χωρίς αμφιβολία το One PF της Aliante και το
QM10 της Guru. Το πρώτο είναι το ακριβότερο ηχείο της δοκιμής, με
εξαιρετικό φινίρισμα και ξεχωριστή αισθητική και ίσως το μόνο
που προσεγγίζει την ηχητική ταυτότητα με λογική high end σχεδίασης.
Θα πρέπει να το ακούσετε ώστε να αποφασίσετε αν σας ταιριάζει. Το
δεύτερο φαίνεται να είναι ένα εξευγενισμένο μόνιτορ με ακριβή και
καλό ήχο, το οποίο, επιπροσθέτως κατεβαίνει και αρκετά χαμηλά για το
μέγεθός του, έχει, όμως, τα προβλήματα του πολύ μικρού ηχείου με τα
συγκεκριμένα όρια. Κατά τη γνώμη μου, αδικείται, σαφώς, από την τιμή
του. |
