High End 2011

Κρίνοντας με βάση τα όσα είδαμε εφέτος στο Μόναχο ο χώρος του απαιτητικού audio εισέρχεται σε μια νέα φάση δημιουργικής ισορροπίας. Τα χαρτιά με τα οποία μπορεί να παίξει κανείς, τα επόμενα χρόνια, είναι λίγο πολύ γνωστά: Ψηφιακός ήχος υψηλής ανάλυσης, δικτύωση, αναλογικά συστήματα για όσους ψάχνουν το ξεχωριστό, επέμβαση στην ακουστική των χώρων και, η απαραίτητη γαρνιτούρα, κάποιες ξεχωριστές, ριζοσπαστικές -έως και αναρχικές- προσεγγίσεις που πάντα θα τραβούν το ενδιαφέρον, θα εξάπτουν την φαντασία και θα προκαλούν συζήτηση.
Όλα αυτά τα είδαμε σε μια έκθεση που μας φάνηκε επαρκώς μεγάλη, σχεδόν πλήρης (απουσίες θα υπάρχουν πάντα, για διάφορους λόγους) και ενδιαφέρουσα. Η εντύπωση που μας δημιουργήθηκε για εφέτος είναι ότι κάποιοι από τους κατασκευαστές μετακόμισαν στον πρώτο και τον δεύτερο όροφο, επιλέγοντας τους μεγαλύτερους χώρους όπου μπορούν να γίνουν άνετα ακροάσεις μεγάλων συστημάτων. Αλλά και στα χολ του ισογείου η στατική -κυρίως- έκθεση είχε πολλά και ξεχωριστά. Ο χώρος φαίνεται να έχει αφήσει πίσω του οριστικά την στατική κατάσταση και να εξελίσσεται, ενίοτε με τρόπο ενδιαφέροντα. Επίσης, φάνηκε να υπάρχει και μια ισορροπία: Αν και τα πανάκριβα, εξωτικά συστήματα δεν έλειψαν, τουναντίον, μάλλον εφέτος είδαμε πολύ περισσότερα και ιδιαίτερα πράγματα, ο προσγειωμένος επισκέπτης, με το συγκεκριμένο και όχι ιδιαίτερα υψηλό προϋπολογισμό θα έβρισκε αρκετά πράγματα που ταίριαζαν στο προφίλ του.
Η ελληνική παρουσία, αν και έλειψαν κάποιοι κατασκευαστές που είχαμε δει τα τελευταία χρόνια, ήταν αρκετά ισχυρή. Μετρήσαμε έξι συμμετοχές και όλες είχαν κάτι το ξεχωριστό να επιδείξουν, δημιουργώντας σοβαρές προσδοκίες για το μέλλον.