| ΔΙΣΚΟΚΡΙΤΙΚΗ |
| Bill Frisell - East/West , Stevie Wonder - A Time To Love, Alicia Keys - Unplugged , Εν CDομία...►,
DVD of the
Week...► |
|
ΗΧΗΤΙΚΑ ΔΕΙΓΜΑΤΑ...► |
|
|
|
| j a z
z |
Bill Frisell - East/West
(Nonesuch/Warner) |
 |
| ΔΕΙΓΜΑ► Interlude |
Ένας από τους
πέντε-δέκα σημαντικότερους μουσικούς σήμερα στον κόσμο...
Αστείρευτος, ευρηματικός, που ανασκαλεύει το πνεύμα της
αμερικανικής παραδοσιακής μελωδίας, για να χτυπήσει με αυτό την
πόρτα του avant garde. "O πιο ξεχωριστός στυλίστας στην σύγχρονη
τζαζ", παραμένει μία ιδιοφυία και σίγουρα ένας από τους λιγότερο
φιγουρατζίδες κιθαρίστες που μπορούν να πουν πέντε φράσεις παίζοντας
ένα ακόρντο.
Ηχογραφώντας το πρώτο live CD του East/West στο
Yoshi's, στο Όκλαντ της Καλιφόρνια τον Μάιο του 2004 και το δεύτερο
στο Village Vanguard στη Νέα Υόρκη τον Δεκέμβριο του 2003, ο Bill
Frisell μοίρασε το αμερικανικό του ένστικτο, σε δυτικό και
ανατολικό. Στη Δύση, παρουσιάζει το πιο americana πρόσωπό του, αυτό
που έχει στιγματίσει το στυλ του. Νοιώθοντας ένα με τις ρίζες του
απογειώνει τα "I Heard It Through The Grapevine" και "A Hard Rain's
A-Gonna Fall" χρησιμοποιώντας δαχτυλισμούς που θα έκαναν και τον
Uncle Sam να δακρίσει, ενώ στο εξαιρετικό "Pipe Down" ζωγραφίζει επί
δέκα λεπτά πανέμορφη blues/jazz.
Η laid back δεξιοτεχνία του σε
αφήνει άφωνο και τόσο ρηλαξαρισμένο που είναι λογικό να μην την
χορταίνεις. Περνώντας στην Ανατολή και στην Νέα Υόρκη, αφήνει τον
πιο αυτοσχεδιαστικό του, avant garde εαυτό να έρθει στο προσκήνιο.
Πάντα με τρίο κιθάρα/μπάσο/ντραμς, αφήνει την αύρα του Μεγάλου Μήλου
να εισχωρήσει στο "My Man's Gone Now" του Gershwin, στο
αφιερωμένο εξαιρετικά "Ron Carter", στο "Tennessee Flat Top Box" του
Johnny Cash, και φυσικά στις πειραματικές του λούπες. Μακάρι να ήταν
όλοι τους "αμερικανοθρεμμένοι" όπως αυτός ο Bill
Frisell. |
|
|
|
| s o u
l / R & B |
Stevie
Wonder - A Time To Love
(Motown/Universal) |
 |
| ΔΕΙΓΜΑ► True Love |
Και μόνο που είναι
ξανά κοντά μας φτάνει.
Είναι ωραίο να βλέπεις το
"Motown" γραμμένο επάνω στο CD, έστω κι αν αποτελεί πλέον παρά μόνο
μία γλυκιά ανάμνηση, αφού δυστυχώς σήμερα δεν υπάρχουν ούτε ψήγματα
ενός Smokey Robinson, ενός Marvin Gaye. Σήμερα επίσης, είναι
κατανοητό να μην μπορεί να πιάνει ο Stevie Wonder το ρυθμό της ζωής
με την αμεσότητα που το έκανε στο Songs In The Key of Life. Δεν
είναι όμως φρόνιμο να "επιτίθενται" στο άλμπουμ πολλοί "ειδικοί",
παρακινούμενοι μόνο και μόνο από το γεγονός πως δεν είναι και τόσο
cool να σου αρέσει ο Stevie Wonder εν έτει 2005. Σίγουρα δεν θα
φέρει την επανάσταση σήμερα μία νέα δουλειά του, ωστόσο δεν αξίζει
απαξιωτική αντιμετώπιση η μόνιμα ειλικρινής του στάση απέναντι στον
άνθρωπο και στην αγάπη που χρειάζεται για να εκτιμήσει πρώτα τον
εαυτό του και μετά τους άλλους (ψιλά γράμματα για τη σήμερον ημέρα
θα μου πείτε...). Έτσι είναι ο Stevie Wonder και δεν αλλάζει. Θα πει
το γλυκανάλατο "Shelter In The Rain" για τα θύματα του τυφώνα
Κατρίνα γιατί έτσι το αισθάνεται και θα παίξει το funk "What The
Fuss" γιατί επίσης το έχει ανάγκη. Έχει τις αδυναμίες του A Time To
Love, αλλά είναι ντροπή να ψάχνουμε εδώ για αποδιοπομπαίους
τράγους... |
|
|
|
| s o u
l / R & B |
Alicia Keys - Unplugged
(SonyBMG) |
 |
| ΔΕΙΓΜΑ► You Don't Know My Name |
Συμπαθέστατη δεσποινίς
μεν, ατυχήσασα εδώ δε...
Σίγουρα ένα από τα μεγαλύτερα
ταλέντα της σύγχρονης εποχής του R&B/soul, η Alicia Keys, με το
που εμφανίστηκε μας έφτιαξε την διάθεση κάνοντάς μας να σταματήσουμε
για λίγο την γκρίνια από την ανυπαρξία ταλαντούχων μαύρων
καλλιτεχνών. Με αυτό το Unplugged όμως κάπου χάνει το μέτρο και το
νεαρό της ηλικίας της μας βολεύει πολύ σαν άλλοθι.
Σαν να ψάχνει
διαρκώς τον μέσο όρο των εκτελέσεων και σαν να αγχώνεται διαρκώς για
να παρουσιάσει στο κοινό το αξιόπιστο "street girl" πρόσωπό της
(σχεδόν την φανταζόμαστε να χαιρετάει με "yo, brother" επιφωνήματα
όποιον συναντάνει), η Keys δεν όσο πρέπει στη μουσική της. Όσες
φορές το κάνει τα hits "You Dont Know My Name", "Fallin" και η
εξαιρετική διασκευή στο "Wild Horses" των Rolling Stones, ένα φοβερό
ντουέτο με τον Adam Levine των Maroon 5, σε ξεπληρώνουν. Παρακάτω
όμως η σπίθα λείπει και τα τραγούδια καλύπτονται από μία αίσθηση του
ανικανοποίητου, αλλά και των λάθος επιλογών. Το "Unbreakable" για
παράδειγμα θα ήταν πολύ πολύ καλύτερο και "to the point" εάν το
ερμήνευε η γλυκιά Alicia Keys και όχι το σχεδόν nigger alter ego
της. Το πρόσθετο DVD είναι καλό για να μας θυμίζει πόσο γλυκιά, αλλά
και πόσο νεαρή είναι ακόμα η Keys. Ο χρόνος είναι σίγουρα με το
μέρος της... |
|
|
|
| Εν CDομία... |
 |
OST - Hustle
& Flow
(Atlantic/SonyBMG)
Μουσική από την ομώνυμη
ταινία. "Niggers" with attitude? Όχι εδώ. Υπάρχει άραγε
κανένας πλέον; |
 |
Τ.Α.Τ.U -
Dangerous and Moving
(Universal)
That Joke Isn't Funny Anymore... |
 |
Ζακ Στεφάνου
- Ένας Όμορφος Κόσμος
(SonyBMG)
Ο Ζακ Στεφάνου πέρασε για δεύτερη
φορά την πόρτα του στούντιο, και το καλύτερο που έκανε ήταν
που άφησε τα 22 του μόλις χρόνια να ακούγονται και πάλι. Τα
"τρελούτσικα" "Μικρό Μου Πόνι" και "Να Μου Φύγεις Ξανά", αλλά
και τα ευαίσθητα "Να 'Σαι Ό,τι Θες", "Ένα Σαχλό Τραγούδι",
έχουν την δίχως "κοινή λογική" ματιά ενός νεαρού ανθρώπου. Οι
φραμπαλάδες στην ενορχήστρωση του Χρυσόστομου Μουράτογλου
μάλλον δεν ταιριάζουν στον Κόσμο που ονειρεύεται ο Ζακ
Στεφάνου. |
|
| |
|
| DVD of the Week... |
Elvis Presley - Elvis-Aloha From Hawaii
(Deluxe Edition, BMG/Sony)
Pal, Εικόνα: 1.33.1, Ήχος: Dolby Digital
5.1, DTS Surround Sound, Διάρκεια: 242
λεπτά |
 |
O Βασιλιάς δεν
ανακάλυψε πρώτος μόνο το Rock'n'Roll. Ήταν ο πρώτος που έδωσε
μία ιδέα και τι εστί διαπλανητικό live σε απευθείας μετάδοση,
δεκαετίες πριν το Live Aid.
Η ιστορική συναυλία του
Presley στις 9 Ιανουαρίου του 1973 από την Χαβάη μεταδόθηκε
δορυφορικά σε ολόκληρο τον κόσμο, σε περισσότερες από 40 χώρες
ενώ την παρακολούθησαν κοντά στο 1.5 δισεκατομμύριο τηλεθεατές
στην Ασία, στην Αυστραλία και την επόμενη μέρα στην Ευρώπη.
Στην Αμερική, περιέργως μεταδόθηκε αρκετά μεταγενέστερα, στις
4 Απριλίου από το NBC, κατορθώνοντας όμως και πάλι να τραβήξει
την προσοχή του 51% των τηλεθεατών. Αυτό το project
extravaganza που έφερε εις πέρας ο Βασιλιάς, παρουσιάζεται
ολοκληρωμένο σ' αυτή την Deluxe έκδοση, που διαρκεί πάνω 4
ώρες και καλύπτει από κάθε άποψη και γωνία το γεγονός.
Tο
πρώτο DVD ξεκινάει με τα 17 κινηματογραφημένα λεπτά (στο φιλμ
που μεταδόθηκε από την τηλεόραση περιλήφθησαν μόλις 2) από την
άφιξη του Elvis στην Χαβάη, όπου βλέπουμε τον σε καλή ακόμα
κατάσταση μύθο να μην λέει όχι σε κανένα χαιρετισμό και σε
κανένα φιλί. Καταδεκτικός και υπομονετικός, αφήνει στην άκρη
κάθε βεντετισμό και γίνεται ένα με τον κόσμο. Ο Presley δύο
ημέρες πριν από την παγκόσμια μετάδοση, έκανε πρόβα την
εμφάνισή του στον ίδιο χώρο μπροστά σε live κοινό, η οποία και
είχε κυκλοφορήσει σε video ως The Alternate Aloha Concert.
Συγκρίνοντας την με το πιο σφιγμένο, επαγγελματικό ύφος της
τηλεοπτικής μετάδοσης, ο Presley, με τις κάμερες απούσες,
είναι εμφανέστατα πιο χαλαρός και η εκπληκτική του μπάντα πιο
λυμένη, όσο χρειάζεται για να ανοίξει το show με το απίστευτο
"See See Rider". Εκεί ακριβώς θυμάσαι τα λόγια του Nick Cave,
που έλεγε πως πολλές από τις εμφανίσεις του "γερασμένου,
τελειωμένου, κλπ.) Elvis στο Λας Βέγκας ήταν εξαιρετικές.
Τα κλασικά rock'n'roll "Blue Suede Shoes", "Hound Dog"
κλπ. είναι αναμενόμενα καλά παιγμένα. Η έκπληξη έρχεται από το
"I'm So Lonesome I Could Cry" του Hank Williams, το
"Steamroller Blues", το "Suspicious Minds", το "My Way", ακόμα
και από το παιχνιδιάρικο "Fever". O Presley ξέρει πως είναι
ένας κομμάτι της αμερικανικής παράδοσης κάτι που φαίνεται και
στο "An American Trilogy" όπου μοιάζει σαν ένας mega star
κήρυκας που αφήνει τα "Αλληλούια". Παρακάτω μπορείτε να δείτε
ολόκληρο το live όπως μεταδόθηκε δορυφορικά, αυτούσιο και
χωρίς το ψαλίδι του μοντάζ.
Το δεύτερο DVD ξεκινάει με τα
πέντε κομμάτια που ο Elvis ηχογράφησε μετά το τέλος της
συναυλίας με το τηλεοπτικό συνεργείο. Αν και κουρασμένος,
δέχεται τις οδηγίες του σκηνοθέτη και γυρίζει ξανά και ξανά τα
"Blue Hawaii", "KU-U-I-PO", "No More", "Hawaiian Wedding Song"
και "Early Morning Rain", τα οποία προστέθηκαν (εκτός του "No
More") στο σετ που μεταδόθηκε μετά από μήνες για την
αμερικανική τηλεόραση. Αυτό δηλαδή που κλείνει την...
υπερβολική έκδοση του Aloha From Hawaii. Το βλέπουμε όπως
ακριβώς μεταδόθηκε, ευτυχώς χωρίς τις διαφημίσεις, αλλά με τις
περίεργες, πεπαλαιωμένες τηλεοπτικές τεχνικές της εποχής
(έπρεπε να χωρέσουν και τα παραπάνω τραγούδια...).
Όπως
και να' χει μιλάμε για ένα ντοκουμέντο της πορείας του Elvis
Presley, που το 1973 υπήρχε ακόμα κάτω από τα γυαλιστερά του
κουστούμια, rock'n'roll ψυχή. |
| Extras: Εεεε, ένα ολόκληρο
DVD. |
|
| | |
