Με το MG30.7, ο θρυλικός Αμερικανός κατασκευαστής επιχειρεί να θέσει ένα νέο επίπεδο αναφοράς στα μαγνητοστατικά ηχεία. Δεν είναι μόνο το μεγαλύτερο και ακριβότερο ηχείο που έχει κατασκευαστεί ποτέ στο White Bear, είναι η πρώτη τετράδρομη σχεδίαση της εταιρίας και το μοναδικό μοντέλο της με ξεχωριστά frames για τις μεσαίες/υψηλές και τις χαμηλομεσαίες/χαμηλές συχνότητες.
Για να ξεκινήσουμε ακαδημαϊκά, ένα Magnepan, μαζί με ένα Quad, το B&W801FS, ένα Wilson και κάποιο ATC, καθώς και κάποιο μοντέλο/κλώνο LS3/5A, είναι ηχεία τα οποία πρέπει να έχει ακούσει κανείς, για να σχηματίσει μια σχετικώς καλή εικόνα γύρω από την τεχνολογία των ηχείων, την εξέλιξή της και τους πολλούς και διάφορους τρόπους μέσω των οποίων, προικισμένοι άνθρωποι του χώρου, προσπάθησαν να προσεγγίσουν την ιδέα μιας τεχνητής ηχητικής πηγής. Τούτου λεχθέντος, όποιος ακούσει ένα Magnepan δεν το ξεχνάει ποτέ, όποτε και αν το άκουσε, όποιο μοντέλο και αν ήταν αυτό. Η προσέγγιση του ιδρυτή της εταιρίας, Jim Winey, όταν το 1969 προσπάθησε να παρουσιάσει μια βελτιωμένη εκδοχή της κλασικής ιδέας του δίπολου ηλεκτροστατικού ηχείου (όπως το είχαν περιγράψει και κατασκευάσει οι Walker και Williamson, το 1957, ως ESL), οδήγησε σε μια κατηγορία ηχείων που έχει ξεχωριστά χαρακτηριστικά. Από τα τέλη της δεκαετίας του 70, η Magnepan εξελίσσει την ιδέα του Magneplanar, όπως είχε ονομάσει το δίπολο μαγνητοστατικό του ηχείο ο Winey, για να φτάσουμε, σχεδόν πενήντα χρόνια μετά, στο MG30.7, το κορυφαίο μοντέλο της εταιρίας, το οποίο, όμως, δεν είναι -απλώς- το ακριβότερο προϊόν της. Είναι ένα τολμηρό πρότζεκτ που παρουσιάστηκε το 2018 και διερευνά την ίδια την αρχή λειτουργίας του μαγνητοστατικού ηχείου, κάνοντας βήματα εμπρός.

Το MG30.7 είναι ένα δίπολο ηχείο τεσσάρων δρόμων, με πέντε διαφράγματα, ένα ribbon και τέσσερα quasi-ribbon, μοιρασμένα σε δύο πλαίσια, ώστε να επιτυγχάνεται χρονική ευθυγράμμιση (και μια κάποια οικονομία χώρου), το οποίο λειτουργεί ως γραμμική πηγή. Ας δούμε τι σημαίνουν όλα αυτά, με τη σειρά: Κατ αρχήν, σε ό,τι αφορά τους δρόμους, το 30.7, βασίζεται σε ένα ρυθμιζόμενο (μέσω παθητικών εξαρτημάτων που φαίνονται στην σχετική φωτό) φίλτρο, με χαρακτηριστικά αποκοπής πρώτης τάξης (6dB/oct), για να μοιράσει το φάσμα σε δύο διαφράγματα χαμηλών συχνοτήτων (με διαφορετικές συχνότητες συντονισμού), ένα διάφραγμα χαμηλομεσαίων που βρίσκεται δίπλα σε αυτά, ένα διάφραγμα μεσαίων κατασκευασμένο από ένα νέο, υπέρ-ελαφρύ υλικό και ένα τουίτερ ribbon με ύψος δύο μέτρων.
Τα τρία πρώτα διαφράγματα, φιλοξενούνται στο μεγαλύτερο από τα δύο πλαίσια που απαρτίζουν το κάθε ηχείο, ενώ το μιντ και το τουίτερ στο πιο στενό. Ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια, εδώ, είναι ότι η μονάδα των χαμηλών συχνοτήτων με την υψηλότερη συχνότητα συντονισμού και η μονάδα των κατώτερων μεσαίων, είναι κατασκευασμένες ως μια, με κοινό διάφραγμα αλλά διαφορετικά πηνία φωνής. Η γεωμετρία του συστήματος είναι σημαντική. Αν και η διαδοχή των δύο πλαισίων (δηλαδή το ποιό θα είναι στο εσωτερικό και ποιό στο εξωτερικό) δεν είναι σημαντική, η σχετική τους θέση στον κάθετο άξονα του sound stage είναι. Η εταιρία αναφέρει ότι το πλαίσιο των μεσαίων/υψηλών θα πρέπει να βρίσκεται λίγο πίσω από αυτό των μεσαίων/χαμηλών, ώστε να επιτυγχάνεται χρονική ευθυγράμμιση. Στο ζευγάρι, τα ηχεία έχουν κατοπτρική συμμετρία, επομένως υπάρχει “δεξί” και “αριστερό”, κάτι που φαίνεται και στις φωτογραφίες. Με εξαίρεση το τουίτερ, οι υπόλοιπες μονάδες χρησιμοποιούν την κλασική αρχιτεκτονική Magneplanar, δηλαδή το διάφραγμα αιωρείται μεταξύ δύο μαγνητικών συστημάτων (τα οποία ονομάζονται και στάτες) και δημιουργεί ηχητικά κύματα που περνούν μέσα από ανοίγματα που έχουν διαμορφωθεί ειδικά. Η Magnepan αναφέρει (και φαίνεται ρεαλιστικό), ότι η συμπεριφορά του ηχείου είναι αυτή μιας γραμμικής ηχητικής πηγής. Αυτό σημαίνει ομαλή και ευρεία διασπορά στο οριζόντιο επίπεδο και ελάχιστη εκπομπή στο κατακόρυφο, εκτός άξονα, συμπεριφορά η οποία διευκολύνει την τοποθέτηση, καθώς ελαχιστοποιεί τις ανακλάσεις από την οροφή και το δάπεδο.

Είχαμε την ευκαιρία να ακούσουμε, πριν από λίγες εβδομάδες το πρώτο MG30.7 που έφθασε στην ελληνική αγορά, στον καλοστημένο και φιλόξενο χώρο επιδείξεων του αντιπροσώπου της εταιρίας. Το σύστημα βασιζόταν σε ηλεκτρονικά της Electrocompaniet και οι διαστάσεις του χώρου ήταν αρκετά μεγάλες. Ωστόσο, η εταιρία αναφέρει ρητώς ότι το ηχείο μπορεί να λειτουργήσει και σε μεσαίους χώρους, αρκεί να μην ενοχλείται κάποιος από την, το λιγότερο, επιβλητική του παρουσία.
Στην πραγματικότητα, βεβαίως, ο όρος “επιβλητικό” ίσως δεν είναι επαρκής για να περιγράψει την αρχική σου εντύπωση όταν δεις το 30.7 από κοντά. Εκτός από το ότι είναι ένα πραγματικά μεγάλο σύστημα, είναι και εξαιρετικά κατασκευασμένο (με ένα πολύ προσεγμένο και ιδιαίτερο φινίρισμα στα υφασμάτινα μέρη, που δεν φαίνεται ακριβώς στις φωτό). H Magnepan έχει κάνει σημαντικά βήματα σε ό,τι αφορά την ποιότητα κατασκευής και το φινίρισμα των ηχείων της (και ας μην υπάρχει “πολύ” ηχείο και επιφάνειες γύρω από τις μονάδες). Κατά τη γνώμη μου, η παρουσία του MG30.7 δεν επιβαρύνει την αισθητική του χώρου και δεν καταπιέζει.
Στα του ήχου, τώρα, το αποτέλεσμα που άκουσα ήταν, το λιγότερο, εντυπωσιακό. Το MG30.7 δεν έχει καμία σχέση με τον τρόπο που αναπτύσσει το ηχητικό πεδίο ένα συμβατικό ηχείο (ανεξαρτήτως τιμής) και, ζωηρώς αμφιβάλλω, αν υπάρχει τρόπος να προσεγγίσεις την αίσθηση αυτή με ηλεκτροδυναμικές μονάδες και καμπίνες. Αυτό, βεβαίως, ισχύει λίγο-πολύ με κάθε Magnepan. Στην συγκεκριμένη περίπτωση αυτό που έκανε πραγματικά την (τεράστια) διαφορά είναι η απόδοση των χαμηλών. Το σύστημα που άκουσα είχε πραγματική έκταση, πολύ καλές δυνατότητες άρθρωσης και περιγραφής των λεπτομερειών, όγκο και ένα δυναμικό περιθώριο πραγματικά αξιοζήλευτο. Ακούστηκε ασυμπίεστο σε σοβαρές στάθμες, δεν έδειξε το παραμικρό ίχνος κόπωσης, δεν “τελείωσε” ποτέ (ήταν κι ο Θανάσης του Βιντεορυθμού που κοίταζε αυστηρά όταν έπιανα το τηλεχειριστήριο για την στάθμη, κι αυτό δυσκόλεψε τα πράγματα -τέλος πάντων). Πολλοί χρήστες μαγνητοστατικών (και όχι μόνο Magnepan) νοιώθουν ότι τους λείπει λίγο το “slam” (η ατάκα στο μεσοχαμηλό που εκτός από ακουστή γίνεται και αντιληπτή από το σώμα -και έχει οδηγήσει την εξέλιξη των υβριδικών planar) αλλά εδώ, δεν έχουμε, ούτε κατά διάνοια, να κάνουμε με τέτοια περίπτωση. Αντιθέτως, το σύστημα ακούστηκε γρήγορο, βαθύ και με πολλή ενέργεια.

Έχοντας ξεπεράσει το σημαντικότερο, ίσως, “πρόβλημα” των καθαρόαιμων μαγνητοστατικών ηχείων, το 30.7 ξεδίπλωσε με χαρακτηριστική άνεση τις αρετές που προσφέρουν οι μεμβράνες στις μεσαίες και τις υψηλές συχνότητες. Απουσία συντονισμών, διαφάνεια, εξαιρετική αίσθηση ταχύτητας και μια δύναμη περιγραφής στις φωνές και τις μεγάλες ορχήστρες που πραγματικά σε καθηλώνει. Η εικόνα που δημιούργησε το κορυφαίο Magnepan ήταν, όπως θα περίμενε κανείς, εντελώς διαφορετική από αυτήν ενός καλού στούντιο μόνιτορ ή οποιοδήποτε ηχείου λειτουργεί προσπαθώντας να προσομοιάσει σημειακή πηγή. Εδώ, μιλάμε για ένα “wall of sound” με μεγάλες διαστάσεις και ιδιαίτερα επιβλητικό χαρακτήρα, μια φυσική περιγραφή της ορχήστρας με σωστή κλίμακα σε σχέση με τον χώρο ακρόασης. Το πρόσθετο ενδιαφέρον ήταν ο τρόπος που άλλαζε η κλίμακα αυτή. Το “κάδρο” μέσα στο οποίο ζούσε η συμφωνική ορχήστρα παρέμενε αμετάβλητο και στην περίπτωση του κουαρτέτου αλλά, στην περίπτωση αυτή, απλώς περιέγραφε τον αέρα μεταξύ των οργάνων και δημιουργούσε, άκοπα μια εξαιρετική αίσθηση παρουσίας στον χώρο (με τον τρόπο που το κάνουν αυτό τα δίπολα). Ανάλογα καλή ήταν και η περιοχή των υψηλών συχνοτήτων. Καλή έκταση, αίσθηση ταχύτητας, διαφάνεια και πλήρης απουσία κάθε σκληρότητας, ισορροπημένα φωτεινή και πλούσια παρουσία και πολύ καλή απόδοση της λεπτομέρειας ήταν τα βασικά χαρακτηριστικά που μπόρεσα να αντιληφθώ όση ώρα είχα την τύχη να ακούσω αυτό το θηρίο.
Με τιμή στην περιοχή των 30.000 δολαρίων (στην Αμερική), είναι βεβαίως δύσκολο να βρεις ένα MG30.7 στην Ελλάδα για να το ακούσεις (και για τον λόγο αυτό, ευχαριστώ τον Βιντεορυθμό για την ευκαιρία), ωστόσο, όπως γράφτηκε και στην αρχή, η εμπειρία από ένα Magnepan είναι από τις απαραίτητες, αν θέλει κάποιος να έχει μια σφαιρική γνώμη γύρω από τα ηχεία και τις τεχνολογίες τους. Θα πρότεινα να ακούσετε ένα, όποτε μπορέσετε!