| 25 χρόνια CD: H άγνωστη ιστορία του
Makrolon... |
|
|
02/07/2007
Στις 17
Αυγούστου του 1982 η Polygram παρουσίασε τα πρώτα CD που είχαν παραχθεί
μαζικά, εκκινώντας επίσημα την εποχή του ψηφιακού ήχου στον χώρο των
καταναλωτικών ηλεκτρονικών. Για την ιστορία, οι δύο δίσκοι ήταν μια
συλλογή με βάλς του Σοπέν, υπό την διεύθυνση του Claudio Arrau και το "The
Visitors" ο τελευταίος -όπως αποδέιχθηκε- δίσκος των Abba. Τα υπόλοιπα
είναι λίγο-πολύ ιστορία. Το CD αποτέλεσε την βάση μιας σειράς τεχνολογιών
η οποία συνεχίστηκε με τα CD-ROM, τους εγγραφόμενους δίσκους, το DVD, και
όλα τα σύγχρονα μέσα αποθήκευσης δεδομένων ήχου και εικόνας υψηλής
ανάλυσης/ευκρίνειας. Αυτό που ίσως δεν είναι πολύ γνωστό, είναι το γεγονός
ότι ενώ οι Philips και Sony είχαν λύσει το σύνολο σχεδόν των τεχνικών
προβλημάτων του νέου φορμά (από την ψηφιοποίηση και την κωδικοποίηση μέχρι
την ανάγνωση και την μετατροπή του ψηφιακού σήματος σε αναλογικό, είχαν
μικρή μόνο σχέση με το κομμάτι της βιομηχανικής παραγωγής του δίσκου και
της ίδιας της βάσης του. Εδώ ξεκινά η ιστορία των Dieter Freitag και
Hartmut Lower, διευθυντών έρευνας νέων υλικών και καινοτομίας αντιστοίχως
της Bayer. Η εταιρία είχε αναπτύξει από το 1958 ένα υλικό με την ονομασία
Makrolon το οποίο είχε εξαιρετικά χαρακτηριστικά διαφάνειας και είχε βρει
ήδη εφαρμογές σε πολλούς τομείς μόνο του ή σε συνδυασμό με άλλα υλικά. Οι
Freitag και Lower ανέλαβαν να δημιουργήσουν μια ειδική εκδοχή του Makrolon
η οποία θα ήταν κατάλληλη για την βιομηχανική κατασκευή δίσκων. Η επιτυχία
τους ήταν τόσο μεγάλη ώστε το υλικό χρησιμοποιήται ακόμη και σήμερα ως
βάση των οπτικών δίσκων, παρά το γεγονός ότι στα 25 χρόνια που πέρασαν
έχει υποστεί κάποιες αλλαγές και βελτιώσεις. |
 |
Οι Hartmut Löwer (δεξιά) και
Dieter Freitag (αριστερά) με τα πρώτα CDs που κατασκευάστηκαν
μαζικά, το 1982. Μπροστά τους, στην μέση, το πρώτο CD player της
Philips. | |
O στόχος της εταιρίας ήταν να
βελτιώσει ακόμη περισσότερο την διαφάνεια του υλικού και κυρίως να
βελτιώσει τα χαρακτηριστικά ροής του ώστε να χυτεύεται γρήγορα και να
βγαίνει από καλούπι εύκολα και χωρίς ατέλειες. Σε μια συνέντευξή του ο
Freitag αναφέρει ότι την εποχή εκείνη είχαν πετύχει χρόνο 27 δευτερολέπτων
για κάθε δίσκο, ενώ σήμερα με τις βελτιώσεις ο χρόνος αυτός έχει πέσει στα
3 δευτερόλεπτα.
Με το εύρος των εφαρμογών και της αγοράς που έχουν οι
οπτικοί δίσκοι, δεν είναι βεβαίως περίεργο που το Makrolon είναι ένα από
τα σημαντικότερα προιόντα της Bayer. Κατά την εταιρία, ανάμεσα στο 1982
και το 2006 είχαν κατασκευαστή 90 δις οπτικών δίσκων από Makrolon.
H
Bayer ήδη ασχολείται με το επόμενο βήμα στην οπτική αποθήκευση σε
συνεργασία με την αμερικανική InPhase, η οποία έχει αναπτύξει έναν δίσκο
με χωρητικότητα 300GB. Η αποθήκευση των δεδομένων γίνεται ολογραφικά
(δηλαδή και στις τρειες διαστάσεις του δίσκου και όχι σε μια επιφάνεια)
και απαιτείται η χρήση ενός ειδικού υλικού το οποίο δημιουργήθηκε στα
εργαστήρια της γερμανικής εταιρίας... |
|
|
| ΙΝFO: http://www.makrolon.com/ |
|
|
|
|
