Κατ' αρχήν τα θετικά:  Παρά την μεγάλη σχετικά απόσταση από τις περισσότερες συνοικίες της Αθήνας και την γνωστή "ελληνικού τύπου" μή-συγκοινωνία, τα κτίρια του παλαιού Αερολιμένα αποδείχθηκαν σαφώς πιο φιλόξενα και (όσο και αν αυτό αποτελεί έκπληξη) με σαφώς καλύτερη και λογική ροή από ότι τα ειδικά κατασκευασμένα για εκθέσεις κτίρια της Helexpo στο Μαρούσι.  Οι επισκέπτες, όσοι τουλάχιστον έφθασαν με το αυτοκίνητό τους, είχαν στην διάθεσή τους άφθονο χώρο στάθμευσης χωρίς τα γνωστά παράλογα χαράτσια που απλώς διπλασίαζαν το εισιτήριο κατά το παρελθόν.  Οι μεγάλοι εκθέτες έστησαν καλαίσθητα corporate περίπτερα με πληροφοριακό υλικό και ανθρώπους πρόθυμους να εξυπηρετήσουν δίνοντας σε ένα μέρος της έκθεσης "ευρωπαικό" -έστω και υπό κλίμακα- αέρα. 
Και τώρα η (μικρή μας) γκρίνια:
Μία έκθεση έχει σαν κέντρο τα καινούρια πράγματα.  Αυτό σημαίνει, ότι ο επισκέπτης δεν είναι υποχρεωμένος να γνωρίζει από πρίν ότι το PQR-6000ΧVi είναι ό,τι πιο καινούριο υπάρχει στον πλανήτη και να το ψάξει.  Είναι ευθύνη του σχεδιαστή του περιπτέρου να οδηγεί το βήμα και το βλέμμα στο νέο προιόν.  Εκτός από τις δύο-τρείς μεγάλες εταιρίες, οι υπόλοιποι εκθέτες "έκρυψαν" τα καινούρια πράγματα σε ράφια και προθήκες μετατρέποντας τον επισκέπτη σε λαγωνικό ή απλώς στερώντας του τη δυνατότητα να δεί κάτι που τον ενδιαφέρει.  Του χρόνου απλώς φτιάξτε μερικές πινακίδες "Nέο!" κα βάλτε τις επάνω από τις συσκευές.  Δεν είναι δύσκολο...
Εν τω μεταξύ, ρίξτε μία ματιά στις φωτογραφίες.
δ.σ.