ΔΙΣΚΟΚΡΙΤΙΚΗ |
Faithless - Forever Faithless-The Greatest Hits
, Bill Janovitz and
Crown Victoria - Fireworks on TV!, Earth - Hex: Or Printing in the Infernal
Method, Εν
CDομία...►, DVD of the
Week...► |
ΗΧΗΤΙΚΑ ΔΕΙΓΜΑΤΑ...► |
|
|
d a n c e
|
Faithless - Forever Faithless-The Greatest
Hits (SonyBMG) |
|
ΔΕΙΓΜΑ► God is ADJ |
Forever
ευδαιμονία... Το soundtrack μίας ολόκληρης dance γενιάς;
Πάντως όταν ακουγόταν στις πρώτες μέρες του το "Insomnia" από τα
ηχεία του πάλαι ποτέ Αμφιθέατρου (εσείς οι παλιοί της παραλιακής
ξέρετε...), η αποκάλυψη ποτέ άλλοτε δεν είχε ακουστεί τόσο
συγκλονιστικά ηλεκτρονική. Συλλέγοντας υλικό από τα τέσσερα άλμπουμ
τους και προσθέτοντας τρεις καινούργιες συνθέσεις, (Why Go?, Reasons
(Saturday Night), Fatty Boo), οι Faithless συγκεντρώνουν σε ένα
άλμπουμ, όχι την ιστορία των 10 εκατομμυρίων δίσκων σε πωλήσεις,
ούτε των 25 top 10 singles τους, αλλά την περίτρανη νίκη μία άκρως
μουσικής αντίληψης. Στα Insomnia, Mass Destruction, God Is A DJ, We
Come 1, Bring My Family Back, Muhammed Ali, Miss U Less, See U More,
I Want More, κυριάρχησε ο φυσικός ήχος αντί της ηλεκτρονικής άνευ
όρων παράδοσης, ο βασικός λόγος δηλαδή που αυτή την electronica
παρακαταθήκη θα την εκτιμάς εσαεί και θα τρέχεις σ' αυτήν πάντα για
να ανανεώνεις τα μουσικά σου κύτταρα ως ακροατής. |
|
|
i n d i e
r o c k |
Bill Janovitz and Crown Victoria - Fireworks on
TV! (Blue Rose/Hitch-Hyke) |
|
ΔΕΙΓΜΑ► Almost Beating |
Ο... όχι τελικά
ex-leader των Buffalo Tom, στο τρίτο σόλο Οι Βuffalo
Tom ήταν τεράστια αδυναμία. Τα έξι άλμπουμ που ηχογράφησαν μέσα σε
10 χρόνια υπήρξαν η πιο ραφιναρισμένη, η πιο απολαυστική εκδοχή των
Dinosaur Jr., τα πιο ενισχυμένα hooks των Lemonheads, μία από τις
πιο προσωπικές περιπτώσεις των '90s. Η φθορά ήρθε φυσιολογικά, όπως
και η διάλυση, όπως και τα δύο πρώτα προσωπικά άλμπουμ του Janoviz
που παίρνοντας time out από τον ηλεκτρισμό κινήθηκε ακουστικά και
ενδοσκοπικά. Στο Fireworks on TV! η ένταση δυναμώνει και πάλι με τον
Bill να αποκτά και παρέα (Crown Victoria). Δηλαδή όλα μοιάζουν και
πάλι γνώριμα και εμείς οι παλιοί του "φίλοι" μπορούμε να σκάσουμε
ένα χαμόγελο ικανοποίησης. Σε στιγμές όπως το "Almost Beating"
σχεδόν βλέπουμε το πρώην τρίο του να χαιρετά από το βάθος του
δωματίου. Με την ερμηνεία να φτάνει όπως πάντα στις άκρες του πάθους
και της αφοσίωσης, ο Janovitz αισθάνεται και πάλι καλά μέσα σε μια
παρέα μουσικών που υποστηρίζουν το αναμφισβήτητο χάρισμά του να
γράφει όμορφα, μελωδικά noisy rock κομμάτια. |
|
|
i n s t r u
m e n t a l / p o s t - r o c k
|
Earth - Hex: Or Printing in the Infernal
Method (Southern/M.S.EN) |
|
ΔΕΙΓΜΑ► The Dry
Lake |
Λυγίζοντας βαριές...
νότες κάπου στην... instrumental Αμερική Ο Dylan Carlson
(κιθάρα/μπάνζτο/βαρύτονη κιθάρα (!)) έχει βάλει σε μία μονολιθική
δομή τους Earth. Και δεν έχει σκοπό να την αλλάξει. Με την blues
οικονομία των θρύλων του Δέλτα στις αρχές του αιώνα, με το ειδικό
και... κανονικό βάρος μίας heavy μπάντας (λιγότερο προφανές από το
παρελθόν είναι η αλήθεια) και με την αμερικάνικη άπλα της ερήμου που
φέρει την υπογραφή του Neil Young, το νέο άλμπουμ του γκρουπ από το
Seattle, Hex: Or Printing in the Infernal Method, αποτελεί ένα βάρος
που δεν προορίζεται για όλες τις πλάτες των ακροατών. Όσοι όμως
αποφασίσουν να το σηκώσουν γεύονται μία δυνατή δόση από την "άλλη"
Αμερικάνικη μουσική. Με ντραμς, μπάσο, pedal steel, και ένα τρομπόνι
για συνοδοιπόρους, ο Carlson πάλει τις νότες της κιθάρας αργά,
πλέκοντας έναν γερό ιστό, βαθύ όπως το Grand Canyon, δυνατό όπως το
ατσάλι και "εκφοβιστικό" όπως οι μαύρες μέρες του Tonight's The
Night. Σαν τεράστια...ναρκωτικά σχήματα, τα "Land of Some Other
Order", "Left In The Desert", "An Inquest Concerning Teeth",
απλώνονται στο χώρο με τα τεράστια ακόρντα τους. |
|
|
Εν CDομία... |
|
Drum &
Bass Arena presents DJ Zinc (Resist/Penguin) O DJ Zinc κάνει
Drum&Bass πράματα και θάματα μιξάροντας 20 και πλέον
κομμάτια, τιμώντας το είδος που πολλοί αγάπησαν κάποτε, αλλά
πρόδωσαν φοβερά γρήγορα. Καπάκι μετά τους Faithless, είναι ότι
πρέπει. |
|
Roots of Dub
Funk 4 - Rise of the Eclectic Dread (Tanty/Hitch-Hyke) Jah Warrior, No More
Babylon, Dub Master Riko, Peyote Sound System, Dub Funk
Associaton, Mystic Vibrations, Piano B και άλλοι πολλοί από
Αγγλίες, Ιταλίες, Αυστραλίες και λοιπές χώρες, πειραματίζονται
επάνω με dub βάσεις. Θέλει υπομονή. |
| |
|
DVD of the Week... |
Lucinda
Williams - Live From Austin TX (New
West/Hitch-Hyke) Pal, Εικόνα: 16:9,
Ήχος: Dolby Digital 5.1 Surround, Διάρκεια: 74
λεπτά |
|
Μία από τις πιο άξιες
και ικανές ερμηνεύτριες της αμερικάνικης rock/country
παράδοσης, η Lucinda Williams, έχει προσθέσει και αυτή με τη
σειρά της πολλά χιλιόμετρα στο κοντέρ που έφτιαξαν με τα
τραγούδια τους οι Johnny Cash, Bob Dylan και οι επόμενοι Bruce
Springsteen και Jeff Buckley. Αυτή η ηχογραφημένη για
λογαριασμό του τηλεοπτικού show Austin City Limits εμφάνιση,
μπορεί να αποτελέσει τρανό παράδειγμα για να μάθουμε ποιο
είναι τελικά το αληθινό country rock και πως πρέπει πραγματικά
να παίζεται. Δεν λέμε, είναι μια χαρά οι Lambchop και όλοι οι
όμοιοί τους, ωστόσο αυτό το αυθεντικό σκίρτημα που νοιώθει
κανείς από το "Pineola" κιόλας που ανοίγει το DVD, δύσκολα
συγκρίνεται και να πούμε την αμαρτία μας, δύσκολα το
αλλάζουμε. Εδώ βρίσκεται η αληθινή americana. Ηχογραφημένο
τον Δεκέμβριο του '98 και εκεί τριγύρω την εποχή του
εκπληκτικού Car Wheels On A Gravel Road, άλμπουμ που της είχε
δώσει σ' αυτήν εκ νέου μεγάλη ώθηση και στους κριτικούς το
έναυσμα να θυμηθούν και πάλι πόσο σημαντική τραγουδοποιός
είναι, το DVD με τον κρυστάλλινο ήχο φέρνει μπροστά μπροστά
στα ηχεία την ιδιαίτερα γοητευτική flat ερμηνεία της και
κυρίως το εκπληκτικό backing band της. Με προσήλωση και
ακρίβεια που θα ζήλευαν και οι The Band, η μία ακουστική
κιθάρα, οι δύο ηλεκτρικές, τα keyboards, το ακορντεόν, το
μπάσο και η ντραμς περνάνε μέσα από ένα σετ εκπληκτικά
δομημένο και προσεγμένο. Με αρκετό υλικό από το Car Wheels On
A Gravel Road, αλλά και παλιότερα αγαπημένα, η Williams
μοιάζει με southern πληγωμένο άγγελο που αφηγείται
συγκινητικές, καθημερινές ιστορίες. Άλλα και όταν ανεβάζει την
ένταση μπορεί να κάνει τους Crazy Horse να μείνουν με το στόμα
ανοιχτό. Αυτό τουλάχιστον πάθαμε εμείς στο οκτάλεπτο κρεσέντο
του "Joy". |
Extras: Κανένα. Αλλά δεν μας
πείραξε... |
| | |