|
|
|
|
Festival Son et Image 2003 &
2004 |
| Yβριδικά SA-CD, FACD904
(Stereo), FACD905 (multichannel) |
|
ΤRACK LIST:
Festival Son et Image 2003
1. Lights of
Barcelona, 2. Il Vecchio Castello (Tableaux D'Une Exposition), 3.
Ensemble De Jazz, 4. Young Person's Guide to the Orchestra, 5. My
Funny Valentine, 6. Percussions 1, 7. Percussions 2, 8. Danse
Chinoise (Casse Noisette), 9. Ensemble De Jazz, 10. Le Temps Perdu,
11. Promenade, Gnomus (Tableaux D'Une Exposition), 12. Toccata
(Gigout).
Festival Son et
Image 2004
1. Sonate No.1 En Sol Mineur (Bach), 2. Travesia, 3.
Moonrise, 4. Danse Slave No.8 (Dvorak), 5. Via Crucis Station XIV
(Liszt), 6. Harmattan, 7. Ave Verum Corpus (Mozart), 8. Choral:
Jesus, Que Ma Joie Demeure (Bach), 9. Locus Iste (Bruckner), 10.
Partita No.2 En Re Mineur (Bach), 11. Softly As In a Morning
Sunrise. |
|
ΗΧΗΤΙΚΑ
ΔΕΙΓΜΑΤΑ...► |
IΝFO: Oρχήστρα: Orchestre
Mondiale de Jeunesses Musicales, Χορωδία: Choeur Radio Ville Marie,
Petits Chanteurs Du Mont-Royal, Εκκλησιαστικό όργανο: ST Joseph Du
Mont-Royal, Μηχανικοί ήχου: Rene Laflamme και Jean De La Durantaye,
Ηλεκτρονικά: Nagra, Sonosax, monitors: Verity Audio
Parsifal.
Διάρκεια: 48:56, 41:18 |
|
|
| ΟΙ ΔΥΟ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΙ ΔΙΣΚΟΙ της
Fidelio αποτελούν ένα ενδιαφέρον πείραμα: Εχοντας κυκλοφορήσει
ως "επίσημοι" δίσκοι του Festival Son et Image, τις
δύο τελευταίες χρονιές, προσπαθούν να συνδυάσουν τον χαρακτήρα του
καλού sampler -δηλαδή να συμπεριλάβουν ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα
από τον κατάλογο της εταιρίας- την audiophile λογική -όπου η
εμπειρία των μηχανικών ήχου συναντά την ηχογράφηση υψηλής ανάλυσης
(σε DSD), τον μινιμαλισμό όσον αφορά την αλυσίδα εγγραφής και το
μουσικό ενδιαφέρον. Ως προς τα δύο πρώτα, η επιτυχία του
πειράματος είναι όχι μόνο δεδομένη αλλά και συνήθης, αφού audiophile
samplers έχουμε δεί και θα δούμε αρκετά και ενδιαφέροντα και οι δύο
δίσκοι της Fidelio ανήκουν σε αυτά. Η επιτυχία στο τρίτο
σκέλος ωστόσο είναι σπάνια, κυρίως επειδή οι μικρές εταιρίες συχνά
παγιδεύονται σε ένα είδος ή μια τεχνοτροπία και αποκτούν μία
"ειδίκευση", με αποτέλεσμα οι δίσκοι τους να αφορούν ένα
συγκεκριμένο κοινό (για παράδειγμα αυτό της κλασικής μουσικής ή της
τζαζ). Στην περίπτωση των δύο Festival Son et Image οι
άνθρωποι της Fidelio ρίσκαραν και κέρδισαν: Οι δίσκοι αποτελούν έναν
εξαιρετικά ενδιαφέροντα μουσικό συνδυασμό, όπου η προκλασική
λιτότητα του Bach στέκεται σε πλήρη ισορροπία με την σύγχρονη
μουσική σύνθεση, η τεχνοκρατική λογική ενός σόλο ντράμς ακολουθείται
χωρίς πρόβλημα από τα αέρινα χορευτικά βήματα του Καρυοθραύστη και ο
δυναμισμός και η κίνηση των "Εικόνων από Μία Εκθεση" εναλλάσσεται
-χωρίς να ενοχλεί- με την τζαζ. |
 |
Ισως η
κορυφαία στιγμή και των δύο δίσκων από την άποψη της
ατμόσφαιρας και της ιδιαιτερότητας των ηχοχρωμάτων είναι το
Harmattan με το ντιντζεριντού (στο
μέσον) | |
Ο πλουραλισμός αυτός στο επίπεδο της ίδιας της
μουσικής (απόλυτα χρήσιμος κατά τον υπογράφοντα, αφού εξασφαλίζει
μία ενδιαφέρουσα και όχι "κολλημένη" ακρόαση απαιτήσεων) έχει την
συνέχειά του και στο τεχνικό κομμάτι των δίσκων. Οι ηχοληψίες
βασίζονται στην όχι άγνωστη λογική των ελάχιστων συσκευών στον δρόμο
του σήματος (όπου κατα καιρούς συνδυάζονται custom μικρόφωνα,
εγγραφείς Nagra, και μίξερς της Sonosax
-δηλαδή κορυφαία συστήματα), στην απουσία συνηθισμένων
εργαλείων όπως οι συμπιεστές και οι ισοσταθμιστές, και στην
εφαρμογή εξεζητημένων μεθόδων ηχοληψίας (σε σχέση πάντα με αυτές που
χρησιμοποιούνται στις εμπορικές -με την κακή έννοια- δουλειές) όπως
για παράδειγμα τα δύο παντοκατευθυντικά μικρόφωνα που χρησιμοποιεί ο
ένας εκ των δύο μηχανικών Jean De La Durantaye στις λήψεις των
συμφωνικών και χορωδιακών έργων με σαφή στόχο την δημιουργία ενός
πλούσιου πεδίου αντήχησης. Από την αλυσίδα παραγωγής, δεν
λείπει και το καλό σύστημα αναφοράς (για το monitoring και την όποια
επεγεργασία) το οποίο περιλαμβάνει τους γνωστούς λαμπάτους της
Nagra, τα Parsifal της Verity Audio και τα καλώδια
από καθαρό ασήμι της Siltech. Κατά τους
ανθρώπους της Fidelio, με μεγάλη προσοχή έχει αντιμετωπιστεί και το
θέμα της τροοφοδοσίας οn location, όπου χρησιμοποιήται ένα σύστημα
με την ονομασία PPE (Pure Power Energy) που
εξασφαλίζει πλήρη απομόνωση από το σύνηθες δίκτυο AC. Τις
ηχογραφήσεις υπογράφουν δύο μηχανικοί, ο Rene
Laflamme (εκ των στελεχών της Fidelio) ο οποίος έχει
αναλάβει και την επεξεργασία surround, όπου αυτή απαιτείται,
και ο Jean De La Durantaye ο οποίος φαίνεται
ότι αποτελεί την επιλογή της εταιρίας σε ζωντανές παραστάσεις,
συμφωνικές ορχήστρες και χορωδίες. Και οι δύο δίσκοι είναι αρκετά
ισορροπημένοι από τεχνικής πλευράς, με τον δεύτερο -του 2004- να
φαίνεται περισσότερο ώριμος (και γραμμένος σε υψηλότερες στάθμες). Η
εικόνα που επέλεξαν οι Laflamme/Durantaye έχει μεγάλη λεπτομέρεια,
κίνηση και βάθος (εξαιρετικά εδώ είναι τα δύο demo
κρουστών στον δίσκο του 2003) χωρίς όμως να διστάζουν σε
μία περισσότερο απόμακρη αλλά εξόχως περιγραφική εικόνα όπως
συμβαίνει στην (υποθέτουμε ζωντανή) ηχογράφηση του Danse
Slave No.8 του Dvorak στον δίσκο του 2004, ή ακόμη και σε
περισσότερο συμβατικές αλλά καλά υλοποιημένες λύσεις όπως το hard
panning κάποιων κρουστών και στην μεγέθυνση της προοπτικής του
ντραμ-σετ (που προσφέρει καλύτερη ανάλυση στον οριζόντιο άξονα αλλά
ίσως λιγότερο ρεαλισμό). Η τονική ισορροπία είναι ιδιαίτερα
προσεγμένη και χωρίς υπερβολές (στις οποίες συχνά υποπίπτουν κάποιοι
μηχανικοί όταν έχουν στην διάθεσή τους την λεπτομέρεια που προσφέρει
το DSD). Τα σόλο όργανα όπως το βιολί και το
εκκλησιαστικό όργανο αποδίδονται θαυμάσια και ξεκούραστα ενώ οι
φωνές (σόλο και χορωδία, στον δίσκο του 2004) είναι εξαιρετικές σε
δύναμη περιγραφής και λεπτομέρεια. Ακόμη και ακραία όργανα όπως το
ντιντζεριντού στο Harmattan (ξύλινο παραδοσιακό πνευστό όργανο της
Αυστραλίας με χαρακτηριστικό μπάσο ήχο που όμως κατατάσσεται στα
...χάλκινα πνευστά λόγω του τρόπου παιξίματος) έχουν ηχογραφηθεί με
φροντίδα που φαίνεται ή καλύτερα ακούγεται στον δίσκο.
Kαθώς η
Fidelio είναι μία νέα σχετικώς εταιρία από τον Καναδά (κάτι που
εξηγεί την απαράδεκτη, κατά την προσωπική μου άποψη, απόδοση των
τίτλων των έργων μόνο στα γαλλικά στα εξώφυλλα) οι δύο συγκεκριμένοι
δίσκοι αποτελούν μία πολύ ενδιαφέρουσα καταγραφή της πορείας της τα
δύο τελευταία χρόνια, τόσο σε επίπεδο επιλογής έργων όσο και σε
τεχνικό επίπεδο (ο δίσκος του 2004 εκτός από multicahnnel είναι
συνολικά καλύτερος). Για τον λόγο αυτό, είναι εύκολο να δεί
κανείς τους δίσκους ως ζευγάρι που χωρίζεται δύσκολα αν θέλει κανείς
να έχει μία συνολική εικόνα -για παράδειγμα ο δίσκος του 2003 δεν
έχει καθόλου φωνές- αλλά αυτό δεν είναι κατ' ανάγκην
μειονέκτημα. Μαζί, αποτελούν ένα ενδιαφέρον σύνολο υλικού
αναφοράς που θα ικανοποιήσει τόσο τους φίλους των
συμφωνικών/χορωδιακών έργων όσο και τους φίλους των ολιγομελών
συνόλων της τζάζ και των σόλο οργάνων. |
| δ.σ. |
 |
 |
| Ο Jean De La Durantaye
και... |
...και ο Rene Laflamme σε ώρα
εργασίας... | |
| ΔΕΙΓΜΑ: Harmattan (από τον δίσκο Hamadryade) |
| INFO: ΜF Audio, τηλ.:
210-766.3407, (τους δίσκους της Fidelio επίσης μπορείτε να βρείτε
στο κατάστημα Λέσχη του Δίσκου τηλ. 210–363.18190), web:
http://www.mfaudio.gr, http://www.fidelioaudio.com |
|
| |
|
