| ΔΙΣΚΟΚΡΙΤΙΚΗ |
| The Twilight Singers – Blackberry Belle , Caetano Veloso – A Foreign Sound
, One Night In
London, Nils Landgren
Funk Unit - Funky Abba |
|
ΗΧΗΤΙΚΑ ΔΕΙΓΜΑΤΑ...► |
|
|
|
| r o c k
|
The Twilight Singers – Blackberry Belle
(One
Little Indian/Hitch-Hyke) |
 |
| HXHTIKA ΔΕΙΓΜΑΤΑ► The Killer |
O Greg Dulli στις
ερμηνείες του «πονάει» όσο λίγοι…Και ξέρει να φτιάχνει εναλλακτικό
rock/soul όπως κανένας…
Οι Afghan Whigs έκαναν την
διαφορά τις εποχές του grunge (και λίγο μετέπειτα) με τον ηγέτη τους
Greg Dulli να εμφανίζεται ως ο Prince του underground rock, μία
υπόσταση και μία έκφραση που απολάμβαναν όλοι την διαφορετικότητά
της. Η πορεία του συνεχίζεται πλέον μέσω του project Twilight
Singers, που και στο δεύτερο άλμπουμ τους ο Dulli αναδύεται μέσα από
επιβλητικούς, «κοφτούς» προσωπικούς στίχους και ήχους που μπορεί να
μην διαφοροποιούνται τρομερά από το ξεκίνημα του, μπορούν όμως ακόμα
να σου φτιάξουν την ακρόαση της ημέρας. Της εβδομάδας…Σαρκαστικός
στα λόγια του, με «πόνο» όμως που δεν βουλιάζει στη μιζέρια του,
αλλά ψάχνει την κάθαρση για να αναδυθεί καλύτερος, ο Greg Dulli μας
κερδίζει εύκολα και μόνο για τα “Teenage Wristband” και “The
Killer”, δύο καταπληκτικά τραγούδια όπου ο συναισθηματισμός και οι
σκέψεις του, σου μεταδίδονται με τον πλέον θελκτικό τρόπο.
|
|
|
|
| t r o p i c
a l i a / b r a z i l i a n p o p |
Caetano Veloso – A Foreign Sound
(Universal) |
 |
| HXHTIKA ΔΕΙΓΜΑΤΑ►Come As You Are |
Ο Βραζιλιάνος μύθος
κυκλοφορεί το πρώτο του άλμπουμ με εξολοκλήρου αγγλικές ερμηνείες.
Και κάνει πολύ πολύ καλά…
Από τον Cole Porter (“Sο Ιn
Love”), στον Paul Anka (“Diana”) και από τον Bob Dylan (“It’s
Alright, Ma (I’m Only Bleeding)” στους Nirvana (“Come As You Are”)…Ο
Caetano Veloso θαυμάζει αυτά που πρέπει και αυτά που αξίζουν από την
αμερικάνικη κουλτούρα και τα περνάει μέσα από την βραζιλιάνικη του
φλέβα και κυρίως μέσα από την εκλεπτυσμένη αισθητική του. Δίνοντας
φρεσκάδα σε στάνταρ της αμερικάνικης τραγουδοποιίας, ο Veloso θα
έπρεπε να πάρει επιχορήγηση από το κραταιό κράτος μιας και με το
Foreign Sound πραγματοποιεί την καλύτερη διαφήμιση για την Αμερική
σε μέρες που δεν την αντέχει πλέον κανένας. Ικανοποιώντας το από
καιρό απωθημένο του να συγκεντρώσει κάπου τις αμερικάνικές αδυναμίες
του, ο Veloso βάζει στην καρδιά της γραφής τους τον ήλιο της
tropicalia, μεταφέροντας τις πολλές χιλιάδες χιλιόμετρα νοτιότερα σε
θερμότερα κλίματα… |
|
|
|
| e l e c t r
o n i c a |
One Night In London
(Wagram/Ankh) |
 |
Καταπληκτική συλλογή
με εκλεκτικούς ήχους από εμπνευσμένα βρετανικά μυαλά…
Τι
μπορείς να ακούσεις σήμερα μέσα σ’ ένα βράδυ στο Λονδίνο; Πολλά και
ενδιαφέροντα. Σε εποχές που οι βρετανικές κιθάρες έχουν σιγήσει
έχοντας πάθει κρίση ταυτότητας, οι πειραματιστές, οι ηλεκτρονικοί,
οι funk soul brothers, αναμοχλεύουν ακόμα τις αισθήσεις τους και τα
τεχνολογικά μέσα φτιάχνοντας κοκτέιλ που δεν τα χορταίνεις εύκολα.
Είτε πρόκειται για την «μου προέκυψε τελευταία» big band λατρεία του
πρωτοπόρου ηλεκτρονικού Matthew Herbert (Everything’s Changed”),
είτε για την φανταστική ψυχεδελική εικόνα των I Monster (“Daydream
in Blue”), είτε για τις hip-hop ορέξεις των Izzy Dunn και του Roots
Manuva (“Story Teller”), είτε για τις ηλεκτρονικές επιθέσεις στο
σώμα από τους Freeform Five (“Perspex Sex”) και του Dave Clarke μαζί
με τις Chicks On Speed (“Disgraceland”), Μέσα Σε Ένα Βράδυ Στο
Λονδίνο μπορείς πραγματικά να χαρείς και να απολαύσεις… |
|
|
|
| j a z
z |
Nils Landgren Funk Unit - Funky Abba
(ACT/A&N)
|
 |
| HXHTIKA ΔΕΙΓΜΑΤΑ►Money, Money, Money |
Διασκευές των Abba σε
funky jazz ύφος; Καλό σαν ιδέα. Στην πράξη
όμως;
Στην πράξη νομίζουμε ότι η jazz υφή θα
έπρεπε να εισχωρήσει μέσα στην αθάνατη (ναι, ναι…) γραφή των Abba
και όχι να την βαυκαλίζει εξ αποστάσεως. Ο τρομπονίστας Nils
Landgren και οι πάντα καλοί του Funk Unit έχει καταθέσει τα
διαπιστευτήριά του μέσω από ηχογραφήσεις που αναζητούν mainstream
διόδους χωρίς να προδίδουν τα jazz ένστικτα. Τώρα θέλησε να το ρίξει
ακόμα πιο έξω, κάνοντας κεφάτες jazz διασκευές σε τραγούδια των
Abba…τίποτα παραπάνω όμως. Είτε τα σεβάστηκε υπέρ του δέοντος, είτε
ηθελημένα τα άφησε ανέγγιχτα, ο Landgren δεν επεμβαίνει και επιλέγει
να αναπαράγει τις φόρμες δίχως να υπάρχει κάπου μία παρένθεση, μία
έκπληξη. Το Funky Abba, είναι ένα ευχάριστο διάλειμμα, όχι όμως και
με μία εμπεριστατωμένη προσέγγιση της κεντρικής ιδέας, κάτι που το
τηρεί πάντα ο Landgren… |
|
| |
