|
|
|
Pink Floyd Pulse DVD
David Gilmour, Nick Mason, Richard Wright |
| EMI, SNY54171DVD, ΔΙΠΛΟ
DVD-VIDEO |
TRACK LIST:
DVD-1: 1.
Shine On You Crazy Diamond, 2. Learning To Fly, 3. High Hopes, 4.
Take It Back, 5. Coming Back To Life, 6. Sorrow, 7. Keep Talking, 8.
Another Brick In The Wall (part 2), 9. One Of These Days
DVD-2:
1. Speak to Me, 2. Breathe In The Air, 3. On The Run, 4. Time, 5.
The Great Gig In The Sky, 6. Money, 7. Us And Them, 8. Any Colour
You Like, 9. Brain Damage, 10. Eclipse, 11. Wish You Were Here, 12.
Comfortably Numb, 13. Run Like Hell |
ΙNFO:
Ζωντανή ηχογράφηση στο
Earls Court του Λονδίνου της συναυλίας που έδωσε το γκρουπ κατά την
περιοδεία του το 1994 για τον δίσκο Division Bell. Hχος: Dolby
Digital 5.1, Stereo (uncompressed). Εικόνα: 4:3. Μείξη ήχου James
Guhtrie, σχεδίαση interface Storm Thorgerson. |
|
|
ΑΝ ΨΑΞΕΤΕ στο Google Images θα
την βρείτε σίγουρα: Είναι μία παλιομοδίτικη αφίσα με κάτι
πιτσιρικάδες, κάπως αμήχανα στημένους σε ένα σετ και σε δεύτερο
πλάνο, αλλά ψηλότερα από τους υπόλοιπους, ένα αδύνατο παλλικάρι με
μία κιθάρα και μακρυά μαλλιά... Αυτή είναι η πρώτη εικόνα των
Pink Floyd που θυμάμαι (στο δωμάτιο του μεγαλύτερου αδελφού κάποιου
φίλου, πίσω στο 1981), πριν ακόμη ακούσω οτιδήποτε από αυτούς και
καταλήξω εδώ: Να γράφω αυτό το κείμενο. Η φιγούρα του David
Gilmour, ακίνητη, ελαφρώς καμπουριαστή σαν να πέφτει επάνω από την
κιθάρα του, δίνοντας έμφαση στο ίδιο το όργανο και όχι στην σκηνική
παρουσία, είναι τελικώς -έχω την εντύπωση- κάτι παραπάνω από
μία εφηβική ανάμνηση. Είναι η ίδια η εικόνα του
συγκροτήματος, επειδή δείχνει ξεκάθαρα μία συγκεκριμένη άποψη:
Μπορεί τα άτομα που το απαρτίζουν να είναι (ή να μην είναι) αστέρες
πρώτου μεγέθους, να είναι (ή να μην είναι) εξαιρετικά ικανοί
μουσικοί και δεξιοτέχνες, μπορεί να είναι (ή να μην είναι) πολλά
πράγματα τελικώς, αλλά ένα είναι το σίγουρο: Αυτό που προέχει είναι
το αποτέλεσμα, το concept, οι ήχοι και η εικόνα. (ώ ναι: η εικόνα!
-χρειάστηκε ένα γκρουπ γκριζαρισμένων 50άρηδων με ρίζες στα 60s για
να δείξει σε όλους αυτούς τους υποτιθέμενους χαι-τέκ
καλλιτέχνες/performers/αεριτζήδες τί σημαίνει παράσταση πολυμέσων με
όραμα).
Η "φιγούρα", λοιπόν, έκανε την εμφάνισή της από
τα πρώτα δευτερόλεπτα του Pulse βάζοντας τα πράγματα στη
θέση τους: Ναι: Το διπλό αυτό DVD άργησε χαρακτηριστικά (που λέγαμε
και στο στρατό). Ναι: βαρεθήκαμε να ακούμε για αναβολές και να
παραμένουμε απλοί παρατηρητές σε αυτό το αφόρητο hype που
δημιουργήθηκε σχετικώς με το τί θα έχει και το τί δεν θα έχει μέσα
το πακέτο. Αλλά από την άλλη, με τον πρώτο δίσκο να βρίσκεται κιόλας
μέσα στο player, γίνεται προφανές ότι η περίπτωση του Pulse
είναι ιδιαίτερη. Εδώ, δεν μιλάμε για την μεταφορά του
ήχου και της εικόνας μία συναυλίας σε ένα διπλό DVD, κάτι που αφορά
τους φαν του γκρουπ, η οποιονδήποτε άλλο θα ήθελε να εμπλουτίσει την
δισκοθήκη του. Μιλάμε για ένα πλήρες έργο, ένα concept (και οι Floyd
λατρεύουν τα concepts -το θυμάστε;) που μεταφέρει τον ακροατή/θεατή
στον ιδιαίτερο μουσικό κόσμο των Pink Floyd, εμπλουτισμένο αυτή τη
φορά και με άφθονες εικόνες οι οποίες ξεφεύγουν από τον
ντοκουμενταρίστικο χαρακτήρα και προχωρώντας ένα βήμα
περισσότερο, προσδίδουν μία ακόμη διάσταση στον ήδη πολυδιάστατο
χώρο των μουσικών τους συνθέσεων. Για να το πώ πιο απλά, το
Pulse δεν σχεδιάστηκε, ούτε και είναι τελικώς ένα "Live", κατάλληλο
να παίζεται σε οθόνες mainstream δισκάδικων ή κουλ κλάμπς αλλά είναι
ένα ολοκληρωμένο, αυθύπαρκτο έργο που θέλει διάβασμα. Εμ, τί; Ετσι
εύκολα θα την γλυτώναμε νομίζετε; |
|
|
Στην πραγματικότητα, βεβαίως, και προφανώς για να
τηρηθούν οι βασικές απαιτήσεις της αγοράς, η βάση του Pulse είναι η
ζωντανή παράσταση του γκρούπ. Για την ακρίβεια, πρόκειται για
την μαγνητοσκόπηση της συναυλίας που έδωσαν οι Floyd το 1994 στο
Earls Court του Λονδίνου, όταν έκαναν την περιοδεία
τους για την προώθηση του Division Bell, μία συναυλία που
επαναλήφθηκε 14 φορές στον ίδιο χώρο, με ένα τεράστιο αριθμό
ευρωπαικών και αμερικανικών πόλεων να ακουλουθούν (είδες αντοχή οι
γέροι; -μόνο στην Αθήνα δεν έφθασαν...). Η συναυλία, όπως θα
περίμενε κανείς, είναι χορταστική: Περιλαμβάνει τα περισσότερα
κομμάτια του Division Bell, είτε μέσα στην κανονική ροή της
συναυλίας είτε σε κάποια από τα πολλά extras, μέρη από το The Wall
(Αnother Brick in the Wall part 2, Comfortably Numb, Run Like Hell),
ασφαλώς Wish You Were Here, με το Shine On You Crazy Diamond να
αποτελεί παραδοσιακά το κομμάτι που ανοίγει την παράσταση ενώ, όσοι
από εμάς θεωρούμε ότι το παρελθόν δεν τελειώνει στο Dark Side of The
Moon, μπορούμε να είμαστε ευτυχείς: Υπάρχει, στο τέλος του πρώτου
μέρους, μία ενδιαφέρουσα, κεφάτη θα έλεγα, εκτέλεση του One of These
Days, έτσι για να θυμόμαστε και κάποιες άλλες εποχές και δίσκους...
Οσον αφορά τον βασικό αυτό κορμό του Pulse πάντως, το
σημαντικότερο μέρος θα το βρείτε στο δεύτερο μέρος του,
δηλαδή στο δεύτερο DVD: Οι Floyd, το 1994, επέλεξαν να προσφέρουν
στο κοινό τους αυτό που το κοινό τους περίμενε: Μία
ολοκληρωμένη παρουσίαση του The Dark Side of The
Moon, με όλα τα κομμάτια, τα γκράφικς και τα φιλμάκια του,
μία παράσταση μέσα στην παράσταση δηλαδή, η οποία μαγνητοσκοπήθηκε
και παρουσιάζεται σε αυτό το πακέτο, για πρώτη φορά. Από το Speak To
Me μέχρι τo Eclipse, η μουσική, οι στίχοι, οι εικόνες και ο ίδιος ο
χρόνος και ο ρυθμός του συνολικού έργου περνούν από την οθόνη,
δίνοντας για πρώτη φορά μία ολοκληρωμένη εικόνα αυτού που οι Pink
Floyd είχαν στο μυαλό τους όταν σχεδίαζαν αυτό που έμελλε να γίνει
ένα από τα σύμβολα (αν όχι Το Σύμβολο) της δισκογραφίας. Για
το Dark Side of The Moon έχουν γραφτεί πολλά, με κάποια από τα οποία
μπορεί να συμφωνείτε και με κάποια άλλα όχι, αλλά το βέβαιο είναι
ένα: Ως μουσική σύνθεση είναι πραγματικά εξαιρετική. Με την συνοδεία
των προβαλλόμενων εικόνων και (το τονίζω) με την συνεχή ροή που
επιβάλλει η συναυλία γίνεται ένα απαράμιλλο έργο, ίσως το
πλέον αντιπροσωπευτικό της ιδέας που θέλει τον ήχο και την
εικόνα να γίνονται ένα στα τέλη του εικοστού και τις αρχές του
εικοστού πρώτου αιώνα και ένα από τα λίγα επιχειρήματα στα οποία
μπορεί να καταφύγει κανείς όταν θέλει να μιλήσει για την
καλλιτεχνική αξία των πολυμέσων (όπου ήχος, στίχοι, βίντεο,
γκράφικς, στατικές εικόνες και ο ίδιος ο άνθρωπος συνδυάζονται σε
ένα ολοκληρωμένο αποτέλεσμα). Από μόνο του αυτό το κομμάτι
αποτελεί λόγο αγοράς του Pulse: Αν όταν ακούσατε για πρώτη φορά του
DSoTM περάσατε μήνες και μήνες για να καταλάβετε τους στίχους, τους
συμβολισμούς, τα κρυμμένα λόγια και το γιατί τελικώς "the Sun is
Eclipsed by the Moon", ετοιμαστείτε για έναν νέο γύρο
προβληματισμών (για τον οποίο ελπίζω να είστε ώριμοι). |
| Στην επόμενη
σελίδα: Περί sκηνικής παρουσίας, ποιότητα ήχου και εικόνας και
Extras... |
|
| |
|
