| ΔΙΣΚΟΚΡΙΤΙΚΗ |
Jean
Michel Jarre - Sessions 2000, Kosheen - Kokopelli,
OST - Underworld,
Jol - Moody
Aow
|
|
|
|
Jean Michel
Jarre - Sessions 2000
(Disques Dreyfus/FM) |
 |
| ΗΧΗΤΙΚΑ ΔΕΙΓΜΑΤΑ ► March 23 |
Μας
ανάγκαζε να σταθούμε κριτικά απέναντί του γιατί μέρα με τη μέρα
χανόταν, όχι μέσα "στο χάσμα των γενεών", αλλά στην μεγαλομανία του.
Τώρα η τελευταία "ταπεινή" synthesizer δημιουργία του, μας αναγκάζει
να σταθούμε στο πλευρό του.
Ο τόσο γήινος που πήρε εργολαβία την
μουσική κάλυψη των soundtracks ήχος του "Oxygene", ξεθώριαζε με το
πέρασμα των χρόνων και ο Jarre γινόταν όλο και πιο βαρετά
προβλέψιμος, ηχογραφώντας τα μοτίβα του ξανά ξανά κάτω από άλλα
προσωπεία. Αυτό το άλμπουμ όμως των έξι κομματιών που έχουν πάρει
τον τίτλο τους από μία συγκεκριμένη ημέρα του χρόνου, μπορεί να
κρατάει κάπου κάπου τους synthesizer δεσμούς του, αποκαλύπτει όμως
ότι ο Jarre έχει κατανοήσει ότι η ηλεκτρονική μουσική έχει
προχωρήσει από την εποχή των ριζοσπαστικών του ηχογραφήσεων.
Δοκιμάζοντας με λούπες, αλλά και μπόλικα φυσικά όργανα (hammond,
βιμπράφωνο, κοντραμπάσο κλπ), αναμειγνύοντας live παίξιμο και
samples με ambient ηλεκτρονικά και χαλαρούς trip-hop ρυθμούς, το
"Sessions 2000", παίρνει ότι δικαιωματικά του αναλογεί από τις μέρες
και τα έργα των Air ας πούμε και προσθέτει το κερασάκι της τζαζ
ατμόσφαιρας για να χαλαρώσει με τον πιο γοητευτικό και λειτουργικό
chill out/lounge τρόπο που ακούσαμε τελευταία. Στα "March 23rd" και
"May 1st" υπάρχουν για παράδειγμα οι καλύτερες αποδείξεις γι' αυτό
που λέμε... |
|
|
|
Kosheen -
Kokopelli
(Arista/BMG) |
 |
Πως
και γιατί αποφάσισαν μετά από ένα μοσχοπουλημένο dance άλμπουμ να το
ρίξουν στα rock υπονοούμενα; Και γιατί δεν τους βγήκε κοστίζει το
παραμικρό αυτή η κίνηση;
Οι Kosheen θα μπορούσαν να ξεκινήσουν
λέγοντας διάφορα για "καλλιτεχνικών οραμάτων που δεν σταματάνε ποτέ
και που δεν υπολογίζουν μουσικά στυλ, αλλά την σημασία της
αυθόρμητης έκφρασης μπλα μπλα μπλα". Επίσης θα μπορούσαν να πουν ότι
η Βρετανία έχει ξεπεράσει πια την dance φάση της και για να μην δουν
τη φήμη τους να ξεπερνιέται σιγά σιγά, αποφάσισαν να "σκουρύνουν"
και να κάνουν πιο rock τα πράγματα. Αυτό ίσως να πλησιάζει
περισσότερο την πραγματικότητα. Και έτσι όμως η φωνάρα της Sian
Evans εξακολουθεί να περνάει "απέναντι" με την ίδια πειστικότητα.
Χωρίς drum'n'bass κόλπα αυτή τη φορά και ψάχνοντας τα καλύτερα
κόλπα που άφησαν πίσω τους οι Garbage, οι Kosheen πλασάρονται ως
μηχανικό rock, που αφήνει όλη την δύσκολη δουλειά, του να βάλεις
δηλαδή τους ανθρώπινους ιστούς για να μην σε περάσουν για cyborg,
στην Evans, που στα "All In My Head", "Crawling", "Avalanche" και
"Blue Eyed Boy", προσθέτει γοητεία στο "doom" χρώμα των συνθέσεων.
Αυτά βέβαια μέχρι να έρθει η ώρα για το ρεφρέν, μιας και εκεί πρέπει
να απαραιτήτως να τραγουδήσει όλο το κοινό. Πάντως, και η εγχείρηση
πέτυχε και ο ασθενής έζησε... |
|
|
|
OST -
Underworld
(Roadrunner/FM) |
 |
| ΗΧΗΤΙΚΑ ΔΕΙΓΜΑΤΑ ► A
Perfect Circle - Judith (Renholder Mix) |
Η
μετά Matrix εποχή είναι λογικό να τύχει πολλών μιμητών, αντιγραφέων
και γενικότερα συνεχιστών. Βέβαια το πώς "έγραψε" στο πανί το
"Underworld" (βρικόλακες κυνηγάνε zombie;!), δεν έχει καμία σχέση με
το πόσο "sci-fi" είναι το soundtrack του...
Περιμέναμε ολομέτωπη
κιθαριστική/ηλεκτρονική "μην κρατήσετε κανένα αιχμάλωτο" επίθεση,
όμως φύλακες όπως ο James Maynard Keenan (Tool, Α Perfect Circle), ή
η Lisa Germano είναι φυσικό να έχουν γνώση και έτσι στη θέση της
καφρίλας παραθέτουν ατμοσφαιρικές μελωδίες που βγαίνουν από το
σκοτεινό background του εξωφύλλου. Μπορεί τα νεαρούδια Dillinger
Escape Plan, Finch και η παλιά καραβάνα Page Hamilton (Helmet) να
ταράζουν τα νερά και τις κιθάρες τους, όμως το ενδιαφέρον βρίσκεται
εκεί που η ίδια η αυτού μεγαλειότητα David Bowie μιξάρει το "Bring
Me The Disco King", μαζί με τον Keenan και τον John Frusciante (Red
Hot Chili Peppers), εκεί που η εκπληκτική Johnette Napolitano
(Concrete Blonde) τραγουδάει το "Suicide Note", εκεί που οι Skinny
Puppy βάζουν όλους να προσέξουν το ηλεκτρονικό θέμα του
"Optimissed". Το remix στο "Judith" των A Perfect Circle θα βάλει
τους οπαδούς τους και σε άλλα έξοδα, ενώ η Milla Jovovich άμα
τελειώσει το μόντελινγκ μπορεί άνετα να πακετάρει το μικρόφωνό της
και να ξεκινήσει καριέρα, βλέπε "Rocket Collecting". |
|
|
|
Jol - Moody
Aow
(April Records/Groovy
Garden) |
 |
| ΗΧΗΤΙΚΑ ΔΕΙΓΜΑΤΑ ► Going
Down |
Ένας
24χρονος σουηδός ψάχνει το mood της μουσικής του. Τελικά όχι μόνο το
βρίσκει από το ντεμπούτο του κιόλας, αλλά αφήνει και
υποσχέσεις...
Ο Joel Erikson και όλοι οι όμοιοί του από την σκηνή
του Γκέτεμποργκ, θέλουν να στείλουν το funky μήνυμά τους μέσα από
τις μηχανές. Ε, ο μόνιμος φόβος τους ότι μπορεί να περάσουν στον
κόσμο ως πολύ "καλωδιωμένοι" τους κάνει να ψάχνουν πόση τζαζ χωράει
στα αυλάκια τους, πόσα ελκυστικά, μαύρα μπάσα μπορούν να στηρίξουν
τις φαινομενικά ηλεκτρονικές βάσεις τους, και πόσες συγχορδίες
χρειάζονται για να σπάσουν τον πάγο του προγραμματισμού. Το "Moody
Aow" έχει την αίσθηση της μελωδίας και της αξίας του "παχιού"
χαλαρού beat που μπορεί να επικοινωνήσει με τον κόσμο, αγγίζοντας
τις πιο "φυσικές" του χορδές. Funky αποτέλεσμα που διαθέτει χώρους
για να απλώσει τις μπάσες γραμμές του όπως στο "Hubba Ghost",
"σπαστές" ονειροπολήσεις στα "Spirits Of Pyrinee" και "B.B Smooth",
αδιάψευστα electro/funky δείγματα στα "Going Down", "Think Tin" και
στο ομώνυμο και οι υποσχέσεις που λέγαμε παραπάνω πάνε μια
χαρά... |
|
|
|
| |
