| ΔΙΣΚΟΚΡΙΤΙΚΗ |
|
David
Bowie - Reality ,
Sting -
Sacred Love, Junkie XL - Radio
JXL:A Broadcast From The Computer Hell Cabin, Monster
Magnet - Greatest Hits,
Grassskirt - Hey Music Lover |
|
|
|
David Bowie - Reality
(Columbia/Sony)
|
 |
| ΗΧΗΤΙΚΑ ΔΕΙΓΜΑΤΑ►New Killer
Star |
"Πραγματικότητα"...Ο David Bowie
την ψάχνει; Την επιδιώκει; Την φαντάζεται; Ή προσαρμόζει σ' αυτή την
καλλιτεχνική του φύση;
Το ξέρει ο "Starman" ότι κάποια
στιγμή θα πρέπει να πατήσει το πόδι του στην Πραγματικότητα. Να
επανέλθει σ' αυτή. Από το προηγούμενο "Heathen", και ακόμα πιο πίσω,
ο Bowie αναζητά το καταφύγιο για την καλλιτεχνική του "γήρανση"
(χωρίς παρεξήγηση...), γιατί ακόμα και η πιο extreme και
ανομοιογενής πηγή έκφρασης των τελευταίων 30 χρόνων χρειάζεται να τα
βρει με την τετριμμένη καθημερινότητα. Εννοείται βέβαια ότι θα γίνει
με τον Bowie τρόπο που δεν αφήνει κανένα να του εμποδίσει το όραμα.
Να τον βοηθήσει να το βρει, αυτό μάλιστα. Ο μόνιμος καλός του φίλος
και συνεργάτης Tony Visconti, επιστρέφει στο στούντιο για να φτιάξει
ατμόσφαιρα που παραπέμπει σε "Scary Monsters", λίγο πιο στρωτή, λίγο
πιο λειασμένη, με τα ηλεκτρονικά στολίδια να κρέμονται από εδώ και
από εκεί χωρίς να χολοσκάνε εάν δεν χαρακτηρίσουν κάτι συγκεκριμένα.
Η ατμόσφαιρα της παραγωγής, ηθελημένα φορτωμένη και ακαθόριστη,
ταιριάζει σε κομμάτια όπως το "New Killer Star" και την ταραγμένη
διασκευή του "Pablo Picasso", όχι όμως και σε στιγμές που ο Bowie
επιθυμεί να φορέσει τη μάσκα της εξομολόγησης και την ανθρώπινης
προσέγγισης ("The Loneliest Guy"), που μεταξύ μας ποτέ του δεν του
πήγε. Ο Starman προσγειώθηκε ομαλά και ας πάμε να τον υποδεχτούμε.
Τόσο καιρό έμεινε εκεί ψηλά... |
|
|
Sting - Sacred Love
(A&M/Universal) |
 |
| ΗΧΗΤΙΚΑ ΔΕΙΓΜΑΤΑ►Whenever I Say Your
Name |
Είσαι γνωστός σε όλο τον κόσμο, οι πέτρες γράφουν από κάτω το
όνομά σου, κι όμως εσύ νοιώθεις ότι πρέπει να κάνεις διάφορα για να
πιάσεις τους πέντε δέκα που σου έχουν ξεφύγει από το πλήθος. Τι
κρίμα...
Κρίμα γιατί με το προηγούμενο "Brand New Day" επανήλθε
στο προσκήνιο ως mainstream αστέρας που δεν είναι και τόσο
κατακριτέο να εμπιστευτείς και με ένα σινγκλ ("Desert Rose") που
ξανοίχτηκε εντυπωσιακά σε ανατολίτικα φάσματα, με υστερόβουλες ή όχι
προθέσεις αυτό είναι άλλη συζήτηση. Τώρα όμως αυτός ο ορίζοντας
ξεπερνάει κάθε "λογικό" μέγεθος...Οι "ταμειακές" φιλοδοξίες και η
"ας δοκιμάσουμε το σύστημα πασπαρτού" διασπούν την αξιοπιστία του
άλμπουμ σε τόσα κομμάτια που αναρωτιέσαι ποιος ήταν ο καλός
συμβουλάτορας που του έριξε την ιδέα. Στο "Send Your Love" με guest
τον Vicente Amigo ο φλαμέγκο ρυθμός στην κιθάρα κάνει εισαγωγή, στο
"Whenever I Say Your Name" η Mary J. Blige καλεί το hip-hop κοινό να
μην φοβηθεί και να πλησιάσει τον ποπ πρίγκηπα, στο "The Book Of My
Life" ψάχνει μέσα από τις νότες του σιτάρ της Anoushka Shankar την
ενδοσκόπηση (...) και την εσωτερική γαλήνη...Για να ξεσκάσει δύο
τραγούδια πιο κάτω με την remix διασκευή του "Send Your Love" που
είναι κομμένο και ραμμένο για clubbing Σαββατόβραδου. Και εσύ
σκέφτεσαι. Μα καλά ο Νταλάρας γιατί λείπει; |
|
|
Junkie XL - Radio JXL:
A Broadcast From The
Computer Hell Cabin
(Roadrunner/FM) |
 |
O
ολλανδός μουσικός/συνθέτης/DJ, στο peak της φόρμας τους μοιράζει
προσκλήσεις σε επιφανή ονόματα. Και φυσιολογικά το αποτέλεσμα είναι
"πολύχρωμο"...
Το μοσχοπουλημένο του remix στο "A Little Less
Conversation" του Elvis Presley έκανε τον μακαρίτη βασιλιά να
περάσει τις πύλες των clubs με κάθε επισημότητα. Όσο για τον ίδιο
τον Junkie XL (βαφτίστηκε Tom Holkenborg), του ξεπλήρωσε το big beat
παρελθόν που για όσους ας πούμε το βίωσαν κάποτε μέσα από άλμπουμ
όπως το "Saturday Teenage Kick", πρέπει να θυμούνται τα καλύτερα. Με
τόσους ερμηνευτές παρόντες η πρώτη σκέψη που γαργαλάει το μυαλό σου
είναι ότι το άλμπουμ θα ψάχνει μέχρι τέλους να βρει την ισορροπία
του. Κι όμως δεν θα ακούσετε να σπάει το σχοινί του ειρμού κάπου.
Την φωνακλού Saffron ακολουθεί ο reggae groove Peter Tosh , τον πολύ
ταιριαστό Dave Gahan ο cool Gary Numan, τον dark Robert Smith η
αδιάφορη Anouk, τoν εδώ και τώρα Chuck D ο "θα κάνω αρχοντικά και τα
beat" Solomin Burke, τον πάντα εύκολα προσαρμόσιμο Terry Hall...ένα
ολόκληρο δεύτερο CD με πιο chill out προθέσεις που ακούγοντας το
αργότερα με την ησυχία του θα το χωνέψει μια και καλή ότι οι πιο
σκληροτράχηλοι ρυθμοί του πάνε καλύτερα. Χορταστικό άλμπουμ, που
μοιράζει το παιχνίδι ανάμεσα σε πολλές φωνές και
προσωπικότητες. |
|
|
Monster Magnet - Greatest Hits
(A&M Records/Universal) |
 |
Monster rock που κράτησε τους underground τύπους, έστω κι αν
από κάποια στιγμή και μετά έπρεπε να γίνει πιο μαζικό. Γιατί όπως
φαίνεται και από τούτο το "best of"οι Monster Magnet το όφειλαν στον
εαυτό τους. Και επίσης το δικαιούνταν.
Δεν γινόταν να παραμείνει
ένας "γραφικός" cult ήρωας ο Dave Wyndorf . Το μεγαλεπίβολα ροκ
κηρύγματα του ήθελαν πιστούς που θα τα άκουγαν εκστασιασμένοι μέσα
στα leather ρούχα τους και την "outsider" νοοτροπία τους. Ότι έγινε
δηλαδή στο μεγαλύτερο μέρος των '90s. Αδικώντας το πιο ναρκωτικό
άλμπουμ τους "Spine Of God" και διαλέγοντας αποκλειστικά κομμάτια
από τα επόμενα "Dopes To Infinity", "SuperJudge", "Powertrip" και
"God Says No", το πρώτο CD του "Greatest Hits" προσπαθεί να κάνει
μία προφανής αλλά συγχρόνως και επιλεκτική συλλογή των hits του
γκρουπ, προσπαθώντας να παραθέσει τον δυναμισμό και μαζί το εύρος
του των Monster Magnet. Έτσι, το καθαρών γκαράζ προθέσεων "Kiss Of
The Scorpion" όχι μόνο δεν παραλείπεται, αλλά ρίχνει αυλαία δίπλα
στο intergalactic remix του "Space Lord". Καλά βέβαια, αυτά δεν
κρατάνε και πολύ γιατί ας πούμε κάπου ανάμεσα στα "Atomic Clock" και
"Medicine" δεν χωράει ούτε ίντσα θεωριών, παρά μόνο παραισθησιογόνο,
ογκώδες, "πάρτε κεφάλια και μυαλά" ροκ. Στο δεύτερο CD θα βρείτε
αξιολογότατα B sides όπως και οκτώ ολόκληρα video clip, ανεβάζοντας
το δέλεαρ ακόμα πιο ψηλά.
ROCKKKKKK! (φώναξε ο Beavis στον
Butthead...). |
|
|
Grassskirt - Hey Music Lover
(Music
For Dreams/Groovy Garden) |
 |
| ΗΧΗΤΙΚΑ ΔΕΙΓΜΑΤΑ►Burundi
Deadsong |
Δανέζικο Balearic; Μα τι στο καλό ηλιοβασίλεμα έχουν εκεί
πάνω; Προχωρημένο θα μας έλεγε o Jorn K, οι Grassskirt αυτοπροσώπως.
Η έμπνευση ήρθε κατόπιν παραγγελίας. Το αφεντικό του label Music
For Dreams, Kenneth Bager, ζήτησε από τον Jorn K να κάνει ένα remix
για την συλλογή Ambient Ibiza 3 και το ζιζάνιο μπήκε στον
DJ/μουσικό. Με λίγο πιο στυφό ύφος από τους αυθεντικούς ηλιοκαμένους
DJ της Ibiza, το "Hey Music Lover", κινείται μεταξύ μουσικής και
ονείρων, προσέχοντας ώστε τα δεύτερα να μην εμποδίζουν την δεύτερη
να φτιάχνει μέχρι και "απομιμήσεις" των θεμάτων της Amelie ("J'y
Suis Jamais Alle"). Οι φωνές των Caecilie Norby και Myrtha Wolf δεν
προσδίδουν ανθρώπινα χαρακτηριστικά όσο παγωμένο αισθαντισμό που
απορρέει συνεχώς από την μουσική των Grassskirt. Πως περιγράφει ο
ίδιος τον εαυτό του; Το καλύτερο soundtrack για μπάρμπεκιου στο
μπαλκόνι της πολυκατοικίας μας. Καταλάβατε; Την Ibiza την φαντάζεται
ας πούμε από μπαλκόνι στο Μαρούσι, παρά την έχει ζήσει από κοντά.
Και αυτό έχει τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα του.
|
|
| |
