Τα νούμερα, που προορίζονται για τους δημοσιογράφους, όπως θα γνωρίζετε, συνήθως ευημερούν:  Περισσότεροι επισκέπτες και περισσότεροι κατασκευαστές όμως, δεν σημαίνει κατ' ανάγκην και καλύτερη ή περισσότερο αποτελεσματική διοργάνωση.  Αν η κακή μέρα φαίνεται από το πρωί, το γεγονός ότι το όλο πράγμα διοργανώθηκε στο "πουθενά" (στα κτίρια της νότιας εισόδου και όχι στο μοντέρνο ICC όπως το 1993) έπρεπε να κτυπήσει το πρώτο καμπανάκι.  Η μέτρια προς χαμηλή θερμοκρασία των εσωτερικών χώρων ήταν εκνευριστική.  Η επανάληψη κάποιων tutorials στην ίδια ακριβώς μορφή με την περισυνή δημιούργησε μερικά (όχι κατ' ανάγκην δυσάρεστα) deja-vu και μία αμηχανία που γενικώς επικράτησε σε ανακοινώσεις και εκθέματα ήταν το κερασάκι στην τούρτα. Μας "σκότωσε", τελικώς, το χαρτόκουτο στην έξοδο της τελευταίας ημέρας που ζητούσε ευγενικά να επιστρέψουμε το badge holder.Ημαρτον ρε παιδιά! Ανεβάστε την συμμετοχή/εισητήριο/συνδρομή 1 λεπτό του ευρώ και ΧΡΕΩΣΤΕ με. Το κακό είναι (έχω την υποψία) ότι η μετριότατη αυτή διοργάνωση δεν έχει καμμία σχέση με την ευρωπαική φύση του συγκεκριμένου συνεδρίου αλλά επεβλήθει άνωθεν. Θα χαρώ να με διορθώσετε.  Σε πιο ενδιαφέροντα θέματα, τώρα, είναι σαφές ότι εφέτος δεν είχαμε ένα ισχυρά προβεβλημένο κεντρικό αντικείμενο.  Το high resolution audio, τα codecs οι ψηφιακοί ενισχυτές και τα πολυκαναλικά ηχοσυστήματα είναι φυσικά θέματα που εξακολουθούν να ενδιαφέρουν (μαζί φυσικά με νέα προιόντα από τους μεγάλους του χώρου).  Ρίξτε μία ματιά σε μερικά από τα πράγματα που είδαμε ΕΔΩ

Δημήτρης Σταματάκος