| ΔΙΣΚΟΚΡΙΤΙΚΗ |
| Go Betweens - Oceans Apart , The Coral - Invisible Invasion
, Garbage -
Bleed Like Me , DVD of the
Week...► |
|
ΗΧΗΤΙΚΑ ΔΕΙΓΜΑΤΑ...► |
|
|
|
| i n d i
e p o p / r o c k |
Go Betweens - Oceans Apart
(Pias/Eros) |
 |
| ΔΕΙΓΜΑ►Here Comes A City |
Η αθάνατη pop
Αυστραλία...
Από πλευράς rock, η Down Under παραγωγή
ξεκινάει και σχεδόν τελειώνει με τους AC/DC, στα πιο new wave
πράγματα ο Nick Cave δεσπόζει, στην αφελής μουσική καθημερινότητα, η
Kylie όλο και κάποια χαρά έχει μοιράσει από εδώ και από εκεί. Στα
ανώτερα επίπεδα της pop, οι Go Betweens είναι οι πανμέγιστοι, οι
untouchables Αυστραλοί. To άψογο The Friends of Rachel Worth του
2000 σηματοδότησε την επιστροφή του εγκληματικά παραγνωρισμένου
γκρουπ των '80s, το Bright Yellow, Bright Orange του 2003 διατήρησε
την ελπίδα ότι θα μείνουν εδώ γύρω για καιρό ακόμα, το νέο Oceans
Apart μας αναγκάζει να μονολογήσουμε και πάλι για τον Robert Forster
και Grant McLennan και την εκλεπτυσμένη γραφή τους. H indie γραφή
τους παραμένει ένα από τα πιο αβίαστα ακούσματα. Τα "Here Comes A
City", "No Reason To Cry", "Lavender", "Darlinghurst Nights" ρέουν,
τα ακούς ξανά και ξανά, και αν και σε κάποια "δεύτερα" περιμένεις
ένα μαγικό κλικ περισσότερο, γενικά το Oceans Apart κρατάει την
indie pop σημαία των Go Betweens ψηλά. |
|
|
|
| r o c
k / ψ υ χ ε δ έ λ ε ι α |
The Coral -
Invisible Invasion
(Sony) |
 |
| ΔΕΙΓΜΑ►She Sings The Mourning |
Ρετροπεισματάρηδες...
Κάποτε πέρασαν και
αυτοί από την δοκιμασία του next big thing, όμως όπως ήταν φυσικό ο
βρετανικός τους άφησε στην ησυχία τους πολύ γρήγορα. Σήμερα η επτάδα
από το Λίβερπουλ υνεχίζει, σίγουρα όχι με το πιο εντυπωσιακό της
άλμπουμ, όμως σαφώς με μία προσπάθεια που δείχνει ότι αυτοί τύποι με
τα παλαιάς κοπής ακούσματα και τις 60s ανταύγειες (υπάρχει βέβαια
και η αιώνια συζήτηση για το πόσο μοιάζουν με τους Echo and the
Bunnymen, κάτι που ανέκαθεν την βρίσκαμε υπερβολική), το ψάχνουν το
θέμα όταν συγκεντρώνονται στο στούντιο και δεν συζητάνε για τις
πόζες που θα πάρουν στην επόμενη φωτογράφηση. Αποκομμένοι από το
μουσικό περιβάλλον και χωρίς υποχρεώσεις, οι Coral έγραψαν συνθέσεις
που διευρύνουν το επίπεδό τους, αφήνοντας στο oldies ύφος τους να
μπει η προσπάθεια του τραγουδοποιού που ψάχνει για σωστές στροφές
και ρεφρέν και που δεν θέλει απλώς να χαθεί σε ακόμα ένα jam. Η
μουσικότητά τους ήταν μέχρι σήμερα το μεγάλο ατού τους, όμως στο
Invisible Invasion ψάχνουν πλέον και για τραγούδια... |
|
|
|
| r o c k
|
Garbage - Bleed Like Me
(Warner) |
 |
| ΔΕΙΓΜΑ►Bad Boyfriend |
Τεχνολογική
απογοήτευση...
Θυμόμαστε ακόμα εκείνο το Rockwave που οι
Garbage, νεώτεροι και πριν ξεκινήσουν οι δεκάδες αναποδιές (φωτιά
στο στούντιό τους, κίνδυνος να χάσει τη φωνή της η Shirley Manson
κλπ) εμφανίστηκαν μετά την Patti Smith. Μετά το σοκ που είχαμε
βιώσει με την "γιαγιά" και την γήινη δύναμη της που έκοβε την ανάσα,
οι Garbage, όσο κι αν περιμέναμε με ανυπομονησία να ακούσουμε το
"Stupid Girl", μας είχαν βουλιάξει μόλις μέσα σε τρία τραγούδια σε
τεχνολογικούς "υπολογισμούς" και απρόσωπο programming. Δυστυχώς, όσο
σθεναρά κι αν αντιμετωπίζουν τα άσχημα της μοίρας οι Garbage, το
Bleed Like Me, μας έφερε την ίδια ανάμνηση, από εκεί που τους είχαμε
αφήσει. Στο "Bad Boyfriend" αναρωτιέσαι που είναι ο Dave Grohl που
παίζει ντραμς, στο "Metal Heart" στεναχωριέσαι που τα ηλεκτρόδια
πνίγουν την ερμηνεία της Shirley, στο υπόλοιπο άλμπουμ ψάχνεις έστω
ένα φυσικό χαμόγελο. |
|
|
|
| DVD of the Week... |
The StratPack - Live In Concert
(Eagle/Sony)
Pal, Region: 0, Εικόνα: 16:9, Ήχος: Dolby
Digital Stereo, Surround 5.1, DTS, Διάρκεια: 155
λεπτά |
 |
Το 2004 η Fender
Stratocaster γιόρτασε τα 50, συνδεδεμένα άρρηκτα με την
ιστορία της rock μουσικής, χρόνια. Και μόνο η εικόνα του Jimi
Hendrix με την Stratocaster φτάνει για να βγουν εκ του
ασφαλούς τα συμπεράσματα για το τι σημαίνει για την εξέλιξη
της ηλεκτρικής μουσικής αυτό το κομμάτι ξύλου με τις έξι
χορδές. Έτσι το φθινόπωρο της προηγούμενης χρονιάς η Fender
διοργάνωσε ένα jet set φεστιβάλ συγκεντρώνοντας σημαντικούς
κιθαρίστες που παρελθόντος που συνδέθηκαν με τον ήχο της
Stratocaster.
Οι Crickets με τους Ben Lee και Brian May
ζεσταίνουν το κοινό με Buddy Holly ("I Fought the Law",
"That'll be the day"), συνεχίζουν οι Hank και Ben Marvin με το
"Apache" να ξεχωρίζει, η Theresa Andersson περνάει και δεν
ακουμπάει, οι Mike Rutherford & Paul Carrack παίζουν
ουδέτερα τα "All Along The Watchtower" και "While My Guitar
Gently Weeps", και πρέπει να περιμένουμε τον Gary Moore για να
ακούσουμε κάποιον να τιμά τα τάστα της Strat με τους "παπάδες"
του "Red House" του Hendrix.
O πιτσιρικάς crooner
Jamie Cullum δεν παίζει ούτε νότα, αλλά ταιριάζει ο άτιμος,
ενώ ο Paul Rodgers πιάνει Free και Bad Company με την βοήθεια
του Brian May και του Joe Walsh (Eagles) που προσθέτει κι
αυτός 4 τραγούδια. Μετά τον Phil Manzanera, ακολουθεί ο David
Gilmour που δεν επιλέγει hit, μάλλον προς απογοήτευση του
κοινού. Ο Ronnie Wood κάνει μία ακουστική σφήνα για να
ακολουθήσει ένα τυπικό All Star Line-Up κλείσιμο με καμιά
20ριά Stratocaster επί σκηνής να ψάχνουν χώρο για τους
ενισχυτές. Παρά την αφρόκρεμα των ονομάτων, δεν υπάρχει πολύ
"φωτιά", όπως θα έπρεπε σε μία νύχτα της
Stratocaster... |
| Extras: Ένα σύντομο αλλά πολύ
ξεχωριστό video με την δράση του Nordoff-Robbins Music
Therapy, ένα ίδρυμα που εδώ και δεκαετίες προσφέρει τις
μουσικές υπηρεσίες του σε άτομα με ειδικές ανάγκες, βοηθώντας
στην θεραπεία τους. |
|
| | |
