| ΔΙΣΚΟΚΡΙΤΙΚΗ |
| Pixies – Best Of Pixies-Wave Of Mutilation , Neal Casal – Return In Kind
, Nitin
Sawhney - Fabric Live 15 , The Crystal Method – Legion
Of Boom |
|
ΗΧΗΤΙΚΑ ΔΕΙΓΜΑΤΑ...► |
|
|
|
| r o c k
|
Pixies – Best Of Pixies-Wave Of Mutilation
(Virgin) |
 |
| HXHTIKA ΔΕΙΓΜΑΤΑ►Holiday Song |
Το συγκρότημα που μας
άλλαξε τη ζωή…Οι δικοί μας Beatles…
Επανασυνδέθηκαν.
Έπαιξαν και στο Rockwave. Και τσιμπιόμασταν μεταξύ μας για να το
πιστέψουμε…Το πρόσφατο live τους ήταν η κορύφωση, ένα happening ζωής
που το προθέρμαναν η ταυτόχρονη κυκλοφορία του συγκεκριμένου best of
και του ομώνυμου DVD τους που μπορείτε να το αναζητήσετε. Δεν μας
έχουν μείνει και πολλά για να πούμε, παρά ότι δεν το μετανιώνουμε
καθόλου που μαζί με πολλούς άλλους ανά τον κόσμο πασχίσαμε να
διαδώσουμε την εμμονή μας γι’ αυτό το συγκρότημα, αυτό που ψήλωσε το
“εναλλακτικό rock” κάτι χιλιάδες πόντους, αυτό που έκανε τη γραφή
ενός τραγουδιού την πιο αξέχαστη εμπειρία, αυτό που άνοιξε τον δρόμο
στα ‘90s και στους Nirvana και τον έκλεισε, έστω και για λίγο στην
αναξιοπρεπή δημιουργία. Οι Black Francis, Kim Deal, Joey Santiago
και David Lovering, όξυναν την σκέψη και τη ματιά μας απέναντι στη
μουσική, συνθέτοντας υλικό που τίμησε μία ολόκληρη γενιά ονομάτων
που προηγήθηκαν (Husker Du, Sonic Youth), αλλά που πήγε το
«μεγαλοφυές» πολύ παραπέρα. Τα “Bone Machine”, “Caribou”, “Broken
Face”, “Gigantic”, “Vamos”, “Hey”, “Monkey Gone To Heaven”,
“Debaser”, “Gouge Away”, “Wave Of Mutilation”, “Here Comes Your
Man”, “Where Is My Mind?”, “Velouria”, “Dig For Fire”, “U-Mass”,
“Alec Eiffel”, “Planet Of Sound”, αποτελούν αξεπέραστα μείγματα
«ποπ» αντίληψης, σπάνιας ιδιοσυγκρασίας και ερμηνευτικής δεινότητας.
Εν ολίγοις μουσικής που φτιάχτηκε με πάθος και
αφοσίωση… |
|
|
|
| a m e r i c
a n a |
Neal Casal – Return In Kind
(Fargo/Hitch-Hyke) |
 |
Άλμπουμ διασκευών σε
αποκλειστικά ακουστικό ύφος. Όχι δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα. Ο
αμερικανός τραγουδοποιός αξίζει της αμέριστης προσοχής
σας…
Όλοι μας έχουμε τραγούδια απωθημένα. Πολύ
περισσότερο οι μουσικοί που πάντα ονειρεύονται πότε θα έρθει η
κατάλληλη στιγμή για τη δικιά τους συλλογή από συνθέσεις που δεν
μπόρεσαν ποτέ να βγάλουν από το μυαλό τους. Ο Neal Casal, μουσικός
που έχει ήδη σταθεί στα πόδια του δισκογραφικά (μετρά 4 με 5
άλμπουμ), κάνει την επιθυμία του πραγματικότητα και τις αναφορές των
τρίτων περί ομοιότητάς του με τον Gram Parsons επικίνδυνα
αληθοφανείς. Από τους Faces (“Debris”) και τον Gene Clark (“With
Tomorrow”) και από τον Johnny Thunders (“It’s Not Enough”) μέχρι τον
Joe Higgs (“There’s A Reward”), ο Casal τιμάει πραγματικά τα
τραγούδια που έχει φυλάξει κοντά στη καρδιά του, με country/rock
ακουστικότητα που σε αποσβολώνει και σε σπρώχνει στο βάθος της
πολυθρόνας για να ακούσεις προσεκτικότερα την εκπληκτική του
ερμηνεία και την σπάνια φωνή του. Θα μπορούσε να διαλέξει “hits”,
Dylan ή Springsteen, θα μπορούσε να βρει χώρο για κάτι πιο
πιασάρικο. Όχι. Αυτό το έκανε αποκλειστικά για τον εαυτό του και όχι
για τους άλλους… |
|
|
|
| d a n c e
|
Nitin Sawhney - Fabric Live 15
(Fabric/Penguin)
|
 |
| HXHTIKA ΔΕΙΓΜΑΤΑ► Darqwan – Three Note Blue |
Η γνωστή Fabric
συνεχίζει με αδιάκοπους ρυθμούς να παράγει mix άλμπουμ με την ευθύνη
και φροντίδα γνωστών guests…
Ξεκίνησε ως γνωστό club του
Λονδίνου και σιγά σιγά έβαλε μπροστά να στήσει και ένα label. Και τα
κατάφερε περίφημα. Οι σειρές “Fabric” και “Fabric Live”
αντιμετωπίζονται με δέοντα σεβασμό από την dance κοινότητα που πάντα
ανακαλύπτει διαμαντάκια στα remixes αυτών των εκλεπτυσμένων
συλλογών. Εδώ καλεσμένος είναι ο βρετανός με ινδική καταγωγή,
μουσικός και παραγωγός Nitin Sawhney που εδώ αφήνει τα
dance/soul/ethnic μοτίβα των προσωπικών του άλμπουμ (αν και μετά από
το Beyond Skin του ’98 δεν έχει βρει τη φόρμα του), και αυξάνει τα
beats, αφού οι περιστάσεις το απαιτούν. Εκτός από τα δικά του
κομμάτια που τα πειράζει όσο μπορεί, επιλέγει και το σούπερ “Suzuki”
των Tosca και track των drum’n’bass γκουρού 4Hero αλλά και το “Hymn
2” των Craig Armstrong (μέγας ενορχηστρωτής) και Photek (drum’n’bass
«θεωρητικός»), κάτι που σημαίνει ότι ο Sawhney το έψαξε αρκετά το
θέμα…Για ακούστε και το sample… |
|
|
|
| d a n c
e / r o c k |
The Crystal Method – Legion Of Boom
(V2) |
 |
Μεγάλα beat, μεγάλη
παραγωγή, αλλά κάπου σ’ αυτή τη αμερικάνικη μεγαλοσύνη χάνεται η
dance ουσία και o rock στόχος…
Με άλμπουμ τους όπως το
Vegas έμαθαν στους συμπατριώτες τους Αμερικανούς να εκτιμούν τις
ηλεκτρονικές δυνατότητες, «νοθεύοντάς» τις με κιθαριστική rock
δυναμική για να τους κάνουν σαφώς ποιο θελκτικές. Δηλαδή τους έβαλαν
να ακούσουν big beat. Κάπου εκεί άρχισε το «κακό». Η σύγκριση και
ταύτιση με τους Chemical Brothers δεν άργησε ούτε λεπτό, και μάλιστα
δεν σταμάτησε ποτέ. To big beat συστατικό σαφώς και ένωνε το δίδυμο
των Ken Jordan και Scott Kirkland με εκείνο των Chemical Brothers,
ωστόσο κάποιοι το παρατραβάνε…Ωστόσο…Το Legion Of Doom αναδεικνύει
το «πρόβλημα» των Crystal Method αλλά και του συγκεκριμένου, πάλαι
ποτέ κραταιού, είδους, ότι τα beat μπορούν να χάσουν πολύ εύκολα την
ουσία τους εάν δεν προσέξεις. Εντυπωσιακά στο πρώτο άκουσμα,
γίνονται καινοφανή στο δεύτερο και εξατμίζουν γρήγορα τον mainstream
techno όγκο τους. Ο Wes Borland (πρώην Limp Bizkit) προσθέτει
κιθάρες στο μπούγιο και ο John Garcia (πρώην Kyuss) κάνει τα rock
φωνητικά του sample. Όχι κακό, όσο προβλέψιμο… |
|
| |
