|
| ΔΙΣΚΟΚΡΙΤΙΚΗ |
| Starsailor - Silence Is Easy
, Raul Paz -
Mulata, Ένα Γράμμα Στον
Πατέρα Μου, George Benson -The
Very Best Of George Benson-The Greatest Hits Of All,Guerilla Jukebox Volume
1 |
|
|
|
Starsailor
- Silence Is Easy
(EMI) |
 |
To ντεμπούτο τους "Love Is Here"
σκόρπισε ουμανιστικά πάθη και μεγάλες ευαισθησίες ειδικά σε τέκνα
παιδιών που ο μπαμπάς το έτσουζε λιγάκι (λέγε με σινγκλ
"Alcoholic"). Σήμερα, ενώ οι Coldplay έχουν περάσει πια στην
αντίπερα όχθη των mega stars, οι Starsailor πρέπει να αποδείξουν ότι
δεν ακούγονται καλοί μόνο σε όσους αρέσκονται μια φορά την εβδομάδα
να πατάνε ένα γερό κλάμα.
Συνθέσεις όπως οι "Music Was Saved",
"Four To The Floor" και "Born Again" (highlight) πλέκουν τις
φανφάρες τους με την "προσέξτε με, σπαράζω" φωνή του Walsh και
γέρνουν την ζυγαριά προς το μέρος τους. Μάλιστα κοντεύει να σφυρίξει
υπέρ τους ο διαιτητής όταν ο Phil Spector (ναι, ο κοντός σε ύψος και
τεράστιος σε ιδιοφυΐα παραγωγός) αναλαμβάνει τα κουμπιά στο ομώνυμο
τραγούδι (highlight) και στο "White Dove", χαρίζοντας wall of sound
λάμψη άλλης εποχής. Όμως από τα υπόλοιπα τραγούδια, με την παρόμοια
"θεραπευτική" τάση, λείπει το έξτρα μαγικό άγγιγμα, κάτι που αφήνει
τρύπες στην απόδοση, εμποδίζοντας τα...δάκρυα των πολύ ευσυγκίνητων
οπαδών να κυλήσουν ομοιόμορφα.
Γεγονός είναι ότι δεν βάζουν το
μαχαίρι στο κόκαλο για να δοκιμάσουν δραστικές αλλαγές και ένα πρώτο
συμπέρασμα που βγαίνει, όχι και τόσο βιαστικό, είναι ότι τα τεράστια
αποθέματα μελωδιών του θέλουν δεν θέλουν ορισμένοι κλασικού "Love Is
Here", έφτασαν για να γεμίσει ένα δεύτερο άλμπουμ όχι με
απομεινάρια, αλλά με καθαρές νέες συνθέσεις που θυμίζουν τα
πρωτότυπα. Κάτι που δεν είναι απαραίτητα κακό, και εσείς μπορεί ήδη
να τους χορταίνετε χωρίς πολυλογίες. Αυτό όμως που είναι σίγουρο,
είναι ότι η έλλειψη "ανεξαρτησίας" του "Silence Is Easy" θα αυξήσει
πολύ παραπάνω το άγχος των Starsailor όταν θα έρθει η ώρα του τρίτου
άλμπουμ. |
|
|
Raul Paz -
Mulata
(Naive/Ankh) |
 |
Ο θείος του Changuito μάεστρος των
κρουστών. Η γιαγιά του Juanita γνωστή στους κουβανέζικους μουσικούς
κύκλους του Μαϊάμι. Ο ανιψιός/εγγονός θα πάρει μαζί τις
συμβουλές τους όταν θα σπουδάσει σε διάφορα μουσικά σχολεία και
ακαδημίες. Αφήνοντας την εναλλακτική λύση της ηθοποιίας (θα προλάβει
να εμφανιστεί στο πανί), θα καταλήξει στο Παρίσι. Σύντομα ο "French
Cubano" θα γίνει ένας από τους ηγέτες του "Κουβανέζικου" κύματος.
Ο Raul Paz ηχογράφησε το πρώτο άλμπουμ του "Cuba Libre" στα
στούντιο της Gloria Estefan στο Μαϊάμι και αυτό θα έφτανε να τον
καταδικάσει για βαρύτατο έγκλημα κατά του καλού latin γούστου. Αυτά
τα λες φυσικά όταν αδίκως προτρέχεις. Έχοντας βάλει προτεραιότητες
στη ζωή του ο Paz, δεν θα εξαργυρώσει την κουβανέζικη παράδοση, αλλά
θα ενώσει ήχους από το παρελθόν και το μέλλον, συνδυασμός που θα του
αποφέρει πολλά βραβεία που τον ανακηρύσσουν "τον καλύτερο νέο
τραγουδιστή". Τα 100.000 αντίτυπα θα ακολουθήσουν. Δικαιολογημένα...
Αυτός ο σγουρομάλλης πρέπει να κοίταγε με μεγάλη προσοχή τον
θείο και την γιαγιά καθώς ξεσήκωνε τα μυστικά γενεών και γενεών,
μιας και ακολουθεί τις αρχές του και στο "Mulata". Περισσότερο
"αγχωμένος" να διατηρήσει τις εξαιρετικές του μελωδίες ("El Beso",
"Mulata", "Mua Mua Mua", "Mi Barrio") μέσα στα πλαίσια της
κατακτημένης εδώ και δεκαετίες κουβανέζικης παραζάλης, παρά να
"συλλάβει" τον σύγχρονο "παλμό" και να προχωρήσει σώνει και καλά σε
facelift, ο Raul Paz τιμάει τις νότες που άκουσε μικρός δίνοντας την
δική του, μεστότατη 2003 εκδοχή. Ο θείος και η γιαγιά πρέπει να ήταν
σπουδαίες φιγούρες... |
|
|
Ένα Γράμμα
Στον Πατέρα Μου
(Lyra) |
 |
Ο
Πάνος Κατσιμίχας γεφυρώνει την απόσταση με το "Τα Φοβισμένα Αγόρια".
Ο Μάριος Φραγκούλης αφήνει τον θαυμασμό του να φανεί στο "Φεγγάρι
Μου Φεγγαρόφωτο". Ο Παντελής Θαλασσινός τον αναπολεί γλυκά στο "Ο
Πατέρας μου". Ο Παύλος Βάκαλος κάνει το ίδιο αλλά με σπαρακτικό
τρόπο στο "Καινούργια Ζωή". Ο Γιάννης Παναγιωτόπουλος ανοίγει
τα λαϊκά του μπράτσα για να τον αγκαλιάσει στο "Σαν Τα Κέφια Τ΄
Αποστόλη". Μία άλλη Μαριώ αφηγείται στο "Αη Γιώργης" τις θύμησές της
απ' αυτόν. Η Σαβίνα Γιαννάτου στο "Πρωινό, Σε Ξένη Πόλη" τον
παρακολουθεί από ψηλά καθώς περνά βιαστικά από τον σταθμό. Ο
Σταμάτης Κραουνάκης στο "Αντώνης" του αφιερώνει με νότες όσα απλά
δεν μπορούν να ειπωθούν με λόγια.
Η βαριά φιγούρα του, η
σοβαρότητά του, τα λίγα λόγια που λένε πολλά, ο ήρωας του πολέμου
και της καθημερινότητας, ο αυστηρός και συνάμα ευαίσθητος
χαρακτήρας...Όλα αυτά θέλουν να θυμηθούν και οι Χάρης Ντατσής,
Ευανθία Ρεμπούτσικα, Νίκος Ξυδάκης, Κώστας Παρίσης, Τάσος Αποστόλου,
Λουδοβίκος των Ανωγείων, Τάσος Μισυρλής, Γιώργος Αλουπογιάννης και
Μιχάλης Σιγανίδης, που μαζί με τους παραπάνω φτιάχνουν ένα λεύκωμα
που ακόμα και αυτή η Μητέρα που πάντα παίρνει τα καλύτερα δώρα, θα
το ζηλέψει.
"Αν ήταν σπαγγέτι, θα ήταν αλτέντε/αν ήταν αμάξι, θα'
ταν γερμανικό/αν δεις πως κινείται, θα πεις πως βαριέται/αν δεις πως
μιλάει...(...) αν ήταν διάλεκτος, θα ήταν αρχαία/αν ήτανε χρόνος, θα
ήταν το χθες...". |
|
|
George Benson -
The Very Best Of George Benson-
The
Greatest Hits Of All
(Warner) |
 |
Από
το άλμπουμ "Breezin΄" (1976) και μετά ο George Benson έβαλε δίπλα
στους καινούργιους φανατικούς οπαδούς του και εκείνους, τους
άκαμπτους, που αναθεμάτιζαν την soft εικόνα του. Χρόνια μετά το
"σχίσμα", όλοι μαζί αναγνωρίζουν ότι μιλάμε για έναν από τους
σπουδαιότερους μουσικούς της τζαζ και έναν καλλιτέχνη που ταίριαξε
με ιδανικό τρόπο σε όποιο μοτίβο κι αν δοκίμασε. Και βέβαια, επειδή
η εταιρία θέλει να θυμίσει στις ρομαντικές κυρίες πόσο σπουδαίος
"lover" ερμηνευτής υπήρξε και συλλέγει όλα τα "καυτά" ντουέτα ("You
Are The Love Of My Love" - Roberta Flack, "Love All The Hurt Away" -
Αretha Franklin, "Moody's Mood" - Patti Austin), αλλά και όλες τις
προσωπικές, "νυχτερινές" ερμηνείες του που λογικά θα τις ζήλεψε και
ο ίδιος ο Luther Vandross ("Never Give Up On A Good Thing", "Love X
Love", "Nothing's Gonna Change My Love For You"), αυτό δεν σημαίνει
ότι ο κιθαρίστας Benson δεν υπήρξε ποτέ. Αλίμονο...
Στο "Give Me
The Night" που ανοίγει το "Very Best Of" του μοναδικού George Benson
και η παραγωγή του Quincy Jones κάνει την ατμόσφαιρα τόσο θελκτικά
disco/funky, θαυμάζεις την προσαρμογή του Benson σε ένα beat που
πάνω του θα μπορούσε κάλλιστα να βηματίζει ο Michael Jackson. Ο
Benson όμως διατήρησε πάντα το μέτρο και έτσι δεν εκτέθηκε, ενώ η
τρομερή του αγάπη για το swing τον έκανε αγαπητό σε όλους.
Ευκολόπιστους, δύσπιστους ή απλούς λάτρεις της
μουσικής... |
|
|
Guerilla
Jukebox Volume 1
(Tee
Pee/Hitch-Hyke) |
 |
Σύντομη ενημέρωση για να κατανοήσουν όλοι τι εστί "stoner
rock". Πρώτη κίνηση από την πλευρά των ενδιαφερομένων συγκροτημάτων
είναι η καταγραφή όλων των ριφ που ακούστηκαν στα άλμπουμ των Black
Sabbath. Μετά κάνουν ένα γερό μάθημα επάνω στην πανκ ένταση και
συμπληρώνουν απαραίτητα με κεφάλαια επάνω στις ψυχεδελικές
διαστάσεις. Οι δίσκοι των Kyuss, των πρώιμων Monster Magnet, των Fu
Manchu φτιάχτηκαν σ' αυτά τα "θρανία". Τότε. Την σήμερον ήμερα όμως
παραμένουν λειτουργικοί ή οι κιθάρες τους στόμωσαν; Θα τους
διαδεχτούν άλλοι; Και αν ναι, ποιο είναι το προφίλ τους;
Μπορεί
ανάμεσα στους Nebula και στους High On Fire το μη μυημένο αυτί να
μην διακρίνει πολλές διαφορές, όμως κάπου ενδιάμεσα στις γκρίζες
γραμμές που αφήνουν, ίσως να βρίσκεται το επόμενο "stoner rock"
ιδίωμα. Ίσως στα στρωτά heavy rock χωράφια των Bad Wizard. Ίσως στο
αναλογικά light γκαράζ των The High Strung που κυνηγά πιο
απροκάλυπτα τις πωλήσεις. Ίσως στις
γιγάντιες περιπτώσεις,
τρομακτικά δυσκίνητες και το ίδιο τρομακτικές επιβλητικές, των
Sleep, οπαδών της ιδέας "όσο βαρύτερο, τόσο το καλύτερο". Ίσως σε
όλους τους παραπάνω που δεν αλλάζουν τις κιθάρες και τους ενισχυτές
τους με τίποτα. Ίσως στους ανεπανάληπτους Hermano που ροκάρουν όπως
όλα τα αγαπημένα σας hard rock συγκροτήματά μαζί και ακόμα
καλύτερα... |
|
| |
